Een kleine 40 meerwaardezoekers kwamen samengetroept vóór het immer gezellige podium in zaal Nest in hartje Gent. Het Gentse Louie kwam hier opwarmen voor het Oostenrijkse Leyya. Met temperaturen rond het vriespunt kon de deur naar het balkon openstaan want er werd een zomers sfeertje bijeen gespeeld.
Louie is zomerse soulpop met veel groove en best veel variatie wat een erg boeiend optreden opleverde. De samenzang van Annebel Depoorter en backingvocaliste Jolien Bové klinkt erg fraai. Annebel heeft niet alleen een engelenstem, maar danst ook aanstekelijk en ademt de sound van de band uit in al haar poriën. Louie snakt naar zomerbars en het zwoele atmosfeertje dat daar hangt. Nog een paar maand geduld. Intussen was er debuut-ep Movin’ On en een selectie voor De Nieuwe Lichting 2018 en Humo’s Rock Rally. Hierover zei zangeres Jolien dat dit verre van een succes was, maar laat dit de band vooral niet ontmoedigen want hoeveel door de Rock Rally jury gehypete winnaars wonen nu in de Hollywood Hills met een buitenzwembad en 2 Bentleys in hun schuur?
Muzikaal klinken vooral Jamiroquai, Lalalover en Pavlove door in de sound. En dat maakt ons erg blij.
Het gaat ondertussen hard voor de Oostenrijkse electropophelden Leyya. In hun vaderland spelen ze al voor zalen van circa 1.000 toeschouwers, hier in Nest moesten ze met een kleine 60 genoegen nemen. Maar dit drukte de pret allerminst. Sophie Lindinger (zang en keys) was in topvorm en Marco Kleebauer hield de band gitaarmesscherp. Nieuw album Sauna kon geen betere titel krijgen om het broeierige sfeertje te symboliseren. De Sauna-tracks gingen met de meeste aandacht lopen, maar tempo en niveau bleven nog zo hoog dankzij de inbreng van kleppers als Brando, Superego, Worthy en afsluiter Butter, allen van debuutplaat Spanish Disco Deluxe. Warme titels, warme sound. Die houdt wat het midden tussen een hoopvol Portishead, een venijnige Notwist, een verstaanbare Björk en een rockversie van The Knife.
Het tempo ging immers vaak de hoogte in met pompende versies (Never Never, Solitude) waarbij opvalt hoe zalig de stem van Sophie bij dit geheel past. Soms lijzig zoals Beth Gibbons, soms ronduit sexy zoals Charlotte Gainsbourg. Vooral nummers als Worthy, met een trage opbouw en een exploderend slot, gooiden hoge ogen. Alle songs zitten heel mooi in elkaar en de strakke ritmesectie zorgt voor een erg leuk indiepopfeestje. Zangeres Sophie had last van de draaidop op haar flesje water en was onder de indruk van de pracht van de stad met “a lot of churches”. Verder vroeg ze zich af in hoeverre de toeschouwers speciaal voor hen waren afgezakt of het eerder “something you just do on a regular base” was.
Omwille van een strak uurschema skipte de band de obligate aftocht van het podium en de daarbijhorende schrik om niet teruggeroepen te worden door gewoon te blijven staan en ons te trakteren op een knap slottrio: In Your Head – Heat – Butter. Wir haben wirklich Spass gemacht. Topavondje en een band om absoluut in de gaten te houden.