Op vrijdag 19 januari 2024 kwam er definitief een einde aan het tijdperk van De Brassers, de iconische oerpunkband uit Hamont. De groep gooide symbolisch de handdoek in de ring, maar niet zonder een groots afscheid. De AB, de locatie waar hun muzikale reis in 1980 van start ging met de Rock Rally Finale, diende als het decor voor een memorabel optreden.
Voor ons was deze avond niet zomaar een mijlpaal; het was een bijzonder moment in de Belgische muziekgeschiedenis dat we beschouwen als een hoogtepunt van live muziek. Als getuigen van dit emotionele afscheid koesteren we de herinnering aan een heel speciale avond die de impact van De Brassers op de Belgische muziekscene eervol afsloot.
De Brassers vonden hun oorsprong in de late jaren ’70 met de broers Eric (drums) en Marc Poukens (zang), Ben Deckers (toetsen), Willy Dirkx (gitaar) en Marc Haesendonckx (bas) als oprichters. Deze muzikale rebellen uit het Limburgse Hamont-Achel, ooit door Marc Didden bestempeld als “de stijlvolste aller stoorzenders”, ontleenden hun naam aan een scheldwoord dat hen werd toegeworpen in hun stamcafé Kwiet- een onverwacht perfecte bandnaam.
De Brassers lieten zich inspireren door punkgrootheden zoals The Damned, The Clash, en PIL. Tegen het einde van de jaren ’90 onderging de band enkele wijzigingen met de toevoeging van Erwin Jans (voormalig drummer van Struggler) en toetsenist Joachim Cohen. In 2010 voegde ook Jules, de zoon van Willy, zich bij de gelederen.
Gedurende de jaren kenden De Brassers een hobbelig parcours, met een loyale fanbase maar evenzeer tegenstanders. In 1982 leidden enkele interne problemen tot een tijdelijke split. Maar ondanks de ups en downs hebben De Brassers toch een onuitwisbare stempel gedrukt op de Belgische muziekscene.
Het optreden begint krachtig met They Wanted Us Away, meteen een indrukwekkend statement. Het nummer wordt onthaald op een hartverwarmend applaus dat niet alleen het talrijke publiek verwarmt, maar ook de band zelf voedt met liefde en waardering. Ook Rise and Fall en Sick in Your Mind worden met toewijding gebracht. Ondanks de recente MS diagnose geeft Haes zich volledig: nog één keer alles uit de kast halen!
Geboren frontman Poukens weet te imponeren met zijn opmerkelijke stijl en kenmerkende houding tijdens Twijfels en Pijn. Dat tikkeltje positieve arrogantie en een grote dosis zelfrelativering kunnen we enorm waarderen.
Het feest wordt compleet wanneer Sietse Willems het podium opstormt en samen met Poukens in duet de bekende Meltheads-hit Naief zingt. Het is geweldig om te zien hoe de jonge en oude generatie samenwerken. Pure klasse! Beiden genieten volop van het moment.
Bad Company, Lowdown, My Night, The Scream Goes Like This, en O Brother volgen in snel tempo. Gitaristen Willy en Jules Dirckx en bassist Marc Haesendonck zijn volledig op elkaar ingespeeld. De gitaren klinken strak en nijdig, voortdurend op zoek naar het gevaar, en dit alles perfect gecombineerd met de uitmuntende drums van Erwin Jans en de keyboards van Joachim Cohen. Zijn het de perfecte muzikanten? Nee, maar juist die eigenzinnigheid, de punkattitude en de in-your-face teksten maken De Brassers zo geliefd. Ze zijn puur en oprecht, en dat is precies wat hun muziek zo krachtig maakt.
Stijn Meuris betreedt het podium om het legendarische nummer Kontrole te vertolken. Hij was er destijds in 1980 als jonge knaap bij in de AB en de impact van De Brassers op Stijn was immens. De band gaf hem dat laatste duwtje in de rug om zelf muziek te beginnen maken. Nu staat hij daar, zij aan zij met zijn muzikale helden, op hetzelfde podium waar het allemaal begon.
De climax wordt bereikt met de cultsingle En Toen Was Er Niets Meer en het opzwepende Ik Wil Eruit. Een levendige moshpit kan niet uitblijven.
Na een oorverdovend en welverdiend applaus keert de band nogmaals terug en brengt de bisnummers If There Is Something en Nasty Little Lonely. Als eerbetoon krijgen de bandleden een ingelijste poster van het concert in de AB, dat meteen ook hun laatste was.
Het afscheid was bitterzoet, doordrenkt van ontroering, dankbaarheid en vooral veel liefde van zowel de band als de fans. Het was werkelijk legendarisch en we koesteren de herinnering aan deze bijzondere avond waarvan we zo blij zijn dat we erbij waren!
