Tekst: Roel Jacobus
Foto’s: Vanparys Johan
De mooiste houtsoorten groeien traag en edele dranken nemen hun tijd om te rijpen. Zo schaven ook Nick Noel & The Red Rose Rogers sinds 2019 liever diepgaand dan snel aan hun repertoire. In 2021 waren ze finalist van Soundtrack en in 2022 winnaar van Red Rock Rally in Brugge. Deze visitekaartjes loodsen hun filmische americana naar onder meer Campo Solar en het Luisterplein op de Gentse Feesten.
Op zaterdag 21 oktober 2023 speelden Nicolas Cherlet en de zijnen een try-out voor hun binnenkort te verschijnen ep Tiber. Die stellen ze officieel voor op 15 december in zaal De Vieze Gasten in Gent. Voor hun opwarming kozen ze de vertrouwde omgeving van de Cultuurfabriek in Sijsele-Damme, het dorp waar de band repeteert en in Studio Fuzzyopolis opnames maakt. De organisatie verliep in samenwerking met de plaatselijke vzw van Statierock, een jaarlijks festival voor opkomende rockbands.
De publieke nieuwsgierigheid is groot, bleek uit de maar liefst tweehonderdvijftig toeschouwers. Ze kregen een avond om duimen en vingers van af te likken. Al tijdens de opwarming door Los Kobojs – een gelegenheidstrio rond Roland Vandevelde met uitgebeende blues & country klassiekers – bleek de uitstekende geluidsbalans in de zaal. Die mix werd helemaal breed uitgesmeerd door Nick Noel & The Red Rose Rogers. Een vaste zevenkoppige bezetting Nicolas Cherlet (zang en gitaar), Pelle Mächs (zang, gitaar, saxofoon), Bart De Naegel (gitaren en pedal steel), Mathias Devestel (orgel), Douwe Van Maele (drums), Michiel Claeys (percussie) en Jebbe Houtekier (bas) plus voor het eerst backing vocaliste Isa Desmet.
We zagen deze band ooit starten als een experiment voor filmische americanasound. Het is bijzonder aangenaam om vast te stellen dat vanuit die basis een repertoire met echte songs is opgebloeid. De elementen van de eindeloze prairies zijn nog steeds aanwezig: de pedal steel, twang gitaren, kristalheldere zangharmonieën, fluisterende drums en percussie. Maar het palet is uitgebreid met gospel, soul en crooning.
De setlijst was opgebouwd rond de songs van ep Tiber. Opmerkelijk: hun meest bekende radiosingle The Fool was er live niet bij. Gek genoeg, werd die zelfs niet gemist. Het nieuwe werk is sterk genoeg om de voet naast de Nederlandse genregenoot DeWolff te zetten. Onder de kwinkslagen van frontman Nicolas Cherlet schuilt de strakke hand van de ceremoniemeester, die elke talent ruim aan bod laat komen. In enkele songs kronkelt zijn stem zoals Alex Turner , maar met een instrumentaal zowaar interessantere omkadering dan Arctic Monkeys.
Bij de kampvuurduomomenten van de naar Gent uitgeweken Bruggelingen Cherlet en Mächs hoefde je maar de ogen te sluiten om de sterrenhemel te zien. Maar wanneer Bart De Naegel als een Vlaamse Ron Wood de slide ter hand neemt en Mathias Devestel het orgel beroert, drijft de spaarzame en trefzekere ritmesectie de grooves naar het spanningsveld dat we kennen van Nick Cave. De vonken sloegen over naar de zaal, onder meer met gastmuzikanten Kurt Deramoudt (zang), Angelo K. Atim (zang) en Matteo Rasemont (gitaar). Wanneer je een zittend publiek aan het dansen krijgt, welke bis was dan toepasselijker dan Here at home?
Los Kobojs
Nick Noel & The Red Rose Rogers
