Toen we afgelopen zomer Heather Nova aan het werk zagen op het zomerse W-fest, kondigde ze een tournee aan in het najaar met ook enkele concerten in België.
We vroegen aan onze hoofdredactie om asjeblieft plekjes voor ons te voorzien en we stalkten hen net zo lang tot we onze zin kregen. Een omgangsverbod hing bijna in de lucht, maar ze kregen het voor elkaar: we kregen onze tickets.
12 oktober zouden we Heather terugzien. Helaas viel de zangeres in die periode ten prooi aan een stevige keelontsteking waardoor ze voor enkele Belgische concerten verstek moest geven, onder meer het optreden te Kortrijk waar wij afspraak met haar hadden.
We zagen de bui al hangen en vreesden het ergste maar het was Heather zelf die aankondigde om na haar laatste concert van de tour in Londen gewoon terug naar België te komen en de gecancelde optredens alsnog te brengen.
Uiteraard wijzigden wij ons agenda en waren we aanwezig op 22 november.
Die stadsschouwburg in Kortrijk is een pareltje: rood velours, vast tapijt, balkonnetjes,… de ideale setting voor een intiem en puur concert. En laat Heather nu net op tour zijn met haar Acoustic Tour 2022.
Een avondje Heather Nova start om 20u15 met het voorprogramma tot 20u45. Dan is er een half uurtje pauze en om 21u15 neemt ze je mee voor 90 minuten zaligheid. Wat maakt dat het al snel 22u45 is als de laatste noot wegsterft op het podium, maar toch voelt het aan alsof je nog veel meer Heather aankan.
Het voorprogramma van deze tour heeft Heather gevonden binnen haar familie. Het is haar neef, Jonathan Frith, die je met zijn warme stemtimbre welkom heet en je op de juiste temperatuur en in de juiste sfeer brengt. Deze man leeft deeltijds in New-York en deeltijds in Bermuda. Hij heeft zijn vierde album uit genaamd Sister Blue. Hij speelt harmonica en akoestische gitaar en brengt nummers uit zijn verschillende albums. Jobson’s Cove, Want, Sister Blue en This Prayer onthielden wij alvast. Zeker de moeite om de man eens op te zoeken op “Spotify, Apple Music and all that stuff” zoals hij het zelf benoemde.
Daarna is Heather Nova aan de beurt. Haar dankbaarheid naar het publiek is groot. Het feit dat mensen de weg vonden naar het verplaatste concert maakt haar emotioneel. Twee jaar uitkijken om terug te mogen en kunnen spelen (covid, weet je nog wel?) en dan je publiek moeten teleurstellen heeft er bij haar behoorlijk ingehakt. Ze zal gedurende de hele avond het publiek nog meermaals bedanken, gewoon om er te zijn.
Voor zover wij weten (maar we kunnen fout zijn) heeft Heather Nova nog nooit eerder concerten moeten afzeggen in de 29 jaar dat ze professioneel bezig is met muziek. Vandaar waarschijnlijk dat ze het zo erg vond.
Openen doet Heather met Ride, gevolgd door Sea Glass en Rewild Me. Ideaal om in de sfeer te komen. Op dat moment is de belichting nog summier waardoor je je echt focust op haar en de broosheid waarmee ze op het podium staat. Zij, een akoestische gitaar en haar stem. En toch weet ze de zaal in te pakken en is het publiek muisstil.
Hierop volgt Like Lovers Do wat de eerste ‘schwung’ brengt, zowel op het podium als in de zaal. Walking Higher en Waiting for A Girl Like You sluiten naadloos aan. En dat is geen evidentie want Walking Higher komt dan wel uit het immens veel verkochte album Oyster uit 1994 maar gaat over de pijn die ze voelde bij het overlijden van haar grootmoeder waar ze een enorm innige band mee had. En voor Waiting For A Girl Like You kruipt ze achter haar piano, je kan een speld horen vallen.
Daarop nodigt ze Che uit. Che (spreek uit: Shay) is haar tourmanager maar de man blijkt ook over percussie skills te beschikken. Samen gaan ze voor I Wanna Be Your Light. Heather op akoestische gitaar, Che zittend op een drumbox.
Verrassend komt ze dan uit de hoek met een cover van Stayin’ Alive van Bee Gees. Je zou bijna zweren dat het een origineel Heather Nova nummer is. Dit komt natuurlijk uit haar laatste album Other Shores waar ze dertien nummers coverde. Wat we van die plaat vonden, lees je hier.
