Met Stockholmsyndroom leverde Fred Angst – het alter ego van Gerry Vergult en veteraan van meer muzikale veldslagen dan een gemiddelde festivaldag in de aanbieding heeft – een plaat af die tegelijk rauw, scherp en actueel klinkt. Geen nostalgische trip down memory lane, al zou niemand hem dat kwalijk durven nemen, wel een doorwrocht-relevant werkstuk dat eigentijds en 80’s new wave naadloos op elkaar laat aansluiten.
Centrale thematiek? De wereld anno nu, waar geweld en bullying de norm is geworden en zaken als gezond verstand of zelfs wetenschap als elitair worden weggezet. Angst – nomen est omen – kijkt er cynisch naar en schrijft er teksten over die schuren, zonder ooit te preken, en bedenkt er een accurate soundtrack bij. De opgeheven vinger blijft netjes in de broekzak; die wordt liever ingezet voor het betere gitaarspel, en dat hoor je.
Hoewel Stockholmsyndroom zijn ‘debuut’ en soloproject is, stond Fred Angst er allerminst alleen voor in de periode dat de plaat werd vormgegeven. In de studio verzamelde hij een all-star team van schoon volk: Marcel Vanthilt (Arbeid Adelt!), Jonathan Vervaeck (Geitenvel, Bonakar), Philippe Gunst (Fragment, Boze Wolven), Janis Vancoppenolle (Nimbus Cart), Nel Mertens (Nel & J.P.), Jean-Paul De Brabander (Nel & J.P.), Sietse Willems (Meltheads), Bart Timmermans (Kregel, Vandal X, Flipo Mancini) en muziakel-compagnon-sinds-jaren Butsenzeller (Hersencellen, Stovepipe, Scoundrels e.v.a.). Hopelijk hebben we niet iemand vergeten, anyway: een bonte bende die generaties overspant en die er wonderwel in slaagde een coherent geheel neer te zetten dat bijblijft.
In café Charlatan kon het Gentse publiek, een week na de première in Djingel Djangel in Antwerpen, kennismaken met de plaat én met (een deel van) de bonte bende. Zowel in de zaal als op het podium kon een zware concentratie van ‘oudere jongeren’ gespot worden die de livepresentatie van het album niet wilden missen.
De concertgangers werden beloond voor hun donderdagavond-uitstap want van bij de start zat de toon juist. Na Ieder voor zich, het instrumentele openingsnummer, kregen Fred en co meteen versterking van Belpop icoon Marcel Vanthilt die -strak in het pak- Het blauwe goud inzette, één van de singles die de release van het album voorafgingen. Niet de enige keer dat Marcel achter de microfoon stond; later op de avond keerde hij terugkeerde voor een intense versie van Fosforwit. Goed voor cameo’s van de soort die een optreden een bijzondere glans geven.
Ook het elektropunk-duo Nel & JP liet van zich horen halfweg de show met een wild razende evocatie van Drekman, meer een catchy scheldpartij dan een song. Toch waren het niet alleen de gasten die indruk maakten. De vaste kern—Janis Van Coppenholle (Nimbus Cart), Jonathan Vervaecke (Bonakar/Geitevel), Bootsie Butsenzeller op drums, Luc Waegeman (Needle & The Pain Reaction) op bas en natuurlijk de meester zelf – bleef de gehele show even scherp als gretig. Ondanks de vele podiumwissels bleef de vaart erin; de aflossingen gebeurden quasi organisch en konden de gezapige dynamiek geen voetje lichten.
Een van de absolute piekmomenten van de avond was Alles is van mij, met Jonathan Vervaecke op vocals in plaats van Bart Timmermans (Kregel) die er niet bij kon zijn donderdagavond. Jonathan zette een voortreffelijke performance neer – ultrakrachtig, trefzeker, en met de juiste emotionele korrel.
Bij de bisnummers kreeg het publiek een traktatie: een gespierde versie van No Tears, de heerlijke klassieker van Tuxedomoon, vaste prik op meer dan één post punk feestje. Met Butsenzeller in de hoofdrol die niet alleen drumde maar ook schreeuwenderwijs de vocals voor zijn rekening nam. Klonk, ondanks de afwezige saxofoonpartij, tegelijk trouw aan het origineel en glorieus eigenwijs.
Fred Angst bracht in de Charlatan een show die bulkte van ervaring, spelplezier, maatschappelijk verzet en muzikale kameraadschap. Een avond waarop jong en, euh, ‘minder jong’ elkaar moeiteloos vonden zowel in de zaal als op het podium, een avond waarop duidelijk werd dat de samenstellende delen van de Fred-fanfare nog lang niet uitgezongen zijn.