Het Brusselse trio Organic speelde vanavond in een wel erg gezellig zaaltje in “Le Moulin Fantôme” te Tubize. Er heerste een heel intieme en warme sfeer. Dit laatste vond zijn oorzaak niet alleen in de aanwezige gloeiende houtkachel die zijn uiterste best deed, maar vooral in het erg amicale karakter van het opgedaagde publiek.
Deze band werd in 2011 opgericht door zanger Raphaël Haubourdin en bassist Joris Oster, en later vervoegde drummer Olivier Justin eveneens de rangen. Ze hadden elk hun sporen al verdiend in eerdere bands (Yel, Silver Riot,…), maar na een ontmoeting en een gezamenlijke interesse voor de elektronische muziek besloten ze hun eigen Organic op te richten.
Organic speelt muziek de niet onder één noemer is samen te vatten. Elementen van vooral cold wave vormen de basis, maar verder zijn er ook absoluut electro-rock, (post) punk en new wave invloeden terug te vinden. Alle songs worden gedragen door vintage synths, een fuzzy bas, zeer goede en energetische drumpartijen en prachtige expressieve bariton vocalen. “Waar zit de gitaar dan?”, vraag je je misschien af. Wel geloof me, dankzij de veelzijdigheid die Joris tentoon spreidt op zijn bas is dit instrument in hun geval niet nodig. Het geheel resulteert immers in vaak gitzwarte maar tegelijk ook erg stijlvolle muziek die misschien juist door het ontbreken van de gitaar zo goed tot zijn recht komt.
Er worden vaak vergelijkingen gemaakt met o.a Cabaret Voltaire, Editors, NIN en zelfs New Order uit hun beginperiode, maar ik vind dat ze op de korte tijd dat ze bestaan een wel heel erg eigen sound hebben ontwikkeld die inderdaad 80-esque is, maar (zeker met hun in 2015 verschenen tweede album “Empty Century”) toch ook een originele en hedendaagse toets heeft, zelfs met een onmiskenbaar hit-potentieel (luister maar eens naar Hyperbola op hun tweede CD!!).
In Tubize werd traditioneel de set gestart met een mooie versie van de instrumentale electro-song Seeds uit hun eerste CD “Under your carbon constellation” (2012). Hiermee werd de sfeer onmiddellijk gezet die ook door het publiek werd geapprecieerd. Naadloos werd er overgegaan naar eerder werk Johnny Craque, waarin we voor het eerst konden genieten van de donkere stem van Raphaël die in zijn lyrics bijwijlen teleurstelling en wanhoop, maar tegelijkertijd dan ook weer hoop uitstraalt. Niet alleen de stem van Raphaël’s is erg expressief, ook zijn “presence” voldoet aan de vereisten van een uitstekend entertainer die voeling heeft met zijn publiek.
Het derde nummer van vanavond (Police Station) gaf ons dan weer een idee over hoe hun tweede CD klinkt. De typische sound van donkere synths, een staccato bas en dreunende drums doorspekt met cymbalen zijn ook nu weer onmiskenbaar aanwezig, maar (en dat blijkt ook uit volgende nummers uit hun tweede album) de muziek is nu een stuk toegankelijker geworden voor een breder publiek. Dit is voor mij verder ook duidelijk te horen tijdens het andere nieuwere werk dat vanavond werd gespeeld zoals o.a Positions en Alyss, en vooral tijdens My own grey (met een aanstekelijke orgelgeluidje) en topnummer Hyperbola. Dit laatste behoort dan ook momenteel tot mijn persoonlijke favorieten en heeft naar mijn gevoel onmiskenbaar radio-potentieel, zelfs internationale allures.
Ook de rest van het optreden was een uitstekende mix van eerder werk (denk aan de oorwurmen Waves are running en het bijzondere mooie Katharina Distortion) en de nieuwere nummers uit Empty Century.
Als ik heel erg kritisch wil zijn kan ik voor dit optreden maar 1 klein puntje voor verbetering vinden: bij sommige nummers mocht het volume voor de vocalen iets hoger zijn. De mooie donkere stem dreigde immers tijdens enkele zeldzame ogenblikken een beetje te verdrinken in de muziek. En dat doet Raph’s stem een beetje oneer aan.
Een bijkomende troef van Organic is dat er naast de Engelstalige nummers ook nummers met Franse lyrics te horen zijn en (zeker niet te vergeten!) de ronduit prachtige visuals die tijdens hun optredens worden geprojecteerd. Deze zijn ook in hun hoesontwerpen terug te vinden. Op “Under your carbon constellation” was dit een prachtige zwart/wit foto van een recent ontdekte kreeftachtige (de Kiwa Hirsuta), terwijl op het tweede album dan weer een man die een kwal als vlieger hanteert te zien is. Organic hecht buiten het auditieve dus blijkbaar ook erg veel belang aan visuele kwaliteit.
Om af te ronden: het optreden van Organic in Tubize was erg de moeite waard. De avond zat vol (donkere) energie. De bandleden zijn goed op mekaar ingespeeld en brengen een uitgebalanceerd geheel. Er was een mooie opbouw tijdens de show met een uitstekende mix van de oudere topnummers maar tevens ook een goede gelegenheid om kennis te maken met nummers uit hun recent verschenen tweede album. Zeker de nieuwere songs tonen aan dat Organic niet alleen muziek kan maken voor de eighties-fan alleen, maar ook energetische, levendige en dansbare nummers voor een veel breder publiek die in een hedendaagse setting zeker niet misstaan. Voor zij die deze band (voorlopig) nog niet kennen: neem de moeite eens ze op te zoeken op youtube of https://soundcloud.com/organic-music-1. Je zal genieten…
De setlist van het optreden in Tubize op 23/01/2016:
Seeds – Johnny Craque – Police station – Positions – Ordinary world – Alyss – Waves are running – Disturbing street – Moneytron – My own grey – Colossal Baroque – Hyperbola – Katarina Distortion
Manu – Luminous Dash
This article is also pubhished on Dark Entries ORGANIC Tubize, Le Moulin Fantôme (23/01/2016)