OF BLOOD AND MERCURY
Een band waar je vorig jaar al het één en ander over las en kon ontdekken op het Gentse showcasefestival Waterfront is Of Blood And Mercury. Een Brussels duo dat onlangs onderdak vond bij Consouling Sounds en te klasseren valt onder de term “zweverige ethereal darkpop”. Iets voor fans voor Cocteau Twins en aanverwanten.
WINTERFORT
Uit Gent komt het zestal Winterfort dat het niet onaardig deed op de vorige editie van de Rock Rally. De band liet weten klaar te zijn voor het grotere werk en een paar weken geleden lieten ze de tamelijk indrukwekkende single Safety In Numbers op ons los. Darkpop met een zwoel, jazzy sfeertje dat erg veelbelovend klinkt.
AMO
Het werd een warme decembermaand op alle vlakken. Niet alleen de weergoden zorgden voor een zwoel sfeertje, ook Anke Thomassen deed daar met haar band Amo een heerlijke schep bovenop. Black Panther is het eerste wat we van deze zangeres hoorden. Wie een klein beetje gevoel voor talent heeft, beseft meteen dat dit wel eens een grote dame zou kunnen worden. Een artieste om op de voet te volgen!
HEAD ON STONE
Het afgelopen jaar hadden we het meermaals over PEUK. Volgens velen, ook volgens ons, één van de beste livebands die je op dit moment kan vinden. Maar er schuilt een muzikale Dr. Jekyll en Mr. Hyde in Nele Janssen. Naast PEUK heeft de Limburgse ook haar soloproject Head On Stone. Muziek gebracht op klassieke piano. Bij momenten destructief zoals alleen Anja Plaschg van Soap & Skin dat kan, dan weer ontwapenend mooi zoals Chan Marshall het via Cat Power doet. Geen enkel adjectief dat de pracht van Head On Stone kan omschrijven, en een naam die je volgend jaar meer dan één keer zal horen vallen. Eens je Head On Stone hebt ontdekt, is alle namedropping trouwens compleet overbodig…
MIRA GROLUS
Welgeteld één song hebben we dit jaar gehoord van Mira Grolus. Een song over wolkenkrabbers in Brussel (6000 Feet High), maar zo vertederend mooi dat we instant verliefd werden en onmiddellijk tot de conclusie zijn gekomen dat dit wel eens een artieste zou kunnen zijn waar we de komende jaren nog veel van zullen horen. Wat de plannen van Mira Grolus zijn, weten we niet, maar iets in ons zegt dat ze ook in 2020 van zich zal laten horen!
OPROER
De naam Oproer doet het al vermoeden, dit is rauwe rock met een hoek af. Neem het wildste van Royal Blood en voeg daar een hoop melancholische synths aan toe (echt!) en je bekomt het energieke, zelfs tamelijk unieke geluid van Oproer. De single To The Bone was een schot in de roos en daar oordeelde ook de jury van de Rock Rally zo over, want op 25 januari staan ze in de preselecties.
BUCKLEFISH
Uit Gooik komt het viertal Bucklefish van wie begin deze winter de prachtsingle The Game verscheen. Met dit debuut gaf het viertal een visitekaartje af om u tegen te zeggen, niet in het minst door de imponerende stem van zanger Glenn Schelck met een sound die ons bij momenten deed denken aan The Bony King Of Nowhere. Straf spul en genoeg om na drie minuten en dertig seconden het woord “wow!” uit te spreken.
THE RESCUE
Melancholische elektronica die je tegelijkertijd aan het dansen brengt, maar je ondertussen ook weemoedig maakt? Welkom in de wereld van The Rescue, een muzikaal project van Philippe Gunst en Manu Terneus. De twee banen zich een weg tussen eigentijdse elektronica (denk aan LFO, Autechre of Plaid) en grootmeesters als Giorgio Moroder of Kraftwerk. Een tweetal waar je in 2020 beslist veel van zal horen.
PA$$ION CRIME$
De verrassing van het jaar kwam van Tim De Gieter. De veelgevraagde producer en frontman van Every Stranger Looks Like You werd plotseling PA$$ION CRIME$. Emorap waarmee hij in de voetsporen treedt van Lil Peep en Lil Uzi Vert. Een enkele zwaluw heeft nog nooit de lente gemaakt, maar bij het horen van Love Me (Lie) zouden we zweren van wel!
