Lizz is geen onbekende voor wie ons magazine een beetje volgt. Haar ep wist ons vorig jaar meteen te bekoren. De nog steeds piepjonge zangeres-met-gitaar schrapt al wat overbodig is. Wat overblijft, zijn ongecompliceerde en uitgepuurde liedjes. Geknipt dus voor de Scorpio Sessions op Radio Scorpio, waar elke week een Belgische artiest het beste van zichzelf mag geven. Dat doet Lizz al meteen in het broze Us, schitterend in al haar eenvoud.
Bedrieglijke eenvoud, want wie goed luistert, hoort dat haar liedjes echt goed in elkaar zitten. In het al even breekbare The Valley passeert een volledig liefdesverhaal in tweeënhalve minuut. Intussen glijdt Lizz met haar lichtjes hese stem van “I was hoping you’d see the bright side of me” naar “I was hoping you’d see the dark side of me”, om uiteindelijk uit te komen bij “I was hoping you’d see the both sides of me.”
Als The Valley een film is, dan is afsluiter Outside een foto, één moment van knisperende warmte vastgelegd en vereeuwigd. Tekstueel heeft Lizz nog ruimte om te groeien (‘baby’ laten rijmen op ‘maybe’ hebben we echt al te vaak gehoord), maar qua présence staat ze er helemaal. Alsof ze dat elke dag doet, brengt ze haar lied zelfs met gesloten ogen. Redenen genoeg om uit te kijken naar meer muziek van Lizz. En naar meer Scorpio Sessions, elke dinsdagavond op Radio Scorpio.
