Wist je al dat de duivel niet bestaat? Het is gewoon god, in een dronken bui. En tóch heel wat zondagse, duivelse deuntjes in het Uitheems Geduister, met nieuws van Ataraxia, Scheitan, Ultio, Lower Automation, Carbon Decay, Clan Of Xymox, A Place To Bury Strangers en Midnightmares.
ATARAXIA
Het nieuwe album van de Italiaanse neoklassieke darkwaveveteranen Ataraxia is zomaar hun negenentwintigste studio-album!
Op Centaurea laten Francesca Nicoli (zang), Vittorio Vandelli (gitaren, programmeren, timpani, backings) en Giovanni Pagliari (keys, programmeren, backings) tien nieuwe nummers horen. Ze nodigden uiteraard ook opnieuw cellist Totem Bara (Galen, Nox Incubat, Viriditas) uit als gastmuzikant en Gregorio Bellodi die de uilleann pipes bespeelt in de eerste track.
Centaurea is het tweede deel uit een trilogie die begon met het vorige album Pomegranate, een hymne aan de elementaire geesten, en dat zal eindigen met een werk geïnspireerd door de ‘Elysian Fields’ (de laatste rustplaats van de zielen van de heldhaftige en deugdzamen in de Griekse mythologie, nvdr.).
De teksten van de liedjes, gezongen in verschillende oude en moderne talen, zijn kostbare gedichten van Francesca Nicoli en Mara Paltrinieri, die al eerder hadden meegewerkt aan de teksten van de eerste albums van de band.
Francesca Nicoli legt de achtergrond achter het album uit: “Op een Grieks eiland van indrukwekkende neoklassieke schoonheid leefde en schreef ik het concept van het nieuwe Ataraxia-album. Centaurea is een eiland voorbij de kolommen van de tijd, nog steeds ondergedompeld in een gouden eeuw. Het is het nieuwe Mediterrane Avalon wiens naam honderd keer helderder is dan goud en alleen toegankelijk is via je dromen.
Als we de dimensionale wateren oversteken die naar deze magische cirkel leiden, altijd ondergedompeld in het goud van het licht van de schemering en het vlammende magenta van de dageraad, bereiken we een dimensie waarin de principes van het Heilige Vrouwelijke en Mannelijke worden belichaamd door helden en maagden, priesteressen en barden. De kwaliteiten Moed, Durf, Gastvrijheid, Vertrouwen, Genade, intense spirituele waarden en de aardse representatie van Schoonheid worden vlees en vergezellen ons terwijl we zingen.
We nemen deel aan nachtelijke rituelen, dansen bij zonsopgang, racen over prairies en weides, vluchten over de zee, vieren de oerzon, ontmoeten wolven en godinnen, we spreken maanalfabetten, we doorkruisen bossen van wilde liefdes, betoverde baaien waar zoete geuren vrijkomen, we varen op wilde blues en luisteren naar de mythen van de Eik. De wezens die deze plaatsen bezielen leven hun lot op een strand van pracht.”
Overheerlijk wonderlijk klinkt dit verhaal. En zo ook dit album.
Centaurea is digitaal en op cd en op vinyl met bijhorend artbook in een box verschenen bij The Circle Music. Op de cd krijg je er nog 2 bonustracks bij.
SCHEITAN
Eindelijk eens wat muziek voor gothicmensen… (knipoog)! De Zweedse gothic-/rock-/metalband Scheitan releasete zonet Songs For The Gothic People.
Pierre Törnkvist die schuil gaat achter Scheitan is onlangs – met de singles Believe, Fire at Dawn, Lost in Time en de Billy Idol-cover White Wedding – teruggekeerd na een onderbreking van 24 jaar. Hij zoekt op zijn nieuwe album de gothicsfeer die aanwezig was op hun album Nemesis (1999) opnieuw op. We kregen dus al enkele nummers als voorsmaakje en op datzelfde elan gaat het door op dit nieuwe album.
Hij werkte voor het nummer Erased samen met Lotta Högberg als gastvocaliste en levert met Songs For The Gothic People een krachtig album af, dat zowel instrumentaal als vocaal uitblinkt.
Songs For The Gothic People is digitaal, op cd en op vinyl verschenen bij The Circle Music.
