Door: Jef Versmissen
Laten we het vandaag over De Mens hebben. Neen, niet jij, die nu achterovergeleund in de zetel naar zijn scherm zit te staren, maar wel de betonblok energie die gisteren de Lux op zijn kop zette. Ik verklaar me nader.
Er hing een warme verwachting in de lucht. Een zweterige om precies te zijn. Het Leuvense duo And Then Came Fall had de opdracht om die zware lucht te klieven met een diepe rimpeling in het water. De tere maar doorleefde stem van Annelies Tanghe en de bizarre slidegitaar van Sam Pieter Janssens klauwden zich in de aandacht van het publiek. Die achteroverliggende kickdrum dwong je gewoon te blijven luisteren. Een mooie opener, en die nieuwe plaat is alvast het afwachten waard.
De Mens liet niet lang op zich wachten. De band rond Frank Vander linden had er duidelijk zin in en vuurde een salvo van hun dikste hits af op het publiek. Dat publiek liet zich graag inpakken, met een dikke glimlach, handen naar omhoog en dansen maar. De gekke bekken van basbeest Michel De Coster, de rollende drums van Dirk Jans en het alle kanten uitwaaiende keyboardwerk van David Poltrock deden wat ze moesten doen: de Lux herschapen tot een kleine festivalwei.
Een paar hoogtepunten? Tja, toch wel zeker die volledig uitgebeende versie van Jeroen Brouwers schrijft een boek. Die reeks nummers uit de nieuwe plaat Broers zeker ook. Het gaat misschien vreemd klinken, maar we hoorden invloeden van P-funk, de Dead Kennedys kwamen voorbij, halverwege luisterden we naar de techno van Dubfire en met momenten klonk er zelfs wat van The Ideal Crash van dEUS tussen. Ik weet niet of Frank Vander linden het graag hoort, maar het was een fijne cocktail, een dikke stamp tegen de kont van iedereen die thuis bleef zitten.
Zelfs de wat voorspelbare bisronde was een dikke fuif. Ergens Onderweg, Dit is Mijn Huis en Irene, allen luid meegezongen door het publiek deden zelfs de meest cynische muzieknitwit overstag gaan. De Lux was vandaag het huis van De Mens. Dat huis stonk naar zweet en bier, ons moeder was er niet en het vat zal straks wel leeg zijn. Maar er was lawaai, veel lawaai. En laat dat de wet van De Mens zijn: niet zeveren, het is tijd om lawaai te maken. Gewoon allemaal terug naar buiten, vuil schoenen aan, pintje drinken en dansen met de kameraden.
De tijd om te feesten is terug aangebroken.
