Tekst en foto’s: Patsker Omaer Beguin
Mark De Wit (Rhea) houdt ervan om zijn optredens op sfeervolle plekken door te laten gaan. Als organisator van Cosmic Nights wist hij steeds elektronische muziek met unieke decors te combineren en zo de aanwezigen te biologiseren. Voor zijn kosmische dans met geluidskalligraaf Anantakara (Philippe Wauman) koos hij voor de net gerestaureerde Sint Martinuskerk in Schelderode (Merelbeke) die een nieuwe bestemming kreeg als ontmoetingsplek met een stille ruimte en een plek voor gemeenschapsactiviteiten.
Helaas kregen we ook minder goed nieuws te horen. Anantakara kon er jammer genoeg niet bij zijn wegens gezondheidsredenen. Deze try-out kwam volledig op schouders van Rhea te liggen die het ruim toegestroomde publiek dan ook verwende met een dubbele set. Het eerste deel van het optreden was sowieso voorzien. Rhea nam ons mee op een sonische reis doorheen de microkosmos. Als een eenzame elektronische monnik beroerde hij de aanwezigen met intens geladen elektronische creaties die op een spannende manier aan elkaar gevlochten werden. We kregen minimalistische soundscapes, licht dreigende drones en friemelende microloopings die een zacht sonisch deken vormden. De muziek werd begeleid door meestal wazige achtergrondbeelden van actieve micro-organismen in hun compacte leefwereld. De zachte ambientklanken dwarrelden doorheen het eeuwenoude schip van het kerkje en streelden de zintuigen. Rhea’s mooi uitgevoerde set had niet alleen een rustgevende, maar ook een restaurerend effect op het publiek.
Na een korte demo van de Belgisch synthesizerbouwer Modor (digital polyphonic synths) schotelde Rhea ons een typische Berlijnse School-set voor. De sequencers knalden hoogdravend de ruimte in en de soundscapes zorgden voor overweldigende kosmische sferen. Met een vet knipoog naar Tangerine Dream bestuurde de kosmische monnik zijn ruimteschip doorheen verkwikkende sonische gebieden om dan mooi en veilig te landen. Rhea’s passagiers hadden blijkbaar geen zin om uit te stappen, iedereen bleef gewoon nog zitten en nagenieten van het luisteravontuur. De kapitein van het schip diende toch een paar keer duidelijk te suggereren dat zijn schip echt geland was. Gewoon heerlijk.
