Fans van stevig gitaarwerk waren allicht al langer op de hoogte van de komst van nieuw werk van de Zweedse progressieve metalformatie Opeth. We mogen gerust stellen dat Opeth in meerdere opzichten een buitenbeentje is in de muziekwereld. Zo bestaat de band inmiddels bijna 35 jaar maar is zelfs boegbeeld en zanger/gitarist Michael Åkerfeldt er niet sedert het prille begin bij. Sterker nog, het feit dat hij door toenmalig zanger David Isberg bij de band werd gehaald, zorgde voor het opstappen van alle andere leden.
Åkerfeldt is onmiskenbaar de drijvende kracht achter Opeth en is ook op deze veertiende langspeler schrijver van dienst. The Last Will And Testament is een conceptalbum geworden dat het verhaal vertelt van een patriarchale familie in het interbellum waarbij het overlijden van de heer des huizes zorgt voor de nodige intriges. Ongeveer elke mogelijke wending met bijhorende familiegeheimen en drama komt aan bod wanneer het testament wordt ontvouwd. We gaan niet de pretbederver zijn die hier het ganse verhaal uit de doeken doet, daartoe raden we aan het album vooral zelf te beluisteren. We spitsen ons eerder toe op de aanpak en het geluid van de plaat. En daar zijn enige verrassingen vast te stellen.
Allereerst zijn er de songtitels. Zo zijn de eerste zeven nummers stuk voor stuk gecatalogeerd als een paragraaf met het desbetreffende cijfer erachter, geheel overeenkomstig de opmaak van het testament waarover het album gaat. Enkel de afsluiter vormt een uitzondering met de titel A Story Never Told.
Voor velen – waaronder wijzelf – was dé hamvraag welk geluid Opeth zou brengen op hun nieuwe worp. Want het dient gezegd, het harde geluid van de beginjaren met diepe grunts en deathvocalen is gaandeweg plaats beginnen ruimen voor heldere zang en een veel meer progrock sound. Dat de band zich steeds heeft bediend van talloze uiteenlopende invloeden, is een open deur intrappen maar de fans van het eerste uur lieten toch hun heimwee naar de zwaardere passages weerklinken.
Toen de eerste vooruitgeschoven single §1 de wereld werd ingestuurd, waren de reacties dan ook afhankelijk vanuit welke hoek ze kwamen, ofwel laaiend enthousiast ofwel eerder gechoqueerd. Want jawel, Michael Åkerfeldt haalde terug zoals vanouds de gruntstem vanonder het stof en klonk bruter dan hij pakweg de laatste vijftien jaar had geklonken op een album. Toch is The Last Will And Testament niet een complete terugkeer naar de woeste beginjaren van Opeth. Het vormt eerder de ideale blend tussen het oude materiaal en de recentere albums van de band. De vraag is of Opeth hiermee niet dreigt tussen wal en schip te belanden want we kunnen ons voorstellen dat de rauwe, brute passages voor de fans van de meer recente albums – en dus van de cleane vocalen – een beetje té ruw zijn.
Wij zijn de mening toegedaan dat The Last Will And Testament een ijzersterke plaat is die wellicht meer klinkt als Opeth dan ze ooit voordien klonken. We verduidelijken: Opeth is een band wiens kracht steeds heeft gelegen in epische nummers met een tijdsduur waar een doorsnee band soms makkelijk vijf songs in propt. Een vastomlijnde songstructuur was nooit aan Åkerfeldt besteed en in die zin is de vrijheid die hij zich permitteert om zijn verhaal te vertellen zijn grootste kracht. Het maakt dat de muziek allerminst hapklaar is en enige inspanning van de luisteraar vraagt.
The Last Will And Testament is dan ook geen plaat vol makkelijk mee te brullen hits, integendeel. Maar het is wél een zeer gevarieerd werk geworden dat de kunde van de band meer dan ooit onderstreept. Wie meegezogen wordt in het verhaal, kan niet anders dan eraan verslingerd geraken. Het inlijven van Waltteri Väyrynen (gekend van voordien onder andere Paradise Lost) als nieuwe drummer draagt hier zeker toe bij. Muziek die meerdere kanten opspringt, lijkt op zijn lijf geschreven. De krachtige stem van Åkerfeldt waarbij hij switcht tussen rauw en diep enerzijds en hoog en helder anderzijds, zorgt voor een extra dimensie in het verhalende karakter van de plaat. Kortom, we komen superlatieven tekort.
Nog even meegeven dat het optreden van Opeth op 23 februari in de Ancienne Belgique hopeloos is uitverkocht.
