Muziekwedstrijden, het blijft toch een vreemd gegeven… Hoe kan je nu muzikanten vergelijken met andere muzikanten die een andere genre brengen. Het is appelen met peren vergelijken en daar een winnaar uit kiezen. Langs de andere kant is het voor verschillende artiesten een mooie kans om in de schijnwerpers te staan en het kan een stap dichter zijn bij een platencontract. Tijdens de vorige Sound Track voorrondes in 2019, stonden op het podium in De Casino: Crooked Steps, Julien Firmin, Walfang (toen nog Monkey Juice), Omar Dahl, UMM en Meskerem Mees. Allemaal artiesten die hun weg ondertussen gevonden hebben naar diverse podia en die ook een album uit hebben. We keken dus wel uit naar wie dit jaar op het podium in Sint-Niklaas zou aantreden en misschien wel “the next big thing” zou worden, Meskerem Mees achterna.
Lani had de zware taak om de avond te openen. Live liet ze zich begeleiden door Hannes Cuyvers (Ramkot) op keys en gitaar, Stijn Konings (The Radar Station) op keys en gitaar en Sam Enthoven (Walther) op drums. Samen brachten ze aanstekelijke electropop die zeker op de dansbenen mikt. Hoewel Lani een indrukwekkende en flexibele stem heeft stuurt ze die regelmatig door verschillende effecten. Het viertal combineert elektronische beats gecombineerd met een akoestische drum wat de songs veel power geeft. Een heel straf begin van de avond.
Tijd voor iets totaal anders. De drie dames van Trio Pletenitsa kwamen rustig op het podium zonder instrumenten. Ze brengen namelijk volksliederen uit Bulgarije en de Balkan en doet dat enkel met hun wondermooie stemmen. Af en toe zorgden ze voor percussie met hun handen of voeten maar meer hebben ze niet nodig op te imponeren. Ze kregen de zaal volledig stil met hun gouden stemmen. Als je dat kan, verdien je zeker een plaats in de halve finale.
Vorige week had de 20-jarige Anthea moeten aantreden in De Centrale in Gent maar door ziekte kon ze er niet bij zijn. Gelukkig kreeg ze nog een plaats in Sint-Niklaas om haar donkere electrosongs te brengen. Ze liet zich begeleiden door iemand op keyboards, die vrij zware geluiden tevoorschijn toverde, en een drummer die op een nummer ook gitaar speelde vanachter zijn drumkit. Anthea heeft een fragiele stem die een goed tegengewicht vormt tegenover de duistere muziek. Er gebeurde erg weinig in de nummers en ook op het podium viel niet zoveel boeiends te beleven.
De drummer van Anthea mocht blijven zitten want hij begeleidde ook Alioth. Die speelde een thuismatch en bracht pure, soulvolle pop enkel met gitaar, drums en backingtracks. Het laatste nummer klonk wat steviger, de gitarist drukte het distortion pedaal stevig in en trakteerde de zaal op enkele overbodige solo’s. Helaas zakte toen het “soul-gehalte” onder nul.
Vervolgens werd het podium goed gevuld door Reines. Het project van Lissa Staepels en Loïc Van Weyenberg kreeg het gezelschap van een driekoppige begeleidingsband. Hoewel er op hun vi.be pagina enkel electropop songs staan, bracht de band een set met een stevig gitaargeluid. De futuristische klanken uit de keyboards waren zeker een meerwaarde in dat eigen geluid. Staepels heeft een zachte fluwelen stem die spijtig genoeg regelmatig door haar collega’s werd weggeblazen.
Ook zanger Laurens Van Moorleghem van de Gentse postpunk band Lustrous had problemen om boven zijn makkers uit te komen. De band trok een donkere geluidsmuur op met loodzware gitaren waarin de drummer gelukkig veel afwisseling bracht. Het geheel vormde meestal echter één grote geluidsbrij zodat we soms moeite hadden het verschil niet horen tussen de verschillende songs. Een beetje spijtig want we weten dat deze kerels best goeie nummers hebben.
Het was al 12u gepasseerd toen Tien Ton Vuist het podium betrad. Met enorm veel goesting begon het trio aan een super energieke set die ons bijna alles deed vergeten wat we daarvoor hadden gezien. Ze brachten zalige nummers die lekker smerig klonken. Garagerock zoals garagerock moet klinken. Het trio smeet zich volledig en Tien Ton Vuist bracht op die manier het meeste beweging op het podium van heel de avond. Helaas was het grootste deel van het publiek al naar huis, maar dat lieten de kerels zich niet aan het hart komen. Wat ons betreft brachten ze de meest overtuigende set van de avond. Met de nodige dosis humor pakten ze (het overgebleven publiek) volledig in.
