Iemand die zelf tot het Belgisch collectief gerekend mag worden, is zonder twijfel Dirk Ivens. Als één van die Belgische electro-pioniers die ons land rijk is, laat ook hij ons meekijken in zijn Belgische muzikale geheugen.
Wat is voor jou het beste Belgische album ooit?
Een lastige want er zijn in de loop der jaren ontelbaar goeie dingen uitgekomen in verschillende genres. Maar als ik dan toch een plaat moet uitkiezen dan één die na al die jaren nog steeds aan mijn ribben plakt op gebied van attitude en sfeer. En dan kom ik ongetwijfeld uit bij STRUGGLER – It Was A Very Long Conversation But At The End We Didn’t Shake Hands (1982).
Wat is voor jou de beste Belgische single aller tijden?
Hetzelfde verhaal, maar dan kies ik voor een single die voor mij eigenlijk alles bevat om mij op de dansvloer te krijgen: A SPLIT SECOND – Rigor Mortis (1987).
Naar welke Belgische artist kijk je op?
Naar elke Belgische muzikant die mij weet te raken, ongeacht het genre (glimlacht).
Welke nieuwe Belgische artiest of band moeten we volgens jou zeker in het oog houden?
Aan de kant van de zee YOUR LIFE ON HOLD en dichter bij huis THE WHEREABOUTS OF J. ALBERT.
Wat is jouw mooiste Belgische muziekherinnering (festival, optreden, ontmoeting … )?
Dat zijn er ongetwijfeld heel veel maar een heel speciale avond was wel toen we jaren geleden met ons project SONAR het podium deelden in Hof ter Lo met een van mijn lievelingsgroepen SUICIDE van New York.
