Sinds een paar jaar vaart het Gentse Jazz in’t Park festival een licht gewijzigde koers. Niet zozeer muzikaal (gelukkig) maar geografisch. We verklaren ons nader. Waar het festival jarenlang een vaste stek had in het Gentse Zuidpark werd het in het coronajaar 2020 verplaatst naar de prachtige tuin van de Sint-Pietersabdij. Betere controle over de toegang tot het terrein was toen één van de redenen. In 2021 verhuisde het jazzfeest naar het Frans Tochpark in Gentbrugge en dit jaar nestelde de gezellige tent zich in het Voorhavenpark aan de Muide in Gent.
De bedoeling van al dat rondgereis is om enerzijds de lokale mensen meer te betrekken bij het festival maar ook om de mensen die niet uit te buurt komen, kennis te laten maken met de minder bekende parken van Gent. Dat die mensen de weg vonden naar het park aan de waterkant, kunnen we bevestigen want tegen 20u was het park helemaal volgelopen.
Jazz in’t Park draait natuurlijk vooral om de muziek en op dag 1 van het festival zagen we het Andreas Bral Trio en Rapidman.
Het Andreas Bral Trio kwam naar het festival op uitnodiging van muziekjournalist en jazzliefhebber Karel Van Keymeulen.
Het trio bestaat uit pianist Andreas Bral (piano), Nathan Wouters (bas) en Onno Govaert aan de drums. De muziek van het trio (geschreven door Bral) ontstond naar aanleiding van een uitnodiging van de Kwaadham Sessies in 2021. Ze brengen hedendaagse jazz waarin ze, zoals dat nu eenmaal gaat in de jazz, een evenwicht zoeken tussen compositie en improvisatie.
Bral en zijn trio zijn niet bang van een beetje experiment maar wandelen toch met een weide boog omheen de freejazz-hoek. Vingervlugheid haalt het soms van melodie maar de muziek wordt nooit snoeverig.
De composities van Andreas Bral dragen een bepaalde lichtheid in zich die aanstekelijk werkt en die ook bij het publiek erg in de smaak leek te vallen. Een sterk begin van de jazz-vierdaagse.
Iets zwaarder op de hand klonk het nog okselfrisse vijftal van Rapidman dat zich mocht komen voorstellen in het kader van ‘Art Spot presenteert’. Niet dat het broekies zijn want met Peter Delannoye (trombone), Rob Banken (alt- saxofoon), Mirko Banovic (elektronica), Dries Geusens (bas) en Matthias De Waele (drums) bestaat de band uit vijf klassenbakken met al wat jaren op de teller (op de ene teller al wat meer dan op de andere).
Het idee voor de band ontstond enkele jaren geleden in de hoofden van Delannoye en Banovic ergens te velde op een festival en de band releasete eerder dit jaar hun eerste, titelloze album. Dát album kwamen ze dus voorstellen in Gent.
Rob Banken en Peter Delannoye stonden centraal op het podium en zorgden ook het vaakst voor stevig gesoleer en een speelse dialoog. De meeste, zoniet alle, composities zijn trouwens van de hand van de blazers.
De basis van de nummers vormde echter het meesterlijk tegendraadse drumwerk van Matthias De Waele en de bij momenten kurkdroge bas van Dries Geusens. Een indrukwekkende ritmische tandem die de nummers voortstuwde als Tom Boonen op speed en voorzag van zoveel haken dat de onervaren meestamper er gegarandeerd zijn broek aan scheurde.
Geen Banovic op de bas maar achter de knoppen deze keer. Zijn rol was eerder noisy dan melodisch en die elektronische inkleuring deed de nummers nog heftiger schuren.
Rapidman was een bom wilde energie die enkel en alleen door ervaren muzikanten in goede banen geleid kon worden. Gelukkig hebben ze er daar genoeg van in deze boeiende band.