De volgende drie nummers zijn Island, Wounds We Bled en Fireproof.
Island is voor ons de meest ondergewaardeerde song aller tijden en we zijn dus blij dat ze het live brengt in deze setting. Deze song komt uit het album Oyster. Wounds We Bled komt dan weer uit het album Pearl en Fireproof komt uit het album Other Shores (Origineel: The National).
Voor London Rain vraagt ze iemand uit het publiek om mee te zingen. Het gaat dan vooral om het heel gekende refreintje “Nothing heals me like you do”. Twee kandidaten dienen zich spontaan aan terwijl wij wat dieper in onze zetel wegzakken om niet gespot te worden.
Wij vinden deze twee heren helden want doordat zij zich spontaan hebben aangediend kunnen wij terug opgelucht adem halen. Hoe ze het er vanaf brengen doet er eigenlijk niet toe, ze deden het 100 keer beter dan wat wij hadden kunnen brengen.
Fool For You is het volgende nummer en daarna is Make You Mine aan de beurt. Voor dit laatste nummer haalt ze neef Jonathan Frith er opnieuw bij en we kunnen enkel maar zeggen dat het verhaal gewoon klopt. Alles matcht en valt samen in pure schoonheid. Althans de tweede keer. Ze moesten het nummer even hernemen omdat een vlieg roet in het eten kwam strooien. Heather was doodsbang de vlieg in te ademen bij het zingen en Jonathan was er enorm door afgeleid. De vlieg werd op diervriendelijke manier aangemaand een andere plek op te zoeken en het nummer werd een tweede keer, deze keer geheel feilloos, ingezet.
Moon River Days en het nog steeds zo mooie Heart & Shoulder maken het concert helemaal af. Toch blijft het publiek aandringen om meer en daar gaat Heather gretig op in.Het publiek krijgt wat het vraagt.
Walk This World kon het concert enkel nog maar beter afsluiten, dat lag voor de hand. Maar dan kwam ze met een song die we niet hadden zien aankomen: Message Personnel van Françoise Hardy.
Heather leerde het nummer kennen dankzij haar goede vriend en vaste fotograaf Vincent Lions en uiteraard kwam hij haar live ook ondersteunen met akoestische gitaar.
Dan zou je denken dat het concert afgelopen is maar na lang en standvastig applaus kwam ze toch weer het podium op. Ze had nog iets goed te maken.
Halfweg het concert riep een man uit het niets “Doubled Up!” Niemand begreep de man en Heather vroeg om nog eens te herhalen, wat hij ook deed. Maar dit op zo’n vreemde manier (dronken?) dat Heather vroeg: “Are you okay?” Hilariteit alom in de zaal! En dat kwam ze dus nog even rechtzetten. “Je leek zoveel pijn te hebben toen je om het nummer vroeg dat ik niet anders kan dan het te spelen deze avond. Ik hoop dat je niet teveel hoeft af te zien. Het klonk echt heel pijnlijk allemaal.”
En zo geschiedde: met Doubled Up (album Siren) sloot mevrouw Nova het concert helemaal af.
Dertig jaar zal het gaan zijn dat Heather Nova zo nu en dan opduikt in ons leven. We beluisteren een album van haar, we beluisteren een nieuw album van haar, ze kondigt een reeks concerten aan op Belgische bodem waarvan we er minstens eentje meepikken… Maar altijd en overal zorgt ze voor gelukzalige momenten. Als je denkt dat haar stem na dertig jaar er op achteruit is gegaan zit je fout. Of ze nu akoestisch of met band komt optreden, het is altijd goed, mooi en puur.
Rasartiest als ze is, alles klopt steeds.: de setting, de sfeer, het intieme gevoel, de guests,…
Wij zijn en blijven fan. Dertig jaar Heather Nova wil wel zeggen dat ook wij dertig jaar ouder zijn geworden. En dat is iets waar we Heather kunnen om benijden: de tijd heeft veel minder invloed gehad op haar dan op ons. Maar ook daar heeft ze deels haar eigen verdienste aan. De genen zullen wel juist zitten, maar ook haar stokpaardjes zullen nu hun vruchten afwerpen: innerlijke rust, balans, gezondheid,… ze is daar allemaal mee bezig. En dat zie je aan haar. En dat merk je ook op het podium.
Wat een topklasse! Heather Nova, de te kloppen dame als het gaat om luisterconcerten.