Nadat Cocteau Twins uit elkaar viel, probeerde songschrijver en gitarist Robin Guthrie verder te gaan in dezelfde lijn met zangeres Siobhan de Maré (Mono) maar na twee album en een ep werd er al een punt achter dat experiment gezet. Guthrie besloot solo verder te gaan en vooral instrumentale albums uit te brengen. Hij werkte nog regelmatig samen met Harold Budd en nam een plaat op met John Foxx en daarna ook met Mark Gardener van Ride.
De laatste jaren neemt Gutrie zijn tijd om een nieuw album uit te brengen (vooral in eigen beheer), speelt hij niet meer live en is hij ook alle albums van Cocteau Twins aan het remasteren zodat die allemaal opnieuw worden uitgebracht.
Robins laatste eigen release dateert van 2022 met de ep Springtime en nu heeft hij na twee jaar terug een nieuwe ep uit met vier heel straffe nummers.
Atlas opent met het titelnummer waarop Guthrie opnieuw zijn herkenbare gitaarsound etaleert met veel galm en subtiliteit. Geen drums of synthesizers, enkel de knappe klank van de gitaar die enorm rustgevend werkt. De muziek lijkt in het verlengde te liggen van waar zijn overleden vriend Harold Budd ook naar streefde met zijn rustgevende pianoklanken.
Tijdens Metropol heerst er een andere sfeer, die een beetje aanleunt bij een dreigende postrock vibe. Maar het blijft allemaal vrij sober klinken met een kabbelende piano en de gitaar die af en toe een gevaarlijk tintje laar horen. Bij Without A Word keert Guthrie terug naar de hoogdagen van Cocteau Twins met een subtiele drum en de gitaar die mooie laagjes opbouwt, van ons mocht dit nummer uren duren maar helaas is het na twee en een halve minuut al gedaan. Afsluiter La Perigrina sluit mooi aan bij het vorige nummer en volgt ook diezelfde dromerige lijn.
Twaalf minuten nieuwe muziek krijgen we van Robin Guthrie maar het zijn wel weer twaalf magische minuten met vier pareltjes van nummers. Van ons mag de man elke maand nieuwe muziek uitbrengen maar hij heeft ons geleerd dat we geduld moeten hebben.
Facebook – Instagram – Bandcamp