De muziek van Hannah Rain klinkt zoals de naam doet vermoeden: een beetje mistroostig, maar mooi. Net zoals de herfst. Mooi om naar te kijken, maar toch een tikkeltje weemoedig. Na twee eerder verschenen singles is de artieste uit Sint-Katelijne Waver er met haar eerste ep die geproducet werd door Sam Pieter Janssens (And Then Came Fall, SJ Hoffman, Clairval).
Kenners weten meteen wat je dan kunt verwachten: pop, maar wel van de beste soort. Hannah kiest voor korte liedjes, vaak minimalistisch, maar wel met de juiste noten. Dromerig, vaak begeleid met romantische, spaarzame pianoklanken zonder dat het melig klinkt.
Hoewel nooit geforceerd, gaat Hannah de moeilijke onderwerpen niet uit de weg. Zo gaat Self-Destruction over het verlangen om controle te krijgen over het gevecht met jezelf. Zeven mooie liedjes die blijven hangen, meer moet dat niet zijn.