ULTIO
Fans van bands als Marduk, Funeral Mist, Gorgoroth, zullen ook Cor, de tweede release van het Italiaanse blackmetalproject Ultio weten te appreciëren. Ultio is een project van Giorgio Barroccu (Derhead).
Precies vijf jaar na de eerste ep Fera is Ultio terug met een meedogenloze plaat vol pure, schurende blackmetal. Als een emotioneel verpletterende ervaring lijkt Cor gemaakt om de tijd opnieuw op te roepen waarin blackmetal gewoon blackmetal was: donker, dreigend, ongecompliceerd en extreem.
Cor kan worden beschouwd als de verdraaid demente broer van The Gray Zone Phobia, het nieuwste album van Derhead dat in maart 2023 werd uitgebracht.
Ultio deelt dezelfde dramatische spanning en wanhoop van Derhead, maar toont hier een magnifiek ongeremde en rauwe ziel: achter een sombere muur van ijskoude riffs en krijsend geschreeuw bouwt Ultio een maniakaal gevoel van dreigend gevaar en onderdrukking op.
Net als bij de vorige ep was het schrijf- en opnameproces van Cor ook erg instinctief en vond het plaats in een tijdsbestek van slechts een paar weken: het resultaat is iets furieus en losgeslagen, rauw en diepgeworteld en toch op de een of andere manier grandioos en zegevierend in al zijn beestachtige wreedheid.
Cor is digitaal en op cd verschenen bij Brucia Records.
LOWER AUTOMATION
Van de aan noise grenzende mathpunkband Lower Automation uit Illinois (V.S.A), kregen we enkele weken terug al een voorsmaakje van hun nieuwe ep die net verschenen is. En daarmee stappen ze uit hun vertrouwde panicpunkgeluid en laten ze een uitbreiding van hun sound horen:
“We zijn altijd beïnvloed geweest door industrial en gothic muziek en wilden dat op deze ep wat meer laten horen. We besloten erin te duiken en te experimenteren met het schrijven van een paar nummers op dat vlak. Deze vijf nummers waren onze favorieten, omdat er heel wat invloeden uit de jaren 80 in zitten. Veel reverb, drummachinesamples en synths in elk nummer!”
Deze ep Welcome To My Deathbed is de opvolger van het goed ontvangen Strobe Light Shadow Play (2022). Derek Allen (gitaar, zang), Brian Sutton (bas) en Andy Ducey (drums) laten hun losgeslagen hardcoregeluid deze keer stuiteren in een donker gitaargedreven sfeertje. Hun kenmerkende ritme-twists en haakse arrangementen zijn niet verdwenen, maar nemen een mooie plaats in deze eerder industrial georiënteerde ep.
Welcome To My Deathbed is digitaal, op tape en op cd verschenen bij Zegema Beach Records.
CARBON DECAY
Carbon Decay is het nevenproject van het Amerikaanse project Spankthenun. Noem het cyberpunk, dubstep, electro of brutale vaporwave… het is wat je wilt dat het is, onder het motto “Uit Chaos komt alles voort”.
De beats pompen in hun nieuwe nummer I Can’t Breathe. De electro ruist daar grimmig onder door, terwijl de ijle vrouwelijke zanglijn ons zonder genade ademloos achterlaat. Ongetwijfeld een clubhit om te dansen tot je uitgedroogd bent. Hoewel het ook verrassend rustige – bijna angstaanjagende – momenten heeft.
I can’t see I am blind
but I’m on my way
I’m out of time
I can’t run I can’t move
but I am here
… I can’t breathe
Melancholisch verstikkende zang verlangt naar iets dat verloren gaat boven een aanstekelijke groove. Deze sound bereikt de donkerste hoeken van je ziel.
I Can’t Breathe is digitaal verschenen.
CLAN OF XYMOX
De electro-/ gothicband Clan of Xymox werd opgericht in 1984 in Amsterdam door Ronny Moorings, verkaste naar Berlijn en is na 40 jaar nog steeds wereldwijd geliefd. En actief! Want de heren brachten deze week nieuw werk uit.
Twee nummers worden in de kijker gezet, in aanloop van het album Exodus dat op 7 juni verschijnt.
