Rechtstaan en bewegen tijdens een liveconcert; decadente gekte? Een oranje coronabarometer maakte het mogelijk en zo waren we er op 22 februari als de kippen bij om ons motorische geheugen op te frissen en voor het eerst sinds lang in verticale positie live muziek tot ons te nemen.
Niet zómaar wat muziek natuurlijk, want Lupa Gang Gang Quartet en Black Flower kwamen onze trommelvliezen verwennen met muziek waarvoor we oren tekort kwamen.
Lupa Gang Gang Quartet bestaat nog steeds uit vier erg gedreven, jonge muzikanten. Anton Robberechts, Lena Thijs, Miel De Koninck en Rob Swennen hebben ondertussen al heel wat podiumervaring opgedaan en dat merk je. De band staat er en ze voelen zich duidelijk op hun gemak vooraan de zaal.
De Gang brengt een mix van jazz, funk en rock en laat zich graag beïnvloeden door Zuid-Amerikaanse klanken waardoor de nummers net dat tikkeltje warmer en zomerser klinken.
Openen deden ze met het ijzersterke Afar uit hun debuutep STALINGRAD, een Lupa Gang Gang Quartet klassieker zowaar. Dan werden we vergast op nieuw werk waarvan een aantal nummers de finale selectie van de volgende ep zullen halen. Over het wat, waar en wanneer daarvan vernemen we ongetwijfeld meer in de komende maanden. Afgesloten werd er met het ongebreideld optimistische en erg aanstekelijke STALINGRAD. Alweer een sterke performance van een band die wel eens een blijvertje zou kunnen worden.
Uit een compleet ander vaatje tapten de muzikale veteranen en labelgenoten van Black Flower. Nathan Daems, Simon Segers, Jon Birdsong, FIlip Vandebril en Karel Ceulenaere kwamen hun vorige maand verschenen album Magma voorstellen. Een album dat we niet zo lang geleden nog met een van onze grotere loftrompetten betoeterden!
De muziek van Black Flower draagt, zoals die van de meeste bands van Nathan Daems, een stevige Oosterse stempel. Dat resulteert niet alleen in vernieuwende klanken maar ook in het gebruik van een ruim arsenaal aan, soms wat exotisch aandoende instrumenten. Vooral Jon Birdsongs indrukwekkende muzikale schelpencollectie oogstte stevige bijval in de Handelsbeurs.
De grote kracht achter de band is, naast het topniveau van de individuele muzikanten, de symbiotische manier waarop ze samen muziek kneden tot een stevig, de delen overstijgend geheel. Het enige moment waarop die symbiose wat uit mekaar leek te vallen was trouwens tijdens de wat overbodige solo’s in het bisnummer.
Minder overbodig was het immer fijne weerzien met heldin Meskerem Mees, die het okselfrisse Morning In The Jungle met haar stem kwam opluisteren. Naast het onwaarschijnlijke Half Liquid ons absolute hoogtepunt van een sowieso al weergaloze set.
