Noodzakelijk Verdriet. Een fan van Froukje draaide zich vlak na het concert onze richting uit en vroeg “hoe moet ik nu verder met het leven?” En neen het was geen gillende tiener die elke ademstoot van Froukje Veenstra tot mythische proporties ophemelt. Het was een jonge fan die net als wij en bij uitbreiding een volledig uitverkochte Brusselse AB heel zwaar onder de indruk was van een in alle facetten ongenadig mooi concert. In de categorie popconcerten was dit buiten categorie. Het lijkt er steeds meer op dat de nog maar steeds 22-jarige superster die ooit met haar vader en zus The Ginger Squad oprichtte echt vertrokken is. Het meisje met de gouden haren verandert alles rondom haar in goud. Zeker in België en thuisland Nederland waar haar nieuwe plaat de album charts aanvoerde.
Het was ondanks de koude wind en de regen buiten alles hens aan dek met een gigantische wachtrij die al 6 uur vóór het concert vorm kreeg. Goed nieuws voor voorprogramma Julia Sabaté die op deze manier een uitverkochte AB mocht klaarstomen. Piece of cake voor de Spaans-Nederlandse huppelende en zingende furie met het opvallend rood wit gesponsorde kleed en de vlammende boots. De gelegenheid maakt de dief zegt het spreekwoord of in haar geval La Ladrona, met name haar gloednieuwe debuut ep. Een nummer als DALIA danst in de artpopsfeer die tegenwoordig erg in is. Ashnikko heeft nu ook een Spaanse variant. Het is ook een genre waarin zowel Froukje als S10 erg bedreven zijn, om nog maar van Goldband te zwijgen.
De live drummer en gitarist pompten de klaargezette tracks ferm op, maar niemand keek naar hen want Julia zoog elke morzel aandacht naar zich toe. Als ze danste leek ze vaak in een stierenarena een rode lap te ontwijken wat helemaal niet negatief bedoeld is. Ze straalde energie uit en de breaks in DALIA waren erg overtuigend. Joder, Te Quiero ging over het gebroken hart van een goeie vriend en werd gekenmerkt door de al even hippe distorted vocals en de naar techno verwijzende electro die de meeste populaire Nederlandse bands hitparadesucces weten te garanderen. Het was een erg energieke set wat al meteen aantoonde dat ze zich nu al heel goed aan een podiumsituatie weet aan te passen. En ja alle teksten zijn in het Spaans gezongen, maar dat paste perfect in het door Julia Sabaté uitgetekende plaatje. Nieuw aanstormend geweld omarmen we met graagte.
Er was één voorprogramma aangekondigd maar in werkelijkheid begon om zowat 7 vóór 9 en dus 7 minuten vóór Froukje het tweede voorprogramma. Europapa van Joost Klein werd door de speakers gejaagd en veranderde de AB in een kolkend danspaleis, zittribune inbegrepen. Iedereen stond dus messcherp voor Froukje. De Ancienne Belgique was sowieso al de helft te klein. Ze stond al in De Roma en vorig jaar voor 6.000 fans in AFAS Amsterdam. In het najaar zal ze voor 8.000 dansende fans zingen in de Lotto Arena en tussendoor verovert ze alle grote festivals deze zomer. De band stond mooi in slagorde tegen een sfeervol maar best wel sober lichtdecor de intro te spelen van Naar Het Licht. Niet zij maar hun zangeres mocht alle spotlights claimen. Geen gedoe, gewoon een meisje met haar songs en onuitputtelijk charisma.
Nochtans verdienen ze hier méér dan een vermelding want het zijn 4 topmuzikanten. David Hoogerheide is de headbangende kerel aan de synthesizer, rechts drumde Jasper Samsom en centraal zegevierde Koning Gitaar met bassiste Pieteke Dik en de sober spelende maar o zo vaardige Yvette Terpstra. Openen met een supersong als Naar Het Licht vormde geen probleem want het oeuvre van Froukje is al zo sterk dat ze zelfs geen set-opbouw meer nodig heeft om iedereen van begin tot eind euforisch te krijgen. Inhoudelijk gaan we niet dieper uitweiden over de teksten van de nummers op Noodzakelijk Verdriet. Lees hier de review over deze plaat eens rustig door.
De zaal was van bij aanvang een kolkende massa en de pot werd nooit meer van het kookvuur gehaald. De fans verkozen dansen en plezier maken. Geen tieneridolatrie en geen pogingen om boven Froukje te willen uitzingen waardoor het 80 minuten lang genieten geblazen was. Nochtans was iedereen in vervoering, laat daar geen twijfel over bestaan. Die twijfel waren we sowieso al Kwijt, net als Froukje haar vrienden was kwijtgespeeld. De ideale song om de zaal Uitzinnig te krijgen. Froukje nam dan dansgas terug maar het was vooral in de lowtempo songs dat ze bewees alle awards en adelbrieven waard te zijn. De klank zat perfect, haar stem was zalvend mooi en ze zag er ook gewoon geweldig uit.
De ep Licht En Donker kreeg veel aandacht, met de titeltrack als speerpunt. Over hoogtepunten spreken we hier niet meer, het concert was een voortdenderende lawine aan hoogtepunten. Heb Ik Dat Gezegd werd meegebruld rond me maar het was vanuit een gans andere invalshoek dan bij een traditioneel concert van een superster. Een collega reviewer stuurde hierover dit bericht : Los van het feit dat haar muziek muzikaal enorm buiten mijn comfortzone ligt was het een totaalspektakel. Wat een show! Ik zat op de tribunes en zelfs daar stonden ze te springen en mee te brullen. De zaal was een bruisend vat vol gemeende emoties, geen fake, vanuit het buikgevoel .
