Toegegeven, dat was even schrikken toen we de invitatie voor dit verjaardagsfeestje in de digitale bus kregen. Niet dat we anders nooit uitgenodigd worden voor muzikale festiviteiten, wel de simpele vaststelling dat Needle And The Pain Reaction al twee decennia meedraait.
Een band uit de tijd dat er nog met Belgische franken werd (af)gerekend, dioxine – kippen verteerd werden en Sabena nog bestond. Zo gek veel lopen er daarvan niet meer rond. Anders dan Sabena vliegt de tijd nog steeds snel, jawel.
Voor 20 jaar Needle werd zondagnamiddag verzamelen geblazen in de kelder van De Roes (Donkersteeg) waar het ‘oudere jongeren – gehalte’ van het publiek, weinig verrassend, aan de hoge kant was.
Voor de hard rockin’ birthday party opteerde het powertrio voor erg weinig kouwe drukte en nog minder voor speeches annex kaarsjesblazerij. Wel voor een rechttoe-rechtaan show en een bloemlezing van het beste uit de Needle – catalogus. This said, absoluut niks van de debuutplaat op de playlist te bespeuren. Er werd vooral uit de albums Porcupine (2016) en Stains (2010) geput om de zaak vorm te geven, ook enkele nieuwe/onuitgegeven nummers op het appel.
Zoals gebruikelijk werd vliegenderwijs van start gegaan met een heftig gescandeerd Caught in a trap. Meteen werd duidelijk dat de band na 20 jaar nog steeds garant staat voor een stevig rockfeestje zonder complexen. Een knetterend Wasted, naadloos overgaand in Granted, mocht het eerste hoogtepunt van de avond/namiddag heten. Chemical One, Chipmonk en het vertwijfeld klinkende Alone voor de volgende.
Plan was om na een dik uur af te sluiten met Alone maar na (veder-)licht aandringen van het publiek liet het trio zich alsnog verleiden tot één bisnummer, de Mötörhead-klassieker Ace Of Spades. En toen was het echt afgelopen. Uitstekende show van een oerdegelijke band, 20 keer bravo en de moeite van het trotseren van een kloeke voorjaarsstorm meer dan waard.
