Hoe meer tumult het moderne leven brengt, hoe beter de Brusselse band rond songwriter, frontman en artistiek visionair Grégoire Fray lijkt te gedijen. Met maar weinig verwijzingen naar bands uit het verleden, is vooral het hedendaagse en de toekomst een inspiratie voor de band. Maar moesten Bauhaus, Nine Inch Nails en Chelsea Wolfe een weekje samen in de studio doorbrengen, zou daar misschien wel een sound uitkomen die de stilistische meesterwerken van het industrial postrockcollectief Thot benaderen!
Na drie albums, drie ep’s, een collectie remixen, nieuwe samenwerkingen en herwerkingen en een gewaagde Pink Floyd cover What Shall We Do Now? (2021), ging Thot voor hun vierde ep Méandres (2022) een samenwerking aan met zangeressen van het koor Le Mystère des Voix Bulgares. Al die samenwerkingen en een hele reeks optredens hebben Grégoire Fray en zijn collectief een verbazingwekkend artistiek netwerk opgeleverd, dat zich over tientallen jaren en continenten uitstrekt. Het verbaast dan ook niet dat dit vierde album Delta een smeltkroes is van de mensen, plaatsen, ruimtes en tijden die de band tot nu toe hebben helpen definiëren.
Het Delta-album werd oorspronkelijk al eens geschreven, maar de pandemie en zijn gedwongen sociale afstand zorgde voor creatieve meningsverschillen, waardoor het geschrapt werd.
Grégoire (geboren in Frankrijk maar gevestigd in België) bevond zich terug bij het begin. Hij trok zijn identiteit als kunstenaar in twijfel, maar door die moedeloosheid te kanaliseren, werd net dàt de katalysator voor Delta’s reïncarnatie. Fray merkte dat hij terugkeerde naar de oude, steeds terugkerende vraag waarom hij nooit in zijn moedertaal zong. Hij was tot dan toe altijd gefrustreerd door de onverenigbaarheid van het Frans met de Anglo-Amerikaanse gitaarmuziek waar hij van hield, maar nu raakte hij geïntrigeerd door de vloeiendheid van zijn Frans, ook in combinatie met Engelse teksten.
Een nieuwe impuls voor Delta, dat uitmondde in 10 nummers die tussen 2019 en 2023 door Fray samen met medewerkers Lukas Melville, Gil Chevingné, Stéphane Fedele, Anaïs Elba, Michael Thiel en Juliette Mauduit werd gecreëerd. Ook de vrouwen van het iconische Bulgaarse koor Le Mystère des Voix Bulgares en de bekroonde Tsjechische singer-songwriter Lenka Dusilová leverden hun bijdrage.
Een grimmige loop herhaalt zich doorheen Euphrate, wanneer we de eerste woorden van Fray ingetogen horen, en zet meteen de urgente toon van de track. Fray’s zang wordt steeds krachtiger en afgewisseld met de zachte stem, terwijl de instrumenten steeds alarmerendere signalen geven en de spanningsbogen steeds verder uit mekaar trekken. Een nummer in crescendo, want het bouwt op naar een groots, rijk einde, waarin de vrouwelijke zanglijn voor een apotheose zorgt.
Céphéide gaat – als een krachtige orkaan – eerder de progmetalrichting uit. Het nummer werd lang geleden al door Fray bedacht, maar de thema’s die op dit album naar boven kwamen, brachten oude emoties en onzekerheden naar boven die nu worden bekeken met het voordeel van leeftijd en ervaring. Of “I miss you” in het bitterzoete refrein nu verwijst naar een persoon, mensen, een plaats of zelfs wie Fray voorheen was, zullen we nooit weten, maar de explosieve gitaareuforie en beukende, weergalmende drums erachter suggereren dat Fray er des te sterker staat nu.
Lenka Dusilová’s melancholisch prachtige stem duikt op in Sleep Oddity, tussen glooiende gitaarlijnen en (kan dit?) drums die vol oprecht breekbare emotie klinken. Een portie distortion en noise wordt daar regelmatig tussen gedropt, wat ook andere gevoeligheden als kwaadheid, teleurstelling of frustratie toelaat in dit nummer. Op het eind van de track gaat Dusilová met Fray in duet en dat had gerust nog enkele minuten mogen doorgaan!
In Bateleur wordt er wild gejongleerd met haakse ritmes, scheurende riffs en eclectische geluidskaders vol grommende noise un een uptempo, gejaagd nummer.
The Last Solstice laat dreigende drums en verscheurend gitaarwerk horen in een onheilspellend filmische sfeer.
Een erg straf nummer, is Hüzün, dat ons in een – misschien iets toegankelijker – nummer van meer dan 8 minuten van de eerste noot tot de laatste vastgrijpt. Het is hoofdzakelijk Juliette Mauduit die de zang op zich neemt, bijgestaan door de mannelijke backings en een intermezzo van het Bulgaarse koor. Juliette zet een emotionele downtempo rocktrack neer, die suddert tussen broeierige kracht en emotionele breekbaarheid. Het nummer is gebaseerd op een herinnering aan een optreden in Istanbul. Hüzün is het Turkse woord voor de ruimte tussen verdriet en melancholie en werd door een toeschouwer gebruikt om de ervaring te beschrijven.
Fluisterend en verstillend begint Blind Street, hoewel de noisy industrialtonen al van bij het begin opduiken. Iets voorbij de helft van de track krijgen we een kentering, met een pittige ritmesectie en warme gitaarlijn. En prachtig nummer en razend intelligent opgebouwd.
Supercluster was het laatste nummer dat Thot schreef voor dit album, maar het eerste stevige voorsmaakje dat we te horen kregen. Met Franstalige strofes met tribal drums en heftig gitaarwerk met Engelstalige, krachtig gebrachte vocals in het refrein omarmt Thot de verwarring van een op zijn kop staande wereld. Een vurige adrenalinekick met zware bas!
Geen ontspannend ochtendsfeertje in Morning Waltz, maar de gejaagdheid van een drukke ochtend. Hier gevuld met wervelende elektronica, gedreven drumwerk en zang door Fray. De eenvoudige bastonen laten zich expressief opmerken, afgerond met het gezang van Le Mystère des Voix Bulgares.
Pianotoetsen om af te sluiten, met prachtig breekbare zang door Grégoire, waar ook het mysterie van de koorzangen nog aan toegevoegd worden. Estuaire is de meest rustige, maar ook de meest emotionele track, die ons op het eind van het album even leeg als vervuld kan achterlaten.
Overspoeld door koude golven, maar vooral ook door de esthetiek van de filmische tracks, de ruwe kracht van hun postrock dynamiek en de grootse, elektronische orkestratie, kunnen we Delta alleen maar aanraden als een grensverleggend grootse beloning voor auditief en creatief nieuwsgierigen. Dit hoort in jouw sonisch museum – aka jouw platencollectie – thuis!
Delta is digitaal en op vinyl verschenen bij Pelagic Records.
Facebook / Instagram / Bandcamp
