Jean-Marc Lederman en Emileigh Rohn (Chiasm) blijven samen creëren, innoveren en evolueren als muzikaal duo! In 2021 brachten ze samen hun album Venus Chariot uit, een wervelende electrodroom met knappe vocalen. Hun eerste album en meteen erg gewaardeerd, waarna ook de ep rond het nummer All The Things Left For Dead Go Unsaid volgde.
Venus trok toen de kar en nu is het de beurt aan Apollo, want het dynamische duo besloot om hun Venus Chariot te remixen. Het resultaat krijgen we te horen in 16 tracks op Apollo Chariot.
“We wilden Venus Chariot bekijken vanuit nieuwe invalshoeken en we begonnen met het idee dat je zang uit zijn primaire omgeving kon halen en het dan een totaal nieuwe betekenis kan krijgen. Een nieuw gevoel zo je wilt, door gewoon de muzikale kleuren erachter te veranderen.
In zekere zin gaat Apollo Chariot nog een stap verder en breekt het nogal hedonistische gevoel af. De nummers hebben een totaal nieuwe identiteit gekregen en de muziek is meer onrustig, breekbaar, gekweld (niet altijd, er is zelfs een salsa auditief decorum) en avontuurlijk. Het schetst een sonisch beeld dat ook meer van de luisteraar vraagt. In zekere zin hebben we onszelf gevormd naar het citaat van Tom Waits: “We doen mooie dingen – vreselijke dingen vertellen”, legt Lederman uit.
Open Up The Salsa Bar (And Make Me A Mean Mojito) is als opener misschien wel het meest afwijkende nummer van het album, als electro-salsa-track. Een combinatie die we nog niet vaak hoorden, maar dit werkt! En al zeker met de woorden die Emileigh daar met enige voorzichtigheid raak in neerfluistert.
Maar het is niet het enige zuiders getinte nummer, want ook in Never Give Up! horen we speels, warm en bijna folky snaarwerk opduiken.
Een funky gitaarlijn en ritme kenmerkt Would We Be Here Today.
Somberheid overheerst in I’m Not Here To Complain en dan vooral in de vocalen, die ondanks de poppy intermezzo’s, toch steeds hun breekbare emotionaliteit behouden.
“Ik voel me comfortabel in mijn verdriet. Het is een metgezel, soms stabiel, turbulent in anderen. Het omringt me, voedt me, stelt me in staat om de vreugde te onderscheiden die ik zoek, trekt en fluistert: Ja, we leven”, vertelt Emileigh over de onrust en kwelling die op dit album meer verworven zit in haar zang.
Triggerend nerveuse elektronica, wisselt af met warme soundscapes en piano, bijna burlesque sonische passages, waarbinnen Rohns stem zweeft in We Can’t Escape. En nummer waarin zo veel elementen en stijlen gecombineerd worden!
Iets wat een lijn door dit album is: het etaleren van verschillende stijlen en talenten van het duo, waarbinnen Emileighs stem de rode draad vormt. Zo horen we futuristische sci-fi-invloeden in Can’t Keep Up With All The Changes, mystiek haakse ritmes en herhalingen in Heartbreak, kristalheldere zang en sobere piano in The Cold Embrace die zich in zwoele duisternis voltrekken en theatrale dreiging in Crashing Fire.
De Watch Out! Remix door Krischan Jan-Eric Wesenberg (afgewerkt door Jean-Marc Lederman), laat zowel een kinderlijke speelsheid als onschuld horen. Maar let toch maar op… want na enkele seconden wervelt die piano rond en pakt ze je samen met Emileigh serieus in. Een prachtige remix! ‘Cheeky cheeky cheeky…’
In een bluessfeertje klinkt You Go To My Head enorm verleidelijk. ‘Like a glass of champagne…’, terwijl My Headphones ons enerzijds in een bijna indie-sfeertje meeneemt, waarna een sfeervolle, hoogsensitieve warme energie het overneemt. En dat brengt ons bij de glitters: I’ve Got Glitters On My Hands is daarmee het meest pijnlijke nummer. De glitters staan voor schitterende hartzeer.
Het filmische It’s All So Strange neemt ons in een bizarre, geheimzinnig cabaretsfeertje mee, waarna het album in tranen afgerond wordt. In Cry klinken de woorden van Rohn bitter en snijdend, gevuld met pijnlijk ironisch gelach,… met vreemde breaks en schitterend toetsenwerk is dit een enorm artistiek juweeltje waarmee dit alweer imposante album afgesloten wordt.
Het duo gaf aan dat ze Venus remixten tot Apollo, gewoon al om de reden dat dit NIET de manier is waarop je het doet. En inderdaad, we hadden dan ook geen seconde het gevoel dat we een remix-album aan het beluisteren waren, maar een verfrissend nieuw album!
Apollo Chariot is digitaal verschenen en wordt voor de symbolische prijs van slechts 1 dollar aan de luisteraars geschonken.
Jean-Marc Lederman / Emileigh Rohn / Bandcamp
