Onlangs verscheen Oud En Versleten van Steven H. Geen verrassingen, Steven Heyse zingt gewoon zoals hij gebekt is. Wel weer met zijn typisch cynische teksten, verslavende rap zonder zichzelf te verloochenen.
We vroegen de West-Vlaming, zeg maar Gentenaar in wording, naar diens eilandplaten.
Steven: “Vastzitten op een onbewoond eiland met maar drie platen lijkt me eerlijk gezegd een nachtmerrie. Maar als ik dan toch zou moeten kiezen, dan neem ik vrij rustige platen die je op de achtergrond kan opzetten zonder dat het stoort. Dat lijkt me – gezien de omstandigheden – verstandiger dan metal-, hiphop- of danceplaten meenemen, hoewel ik dat ook interessante genres vind.”
GORKY – Boterhammen (1992, Virgin)
Aangezien ik zelf muziek in mijn moedertaal maak, moest er zeker ook een Nederlandstalige plaat in mijn lijstje met eilandplaten. En dan is de keuze makkelijk, want in ons taalgebied vind ik Luc De Vos nog altijd onovertroffen als schrijver van songteksten. Het eerste album van Gorky ziet iedereen natuurlijk als een klassieker, al vind ik dat er ook een paar minder geslaagde rockers opstaan, zoals Hollywood. Vandaar dat ik kies voor het live-album Boterhammen, dat wat rustiger is en een meer homogene sfeer heeft.
De versies van De Redder en Eisen Van De Romantiek die hierop staan zijn in mijn ogen nog beter en pakkender dan die op het debuutalbum. De laatste jaren wordt er almaar meer muziek in het Nederlands gemaakt – en dat juich ik toe – maar een tweede Luc De Vos ben ik nog niet tegengekomen.
GUIDED BY VOICES – Alien Lanes (1995, Matador)
Guided By Voices heeft diep in de jaren 90 hooguit met een drietal singles airplay op StuBru gehad en daarna zijn de meeste mensen hen uit het oog verloren, maar ik ben deze band altijd blijven volgen. Intussen hebben ze meer dan 40 albums uitgebracht, met zijprojecten en soloplaten van spilfiguur Robert Pollard erbij zijn dat er zelfs meer dan 120 (!).
Wat me naast de melodieën vooral aanspreekt in de muziek van Guided By Voices, is de spontaniteit en de absurditeit. Pollard is niet bepaald het type om maandenlang aan een nummer te zitten schaven totdat elk detail goed zit. Dat vind ik ergens wel verfrissend, want het ‘perfecte nummer’ bestaat immers toch niet. Dan schrijf je beter tien nummers die goed en interessant zijn, dan dat je vruchteloos het ultieme meesterwerk probeert te maken. Voor mijn eigen muziek ga ik ook uit van dat principe, zeker de laatste jaren: ik probeer nummers snel uit te werken, zonder veel te overdenken. Als je te lang aan een nummer werkt, bestaat namelijk het risico dat je de essentie weg schaaft.
Uit alle Guided By Voices-albums één plaat kiezen, is niet makkelijk, maar ik ga voor Alien Lanes uit 1995. Het album is opgevat als een collage van allemaal korte nummers die in elkaar overlopen, waardoor het eigenlijk klinkt als één lang nummer dat je van begin tot eind meezingt en dat nooit verveelt.
NEIL YOUNG – Harvest (1972, Reprise Records)
Vroeger kende ik Neil Young enkel van Rockin’ in the Free World, wat ik maar een dwaas stampnummer vind. Maar met het ouder worden, ben ik zijn muziek meer beginnen beluisteren en appreciëren. Neil Young-platen – zeker de meer akoestische – zijn perfect om op een luie zaterdagmorgen te spelen terwijl je ontbijt en de krant leest. Ik heb onlangs zelfs een Harvest-T-shirt gekocht. Nu ben ik dus helemaal klaar om op een onbewoond eiland weggezet te worden als oude man die alleen nog naar oudemannenmuziek luistert.
