Nog tot 22 januari 2017 loopt in London de musical Lazarus, een creatie van David Bowie en Enda Walsh in een regie van Ivo Van Hove, een vervolg op de novelle The Man Who Fell To Earth (1963) van Walter Tevis. In de verfilming van Nicolas Roeg uit 1976 was het Bowie die gestalte gaf aan hoofdpersonage Thomas Jerome Newton. In Lazarus neemt Michael C Hall (ja, die van Dexter!) deze rol voor zijn rekening.
Jullie Luminous Dash-verslaggever woonde de musical bij op zaterdag 7 januari 2017, daags voor Bowie 70 had moeten worden. Behalve enorm onder de indruk van de vele puike acteer- en zangprestaties, de knappe evocaties en de techniciteit, was ik behoorlijk van mijn melk van hoe de aanwezigheid van David Bowie intens gevoéld werd, en dat bijna twee uur lang. De Bowie-nummers, prachtig gezongen door de cast en onder begeleiding van een uitstekende live-band waren passend gekozen, alsof ze altijd al bij het verhaal gehoord hadden. Met als sublieme hoogtepunt Heroes. Van de nummers die Bowie speciaal voor de productie schreef, was Lazarus al gekend natuurlijk van het meesterlijke album Blackstar. Wie niet kon wachten op de productie en de soundtrack al in huis haalde, kende dan ook No Plan, When I Met You en Killing A Little Time al, sinds 8 januari 2017 ook te vinden op de EP No Plan.
Uit The Man Who Fell To Earth onthouden we dat Thomas Jerome Newton op de aarde naar water kwam zoeken, wat zijn planeet ontbeerde. Tijdens zijn tijd op aarde was het moeilijk voor Newton om zich aan te passen.
Lazarus start wanneer een zichtbaar wat gedegenereerde en aan gin tonic verhangen Newton in de flat waar hij verblijft te maken krijgt met de steeds weerkerende waanbeelden, of zijn die toch echt? We maken kennis met Elly (Amy Lennox) die Newton zo goed en zo kwaad als dat gaat probeert bij te staan tijdens zijn verblijf, tot stijgende jaloezie van haar man. Misschien niet onterecht want gaandeweg raakt Elly compleet door Newton bezeten. Newton heeft het nog steeds erg moeilijk, mist zijn vroegere partner Mary Lou en wil eigenlijk kost wat kost terug naar zijn planeet. Het jonge meisje, is ze echt of is ze dat niet, prachtig vertolkt door Sohia Anne Caruso, zal uiteindelijk een raket voor Thomas tekenen die hem terug zal brengen naar zijn planeet. Het heeft echter ook consequenties voor haar. En dan had ik het nog niet over het twijfelachtige sujet dat naar de naam Valentine luistert…
De voorstelling is méér dan bovenstaand summier geschetste verhaal natuurlijk. En jaloezie, afgunst, wanhoop en hoop, totale vervreemding, moord, Shakespeare … het komt ei zo na allemaal aan bod in deze overweldigende productie waarbij Bowies muziek een belangrijke rol speelt. Alle acteurs zingen prachtig, de live-band, met veel blazers en knap gitaarwerk is ronduit subliem. Akelig en knap, knap akelig of akelig knap zo je wil, hoe dicht de stem van acteur-zanger Michael C Hall bij die van Bowie komt. Als je je ogen toedeed zou je soms zweren dat het David was. Ik toch. En hoe ontroerend mooi is de stem van de nog piepjonge (15) Sophia Anne Caruso, die ‘het meisje’ vertolkt.
In een uur en vijftig minuten passeren maar liefst 17 Bowie-nummers de revue, geplukt uit verschillende periodes uit diens o zo rijke prachtige carrière, en stuk voor stuk zo toepasselijk alsof elke song speciaal voor deze productie geschreven was. Die 17 én Hello Mary Lou (Goodbye Heart) van Ricky Nelson.
Ik kan het niet echt uitleggen, maar na de voorstelling, zeker door die finale met Heroes, ook gelinkt aan het verhaal, maar ik ga je nu ook niet àlles vertellen, had ik danig de krop in de keel. Geen woord kon ik nog uitbrengen: letterlijk. Vraag het maar aan mijn reisgenote, die haar ogen niet geloofde! En wanneer aan het einde van de voorstelling een gigantisch portret van David Bowie verscheen, was ik heus niet de enige die een traantje wegpinkte. Slik.
Bedankt David, voor dit zoveelste en allerlaatste meesterwerk dat je ons schonk, bedankt ook Enda Walsh, Ivo van Hove, cast en muzikanten. Amen!
De musical liep eerst in New York, is nu nog tot 22 januari te zien in London. Ik zou niet te lang wachten en, als het nog kan, naar London gaan als ik jou was. Het loont absoluut de moeite! Er is een waterkansje dat de musical nog naar Amsterdam komt, dat is niét bevestigd, maar acteur Michael Esper, die Valentine speelt, zou zulks gesuggereerd hebben, maar dat heb ik van horen zeggen…
Setlist:
Lazarus / It’s No Game (Part 1) / This Is Not America / The Man Who Sold The World / No Plan / Love Is Lost / Changes / Where Are We Now? / Absolute Beginners / Dirty Boys / Killing A Little Time / Killing A Little Time / Life On Mars? / All The Young Dudes / Sound and Vision / Always Crashing in the Same Car / Valentine’s Day / When I Met You / Heroes.
En ergens daartussen: Mary Lou (Goodbye Heart).
Wie niet naar de musical kan, maar toch alle interpretaties wilt horen: de dubbel-cd ‘Lazarus’ bevat alle bovengenoemde uitvoeringen, met op de tweede cd Lazarus, No Plan, When I Met You en Killing a Little Time uitgevoerd door de betreurde meester zelf.