Mauro Pawlowksi speelt zijn laatste optreden van 2019 in de kerk van Gontrode. Annex van Melle – met enige verbeelding grootstedelijk voorgeborchte van Gent. Maar ze willen het niet. Maar dat is politiek.
Deze kerk baadt in een mooie belichting. Een rustige omgeving voor een set vol spanning, gekheid en verwardheid. Mauro start met een streep poëzie om met Little Sex Dwarf wat energie in deze kerk te schieten. In een kerk klinkt Vade retro Satan – go suck some cocks in hell vreemd maar hier wel perfect goed.
De experimentele kant van Mauro – dat instrumentarium! – leidt naar de aangekondigde anti-climax en dat blijkt het ontroerende mooie Down From Nowhere te zijn. Bleiten! Na de Prince-cover Take Me With U zingt hij een tekst van de geweldige Peter Verhelst. Hoe schoon is “Hoe we ons zo graag vergisten. Dat we werden wie we misten. Nooit vergeet te vergeten. Nooit vergeten te vergeten. Lik nog een keer aan mijn hart.”
In het tweede deel van de set bezingt Mauro het eindje van de worst. Filosofie. In Duivels Paard verliest hij wat de interesse van het publiek om vervolgens tijdens Afscheid In Kloten dit terug te vinden.
De U2-cover Mystery Girl is goed maar vocaal geen spek voor Mauro zijn bek. Je kan veel schrijven en zeggen over Bono maar zijn stem heeft gewoon veel meer bereik. De pastiche van Safety First werkt gewoon! Mauro doet gewoon zijn ding en dat is goed. Deze avond is soms overweldigend goed, soms wat zoekend. De zittende setting in een kerk is misschien ook geen Mauro-setting. Volgende keer stoelen aan de kant en mayhem! Held!
Geert Van Lierde