Omdat muziek in alle kleuren en tinten komt, volgen we met brede kijkers de Future Belge-optredens. Van Jonathan Scheerlinck a.k.a. Fernant Zeste, krijgen we zijn volle blues te horen die alle ellende en gebreken van het leven weet uit te drukken in een warm optimistische sound die de melancholie niet verbergt.
Muziek verbindt in schoonheid. In het ontmoeten, in het samenwerken. En dat is ook hier het geval, want ook al is het ‘onze’ nationale feestdag en heet deze concertreeks Future Belge: naast Fernant Zeste zit vanavond de jonge, Duitse muzikant Bad Temper Joe op het podium in café Jan Van Gent. Hun lange haardossen, baarden en gitaren doen het plaatje van dit bluesduo kloppen. Maar bovenal ademen de heren hun muziek uit, alsof het hen geen enkele moeite kost. Vorig jaar brachten ze hun eerste gezamenlijke album Haunt uit en Bad Temper Joe heeft net zijn album The Memphis Tapes uit. Eentje waarvoor hij naar de roots van het genre – de Mississippidelta – trok, om deze plaat in de Sun Studio (jawel) in Memphis te gaan opnemen.
Van bij de opener Behind Bars, laat Bad Temper Joe een mooie allroundklank met subtiele helderheid klinken op een Weissenborn lap steele gitaar. Een slidegitaar met stalen snaren, die plat op de schoot liggend, met een ‘bottle neck’ (stalen buisje) bespeeld wordt. Samen met het gitaarwerk van Fernant Zeste, weerklinken hun diepwarme stemmen in een navenant geluid. Het gevoelige Been A While licht een tipje van het ‘temper’ van Joe, wanneer hij de terneergeslagen woorden ‘Can’t even stand the weather’ zingt. “Hij speelt enkel trieste nummers”, laat Fernant weten.
We hadden wel gewild, maar de coronamaatregelen hielden ons tegen om te dansen op Hell’s Gonna Fly, dat de heren als hun enige dansnummer aankondigen. We krijgen zowel nummers van The Memphis Tapes als van Haunt te horen, zoals All Is Fine Now en het prachtige Battle Cry Blues, waarin de donkere warmte vibreert in het getokkel van Bad Temper Joe, terwijl Fernant de snaren kort en strak pittig houdt in deze song. Sommige bands beschrijven ‘liefde als oorlog’ en die smart horen we in een doorleefd, meesterlijk samenspel. “I won’t mind dying if I die in your arms…”
Als een warme omhelzing krijgen we Nova (Nothing To Say) en Snowblind te horen, waarna Bad Temper Joe ons uitlegt dat er in Duitsland twee strikte regels zijn om het label ‘blues’ toegekend te krijgen: de nummers moeten gaan over ófwel meisjes die weggaan ófwel auto’s die stuk gaan. Dat eerste was geen probleem, maar over dat laatste thema schreef hij dus toch maar één nummer, wat ons naadloos bij Bad Gasoline bracht.
De mooie ballade, die Bad Temper Joe opdraagt aan alle muzikanten, maar ook vooral aan de muzikant naast hem, weerklinkt in Man For The Road, waarna ze even zacht balladerend op de golven van Boat er nog twee bisnummers aan toevoegen.
Twee muzikanten die ons meenamen in hun warm, intens gelaagde, rokerig roestige duet. Oprecht en puur, zacht met pittige eerlijkheid…
Bekijk het volledige programma van de Future Belge-optredens hier of op www.futurebelge.be.