X-Odus is daarbij een begeesterend, bijna angstaanjagende track, die we in zijn originele versie krijgen, maar ook in remixen van Traitrs, Curse Mackey, Jesus Complex en Principe Valiente.
Het tweede nummer zal niet op het Exodus-album verschijnen en is dus exclusief te beluisteren op deze release. Suffer klinkt gedreven, met melancholie die ijl huilt langs een zachtstuwend ritme. Naast de singleversie krijgen we ook remixen door The Bellwether Syndicate, Sine en de Johan van Staal/ Ronny Moorings Versus A.I. Remix.
Negen nummers om te koesteren in duisternis…
A PLACE TO BURY STRANGERS
You’ll Be There For Me/ When You’re Gone is de vierde en laatste release van A Place To Bury Strangers in hun concept The Sevens, een serie van vier 7-inch vinylplaten op wit vinyl die een schatkamer onthullen van niet eerder uitgebrachte nummers van hun veelgeprezen zesde album, See Through You.
“Als je terugkijkt op de opnames die rond de tijd van See Through You zijn gemaakt, waren er een aantal geweldige nummers die het leven van toen vastlegden”, zegt frontman Oliver Ackerman. “Een beetje rauw en een beetje persoonlijk, dus ik dacht dat het een vergissing zou zijn als deze nummers (die dus niet op het album belandden) niet uitkwamen. Ik dacht dat het het beste zou zijn om terug te gaan naar mijn roots en een 7-inch-serie uit te brengen, net zoals we ooit begonnen. Op dat vreemde formaat waarbij de nummers elk voor zichzelf spreken; geen albumcontext om het water te vertroebelen. Deze nummers staan helemaal in contrast met hoe ik me nu voel en tegelijk glippen de huidige nummers waar we aan gewerkt hebben ook zo terug dit moment.”
Pulserend met aanstekelijke beats en pakkende synthhooks, horen we de onmiskenbare stijl van de band in een frisse elektronische sfeer. Met teksten die spreken over verbinding en eenheid, wordt You’ll Be There For Me een volkslied over samenhorigheid, dat iedereen uitnodigt om mee te vieren.
In hun ontroerende ballad When You’re Gone verkent A Place To Bury Strangers de diepten van liefdesverdriet met een rauwe en beklijvende intensiteit. Een oprechte klaagzang, die de universele ervaring van verlangen en verlies vastlegt. De emotionele verhalen en muzikale bekwaamheid van A Place To Bury Strangers schitteren helder in deze hartverscheurende song en ademen de bitterzoete schoonheid die te midden van hartzeer te vinden is.
You’ll Be There For Me/ When You’re Gone is digitaal verschenen.
De band kondigde ook nieuwe data aan voor hun Europese tour. Niet in België, maar dichtbij, in de Paradiso in Amsterdam, kan je hen wel aan het werk zien op 8 oktober.
Hier vind je alle tourdata en de link naar de ticketverkoop.
MIDNIGHTMARES
We kregen deze week ook nog een knap nummer van de symfonische gothic-/metalband Midnightmares. Dit is de Mexicaans/Belgische samenwerking tussen metal-man Gio Smet (Belgische labelbaas, studio-eigenaar, booker… en muzikant bij verschillende metalbands als Giotopia, Wolfpact en Horrorwish) en Mariel Gimeno (Mexicaanse zangeres). Hun nieuwe track Leave Me With My Demons is gevuld met prachtige theatrale vocalen van Mariel, de ruwe brutheid van Gio’s stem en instrumenten en een koortje. Contrasten gaan hier mooi samen!
Angels in darkness
Desiring, relentless
I’m eager than ever before
To face the ending
Nothing can change me
And no one can save me
It looks like forever
But time won’t exist for us
“Het lied gaat over gevallen engelen, verloren zielen, gebonden aan de duisternis, die de keuze voor verlossing hebben gekregen. Maar ze horen nu thuis in de donkere leegte. Het is hun domein, waar ze vrij en krachtig zijn, dus weigeren ze dat te doen.”, legt het trotse duo uit. “We kunnen niet wachten om in september te gaan toeren en dit nummer live te spelen.”