U leest het, dat soort avond werd het…. Gratuite blinde idolatrie had geen ticket gekocht, het was echt een kwestie van een fanbase die haar perfect aanvoelde waardoor Froukje en haar band naar die eenzame hoogte gestuwd werden waar het concert uiteindelijk belandde. Elke zin die Froukje zong had zoveel diepgang, het kwam nog harder binnen dan de lyrische genialiteit op plaat. Een volledige AB dacht en voelde met haar mee en zo werd een samenhorigheid gecreëerd die we eigenlijk nog nooit gezien hebben. Jonge fans rond ons betrokken iedereen in het feest, en anders dan anders was dit geen persoonlijke beleving maar een wondermooi collectief spektakel.
Het nieuwe Zeeën Van Liefde klonk live nog zoveel mooier, hoe deed ze het? Wat dan gezegd van het deel in de set die de AB stil kreeg? Maar echt stil, muisstil. Iedereen hield de adem in toen Froukje vertelde wat iedereen wel al wist. 23 Mei gaat inderdaad over haar overleden broer. Froukje op gitaar, gans alleen op het podium, en dan deze zinnen: “We hadden samen voor de storm van het leven moeten schuilen. We hadden samen moeten vechten en elkaar dan moeten troosten. Ik had moeten twijfelen aan de vrienden die je koos en jij aan die van mij. Waar ben jij?” Overal rondom ons tranen in de ogen. Heftig. Het ging niet over want Froukje nam plaats achter een in de rapte voorgerolde piano. Leeg Restaurant… ‘met het gewicht van de wereld in mijn rechterzak en ik hoop dat ik het ergste heb gehad’. Plots was ze haar tekst kwijt. Dan zit je daar alleen aan je piano met 2.000 fans die geen kik geven. Verbazingwekkend hoe rustig ze bleef en hoe ze luttele seconden later haar tekst weer beet had. Froukje keek voor zich en lachte eens. De AB had het even niet meer en emoties moesten er bij iedereen even luidkeels uit.
Froukje deed de stilte weerkeren met “Brussel, dit trieste deel van het optreden is nog niet voorbij, sorry”. Een meisje rond ons huilde en riep ‘Fuck you’ maar het klonk niet als een vloek maar als een kreet uit vertwijfeling en ontreddering. Blikken van medeleven waren haar deel. Ik Ben Bang sloot het pianogedeeltje op grootse wijze af. De band kwam weer het podium op en even later gingen de balkons weer aan het daveren voor het nu al tijdloze Als Ik God Was, perfectie heeft een titel en Yvette kreeg een open doekje. Titeltrack Noodzakelijk Verdriet met die simpele maar zo doelftreffende synths van David volgde en was zaligmakend heerlijk. Trieste liefdesteksten die haaks staan op de onweerstaanbare dansgroove die het nummer groots maakte en de set in crescendo de finale in katapulteerde.
Geen festivalweide is bestand tegen de reeks songs die nog passeerde. De S10-tandem Zonder Gezicht/ Nooit Meer Spijt werd in een rave-kleedje gestopt en Pieteke kwam Yvette en David aan de synths vergezellen voor een moment van euforie en uiteraard sprong de AB wild mee. Haar grootste hit Ik Wil Dansen dan maar? Schuilen in de regen zonder paraplu! “Brussel, wat doen jullie met mij? Wat zit hier in het water want ik wil daar ook een slokje van?” We kaatsen de bal terug want de nederpop ging nooit zo hard en heel Vlaanderen gaat vol overstag. Reken er immers ook maar Merol, Wende en Sophie Straat bij. Ongekende weelde boven de Moerdijk! Muzikaal paste haar grote danshit perfect bij het nieuwe Drijfzand. “Haal me er toch uit man, armen naar de hemel”. Op dit moment waren we al lang ‘lost for words’ en werden even gered toen Froukje het einde van de set aankondigde en even van het podium verdween.
Natuurlijk kwam de band terug. Iedereen werd apart terug het podium opgeroepen, een heel mooie manier om je band extra in de muzikale verf te zetten. We Hebben De Tijd was de onverwachte voorlaatste song maar leek ook het juiste lied op de juiste plaats. Froukje bedankte Brussel intens en zei dat dit het beste publiek van de tour was. Het kwam bij niemand op dit zelfs maar in vraag te stellen want dit kon gewoon niet anders. Naast mij werden haar woorden kracht bij gezet want de dame die we in het begin citeerden zei ons dat het optreden in Tilburg bijlange niet aan dit kon tippen. De magische kracht van het AB-publiek bereikte haar hoogtepunt tijdens het uitzinnig dansfeest dat Niets Tussen werd.
Het perfecte optreden kende zo een perfecte epiloog maar de verrassing volgde nog toen de DJ ABBA door de boxen joeg en zelfs de fans op de balkons bleven doorfeesten tot een klein half uur later het licht werd gedoofd en iedereen in de centrale hal ‘naar het licht’ zocht.
“Ik heb zeeën van liefde voor zeeën van tijd. Leef en laat leven, leef en lijd”.
Julia Sabaté : instagram – facebook
FROUKJE : website – instagram – facebook