THE YUMMY MOUTHS
Met twee singles afgelopen jaar (You Forgot My Name en On The Verge Of Disaster) hebben Klaas, Cis en Jef van The Yummy Mouths er ons van overtuigd dat dit land er alweer een pittige garagerockband bij heeft. Simpel rammen, maar wel goed rammen en met de juiste songs!
DISORIENTATIONS
Disorientations is de nieuwste band rond Niels Elsermans, Tomas Serrien en Lukas Van Camp. Wie een beetje op de hoogte is van de Belgische underground, weet dat we te maken hebben met leden van Melting Time. En dat betekent, of wat had je gedacht, postpunk met een vuil kantje. En jawel, die Joy Division-link zit er alweer in, maar genoeg eigen smoel om in je agenda te noteren met een kruisje.
LIZZY
Lizzy verwelkomde ons afgelopen jaar met twee singles waarvan Teach Me de uitschieter was. Melancholische pop met een handige knipoog naar Trixie Whitley. Lise Reyners beschikt over een soulvolle stem die je gerust met Tsar B mag vergelijken. Zou best wel wat kunnen worden, dit!
LARSSEN.
“Sasja Maekelberg heeft de skills en vooral het buikgevoel om met een electropopkiller voor de dag te komen die je gelaat tegelijkertijd weemoedig kleurt, maar je lichaam ook aan het dansen brengt.” Dit maar om te zeggen dat we tamelijk wild waren van de twee singles die Larssen. (Maekelbergs muzikale project met Sander Bosmans) dit jaar uitbracht. Het is niet meer dan een kwestie van tijd vooraleer deze Gentenaar door het grote publiek ontdekt zal worden.
BY AUGUST
By August is een duo uit Geluwe/Grimbergen dat dweept met analoge synths. Uiteraard zit er de nodige Kraftwerk-feel in, maar met hun tweede single Gloaming bewezen de twee dat ze tot grootse dingen in staat zijn. Een song die al weken on repeat staat op de Luminous Dash- redactie en smeekt om een vervolg. Wie weet komt dat er in 2020 wel…
K@
K@ dien je natuurlijk uit te spreken als Kate, een idee dat wellicht komt door het feit dat de frontvrouw van deze band bij geboorte de naam Katrien Van Tichelen kreeg, want ja probeer met zo’n Vlaamse naam maar iets in het Engels te verzinnen. Katrien stampte samen met gitarist Geert Vanbever, bassist Luc Waegeman en drummer Kurt De Waele dit rock-’n-roll-beest uit de grond en het resultaat is lekker vet, met een sound die ergens tussen Janis Joplin en Pussy Galore ligt. Verslavend.
PINGPONGCLUB
We geven toe, tot dusver kon de kunst van het pingpongen ons gestolen worden, tot we op deze Gents-Kortrijkse band botsten. Al was het maar omdat deze vijf weten wat hen te doen staat als ze een perfecte indiepopsong moeten schrijven. Trying was één van de betere indiesongs uit dit land, en dat hebben ze bij de Humo ook gemerkt, want het vijftal staat volgend jaar in de preselectie van de Rock Rally.
![PINGPONGCLUB - Trying [Music Video]](https://i.ytimg.com/vi/aCkop2McjwY/hqdefault.jpg)
SUCH BEAUTIFUL FLOWERS
Muzikanten die van het hardere werk houden en dat inruilen voor een mix van melancholische EBM en new wave. We zagen het dit jaar Mathieu Vandekerckhove al doen met Skemer. Ook Donny Woestenborghs, de frontman bij hardcore-/punkband Midnight Souls, verkondigde via Such Beautiful Flowers zijn liefde voor dit decadente genre met een onweerstaanbaar resultaat als gevolg. Apoptygma Berzerk of Covenant zijn nooit ver weg, niet dat we daarom treuren.
CLCKWS
Lawijt dat met plezier tegen je smoel gegooid wordt. Songs van 100 seconden die meer te vertellen hebben dan waar anderen een dubbel-album voor nodig hebben. Uit de schoot van Nosebleed Records komt CLCKWS, een bende prettig gestoorden uit Zoersel die naar het grote voorbeeld van Minor Threat niets liever doen dan de geluidsmeter in de buurt van het rood te laten komen. En ja, daar houden wij wel van.
