Rode wangen van schaamte. Ook al proberen we om met Luminous Dash de Belgische muziekscène in zijn volle glorie te eren, zijn er steeds namen waarvan we nog nooit gehoord hebben. Blame us of de rest van de wereld! Gelukkig zijn er nog attente lezers die aan onze mouw trekken. Waarvoor dank, zeker wanneer het zo goed is als Ellroy.
Groot was onze verbazing toen we lazen dat deze Leuvense band reeds werd opgericht in 1997. Meer dan 25 jaar geleden, ook al doet Wim Janssens, want dat is dus Ellroy, het tegenwoordig vanuit Berlijn. Niet de eerste de beste. Niet zo lang geleden vroeg Tricky (ja die!) hem om gitaar en bas te spelen op zijn recente albums. Een mooiere invitatie op een cv is bijna ondenkbaar.
Zijn partner in crime bij Ellroy is ook al geen onbekende bij Belpopkenners, het gaat immers om Gaetan Vandewoude, de bezieler van Isbells. Er verscheen ondertussen reeds een debuutplaat op Munich Records van de band waar schoon volk als Joachim Saerens (Selah Sue) en Chantal Acda op mee speelden.
Ook al is zijn muziek onder de radar gebleven, gaat het om muziek van zeer hoge kwaliteit dat door Wims opvallende, dominante baritonstem doet denken aan het duistere timbre van Daan Stuyven. Zwaarmoedige luistermuziek met een bijna gothic-randje dat ergens het midden houdt tussen David Bowies later werk en Tindersticks. Loodzwaar zonder dat de last ervan al te groot wordt en songs die in je lijf als oorwurmen blijven wonen. Luminous Dash dankt de lezer voor deze ontdekking en Ellroy nog meer voor de muziek