Een lange rij mensen stond geduldig te wachten voor de deuren van Het Depot, hoofdzakelijk bestaande uit de iets oudere concertgangers en fervente liefhebbers van de New Wave-scene. Ze waren vol verwachting voor het uitverkochte concert van Peter Hook & The Light. Het publiek hunkerde naar de iconische geluiden van de baanbrekende Engelse bands Joy Division en New Order waarvan de dreunende baslijnen van Peter Hook synoniem waren geworden met die muzikale erfenis.
De set begon met 1963, hoewel aanvankelijk het geluid wat haperde, maar de echte magie begon door te breken met het nummer Ceremony. De zaal kwam pas echt tot leven en het publiek raakte in de ban van de muzikale reis die voor hen lag, vol met nostalgische klanken. De set vervolgde met onvergetelijke hits zoals Everything’s Gone Green, Temptation, en natuurlijk, het legendarische Blue Monday terwijl intussen de geweldige synths van keyboardspeler Martin Rebelski (ex-Doves) je kippenvlees deden krijgen.
Na de start van de tweede set met In a Lonely Place barstte het feest pas echt los voor ons. De energie piekte bij nummers als Transmission en She’s Lost Control, en het was vooral opvallend hoe Peter Hook helemaal in zijn element leek te zijn tijdens de Joy Division nummers.
Echter, een storende persoon in de voorste rijen probeerde de sfeer te verpesten, waarop Hook hem vriendelijk maar beslist vroeg dit niet te doen. Later klom dezelfde persoon op het podium voor een crowdsurfavontuur, maar er was niemand die hem opving. De beveiliging moest eraan te pas komen om hem uit de zaal te verwijderen, met een duidelijke boodschap. Dit gaf het publiek weer de kans om volledig op te gaan in de muziek.
Hook genoot zichtbaar van de enthousiaste fans in de voorste rijen, waaronder veel die-hard fans uit Duitsland en Engeland. Paul Duffy van The Coral vertolkte zijn rol als basgitarist uitstekend tijdens het optreden, hoewel de kenmerkende poses en imposante bassolo’s duidelijk het handelsmerk waren van Mr. Hook.
Als kers op de taart sloten ze af met het legendarische Love Will Tear Us Apart, waarbij de zaal nog een laatste keer volledig uit zijn dak ging. Het was een krachtig bewijs van de iconische status van de bassist, een levende inspiratiebron voor talloze bands. Peter Hook & The Light bezegelden opnieuw hun reputatie door een avond te leveren die simpelweg onvergetelijk was.