TUFF GUAC
Tuff Guac. Neen, vraag het maar aan bezieler Rafael Valles (ja, die van Belly Button Records) waarom hij voor zijn nieuwste garagerock-lofi band deze naam koos. Speelt het in feite een rol? Neen, want deze groep waar je ook leden van Mogo en King Dick in terug vindt heeft een resem songs voor je klaar die het etiket van “internationale hoogstaande klasse” verdienen. Het rammelt langs alle kanten, maar laat dat nu net de bedoeling zijn en ook live een killer. Een plaat waar we volop naar uitkijken, nu nog die verdomde naam leren uitspreken zonder over onze eigen tong te struikelen.
MIREK COUTIGNY
Songs die ontstaan zijn uit improvisaties op piano en synthesizers en gebaseerd zijn op het eerste instinct. Welkom in de prachtige wereld die de Gentenaar Mirek Coutigny met zijn muziek weet te scheppen en wat hem tot nu toe vergelijkingen met Nils Frahm, Max Richter of Hauschka opleverde. Begin dit jaar verschijnt de nieuwe ep die zal worden uitgebracht door Icarus Records in samenwerking met Vynilla Vinyl. Luisteren, en wegdromen….
THE MARS MODEL
The Mars Model is een band afkomstig uit de brede regio Kortrijk met bandleden uit België en Frankrijk die met Francobelge een paar weken geleden hun eerste plaat uitbrachten. Hun sound doet een beetje denken aan Killing Joke. Gitaar en keyboard in evenwicht, een goeie bas en beat, goeie songs. Een groep met een enorm potentieel, absoluut op te volgen.
JONI SHEILA
Geplukt uit het straatdecor als het ware. Joni Sheila is het soort artieste dat samen met haar gitaar niet bij de pakken blijft zitten en wacht tot wanneer ze ontdekt wordt, maar er dapper voor kiest om haar muziek via de straat aan de man te brengen. Ooit begon ene Robert Zimmerman op die manier. Neem daar bij het feit dat deze muzikante er ook nog in slaagt om klassesongs te componeren en je zit bijna aan een droomscenario. De single Charade die vorig jaar uitkwam was in ieder geval het bewijs dat Joni Sheila nog veel van zich zal laten horen.
![Joni Sheila - Charade [Official Music Video]](https://i.ytimg.com/vi/eDY2uVgu6FE/hqdefault.jpg)
MESKEREM MEES
Meskerem Mees. Ondertussen een naam die je al diverse keren hebt zien opduiken, en dat komt niet zo maar. Verleden maand werd de Gentse singer-songwriter één van de finalisten op Sound Track, om een paar dagen later te mogen ontdekken dat ze ook kans maakt op het winnen van de Rock Rally. Meskerem Mees is het soort artieste dat de kracht van muziek zoekt in haar imponerende stem, de kwaliteit van de songs en vooral de ontwapende eenvoud.
VREIGEL
Als we aan onze Limburgse vrienden (van Stijn Meuris tot Peuk-drummer David Schroyen, volgens Mauro Pawlowski zelfs de plaat van het jaar tout court) vragen welke groep we in het oog dienen te houden in 2020 dan is het antwoord éénluidig: VREIGEL. Hardcore in het Maaslandse dialect waar de doorsnee Vlaming geen snars van begrijpt. Songs van dertig seconden of minder, zestien nummers op één single omdat het naar eigen zeggen vooruit moet gaan. Naar verluidt wordt het gretig gekocht buiten “de Limburg”. Kijk vooral eens naar dit hilarische interview en je snapt waar Vreigel voor staat!
ASTER
We sluiten onze 25 namen af met een supertalent uit Limburg. Geen hardcore in het dialect deze keer, wel de mooiste stem die we afgelopen maanden hebben leren kennen. Die van Aster Froyen dus. Ondertussen op een voetstuk geplaatst door Stijn Meuris en net voor het jaar afgesloten werd, kwam het nieuws dat de jonge Limburger (hoewel we denken dat hij eerder de term wereldburger prefereert) ook deel uitmaakt van VOX waar ook PEUK, Reena Riot en Dead Man Ray bij zitten. Dit maar om te zeggen dat 2020 wel eens het jaar van Aster zou kunnen worden.