Het was weer druk in de Antwerpse regio’s Deurne en Borgerhout. Het Sportpaleis presenteerde #LikeMe aan wie daar, om ons totaal onduidelijke redenen, een ticket had voor gekocht. In zaal Trix werden witte leugens verspreid (doordenkertje want jawel hoor White Lies speelde daar ten dans), maar het grootste feest werd gewoon voor een beperkt maar dolenthousiast publiek gehouden in het Trix café. Er stond daar een dubbelconcert gepland om alle beschikbare duimen en vingers bij af te likken, en het was integraal in het Nederlands te doen. De Amsterdamse Judith Rijsenbrij mocht eerst het podium platspelen met haar band Puntjudith, nadien waren haar lokale helden van Monokimono aan zet die eindelijk hun vier maand oude ep Jij &Ik kwamen voorstellen met een bont allegaartje uitermate getalenteerde vrienden. Het werd een heuglijk avondje waar we ogen en oren tekort schoten om alle impressies in kaart te brengen.
Puntjudith bracht een jaar geleden de ep Snelweg uit. De wegenwerken hiervoor waren al in 2020 gestart met ondermeer de single Sabotage, en werden nu ook officieel van de juiste verkeersborden voorzien in het Trix Café. Judith Rijsenbrij is een hypergetalenteerde vrouw die op een podium een half uur lang begeestert en monden laat openvallen. Adriaan Stoop beroerde de drumvellen maar vaste live-kompaan Wannes Notenbaert gaf verstek en werd digitaal vervangen maar ook door een zekere Antonio met trompet. Judith is een grootmeester in het neerpennen van diepzinnige teksten die verdomd goed in elkaar zitten en lekker opgepompt worden door flukse beats die via de drums en synths mysterieuzer lijken te worden (lijken is hier geen zelfstandig naamwoord).
Judith op een podium is een amalgaam aan talenten. Ze heeft een overdosis podiumcharisma, ze is stijlvol, ze entertaint, ze danst en heeft een stem die alle snelwegrichtingen aankan. Openers Bulldozers en Missen waren songs waarin Judith ofwel snel praatte tegen de nerveuze bulldozersound op de achtergrond, ofwel halfrappend hogere hiphopsferen opzocht. Deze songs vormden overigens de perfecte aanloop voor single Sabotage. De andere single Lichter werd niet in de traditionele clubbangermodus gebracht, maar semi-akoestisch met trompet. Dan valt op welke warme beklijvende zangstem ze plots bovenhaalt.
Judith heeft een jaartje in Antwerpen gewoond en het nummer Zomer In Oktober gaat over die periode en het feit dat mensen komen en gaan in je vriendenkring. Soms blijven er mensen hangen waarvan je dat aanvankelijk niet had verwacht. Puntjudith voerde ons Ademloos mee op haar Snelweg en we kregen een Open Eind met Lawines. Een half uur ging nooit zo snel voorbij maar het moest vooruitgaan want Judith wilde dansen op Monokimono. Ondertussen had ze zonder het goed te beseffen de lat wel erg hoog gelegd. Puntjudith was puntgaaf. Punt aan de lijn!
Ook Ben Tanghe zal zich deze avond nog lang heugen. Vaste Monokimono-kompanen Ella Dalemans en Timon Persoon waren plichtsbewust bezig op launchpad en synths maar konden hun wonderlijke blikken moeilijk verbergen tijdens de set. Ook zanger/gitarist/springbal/mode-icoon Ben had het vaak moeilijk bij de muzikale les te blijven want de talrijke gastmuzikanten en een bijzonder extatisch publiek zorgden voor een dol sfeertje. Het zorgde gewoon voor een ongedwongen en superleuke ep release show. Alweer iets met duimen en vingers dus. Hoe kan je het publiek natuurlijk ook meer ophitsen dan tijdens het eerste nummer om de haverklap “Is er iemand daar?” te zingen? Huid Aan Huid is vintage Ben Tanghe met spitsvondige teksten en een soort Doe Maar-mysterie zonder de ska. “In het licht van de koplampen lijk je groot” heeft hetzelfde soort raadselachtigheid in Spook.
Een eerste acte de présence werd aangeleverd door Willem Ardui in Vrije Val, een duosong die erg veel bijval veroorzaakte op de eerste rijen. Het bleek meteen de juiste aanzet voor een dolle raveparty die haar gelijke niet kende. De Vonken spatten er inderdaad meedogenloos vanaf. “Droom jij nog van mij?” schreeuwde een wild stuiterende Tanghe. De hoogtepunten volgenden elkaar nu bliksemsnel op met het toch wel licht geniale Makkelijk in de aanbieding, een song over dansen en huilen en zich kwetsbaar tonen aanvaardbaar maken. High Op Jou is het nummer dat Tanghe en Rijsenbrij samen schreven en uitbrachten. Geen mooier moment dan afgelopen weekend dus om het samen vol vuur en passie van het podium te laten stromen. De daad werd bij het woord gevoerd. Sensualiteit was al lang geen must meer, het mocht best geil zijn. Het publiek leek ze gewoon de kleren van het lijf te willen scheuren.
Vic Willems bracht in Jij & Ik bedrieglijke rust weer in een gitaarsong die via de wondere wereld van WhatsApp tot stand was gekomen. Willems wilde zijn gitaar rustig gestemd krijgen en Ben mocht ondertussen wat tekst en uitleg geven over de ontstaansgeschiedenis van dit nummer. Alsof hij nog niet genoeg van slag was door de complimentjes uit het publiek over zijn groene broek en onafscheidelijke witte laarzen. Ook het ondertussen 7 jaar oude IJsjes bleef wonderwel in de setting passen.
De finale van deze heuglijke avond werd ingezet met een nummer dat door Tanghe heerlijk omschreven werd als ‘pop als oploskoffie’. Instant Zon werd geschreven met Frankie Fame, de uitvinder van de Fame Funk. Frankie is iemand die je van de bank kan halen als je nog een goal in money time nodig hebt. De man kronkelde rond zijn gitaar en microstatief en dribbelde alles en iedereen in deze knotsgekke funksong, zichzelf misschien nog het meest.
De feestnacht was allang een feit maar het Underworld-achtige Lijven liet toch maar niets meer aan het toeval over met een stortvloed aan stroboscooplicht en hyperkinetische vondsten van Persoon. “Elektriciteit, vingers die geleiden”! Ruben Lefever mocht achter de knoppen plaatsnemen voor afsluiter Signaal, maar het publiek had het signaal niet begrepen en wilde meer. Dat kregen ze wel nog in de vorm van de meest originele merchandise stand aller tijden in de vorm van een maquette. Net als bij Puntjudith kan je de bal echt nooit misslaan als je Monokimono op een podium vastbindt want dit trio (of feestorkest in dit geval) is een vrijgeleide voor vonken. “Droom jij nog van mij?” Heel goed mogelijk dat aan de afterparty in veel droomscenario’s een vervolg werd gebreid.
