Op het Gentse showcasefestival Waterfront (4 en 5 oktober) zorgt curator Footprints voor het meer avontuurlijke geluid. Eén van die bands is Leap/Detach.
Kunnen jullie jezelf eens voorstellen?
Leap/detach is een trio ontstaan uit een onderzoeksproject aan het Conservatorium van Antwerpen van Vitja Pauwels (gitaren + live processing), Hendrik Lasure (piano + live processing) en Casper Van De Velde (drums + live processing). Samen brengen we hoofdzakelijk geïmproviseerde elektroakoestische muziek.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Een kleine twee jaar geleden is dit onderzoek gestart vanuit een interesse naar het manipuleren van akoestische klanken. Muzikaal heeft zich dat vertaald naar dit ensemble waarbinnen we trachten esthetische kaders te vormen om met onze ontwikkelde tools aan de slag te gaan (zowel muzikaal als technisch), en ons te verhouden tegenover elkaar.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Muziek maken is bij ons alle drie van kindsbeen af heel aanwezig geweest. Ikzelf (Casper) ben daar in gerold via mijn familie en omgeving, muziek spelen is altijd eerder vanzelfsprekend geweest dan een ‘passie’.
Door het digitaal tijdperk kwamen we nog nooit zo veel in contact met bands als nu, zodanig dat het moeilijk wordt om door het bos de bomen te zien? Hoe kun je opvallen of denk je dat kwaliteit sowieso komt bovendrijven?
Niet alle kwaliteitsvolle muzikanten willen graag opvallen. Er is inderdaad een groot aanbod aan muziek, en de mogelijkheid om alles te kunnen ontdekken (in theorie) en beluisteren via het internet. In plaats van vast te houden aan oude structuren en te jammeren over een verzadigde markt, denk ik dat het nodig is om in vraag te stellen wat het betekent en gaat betekenen om muzikant te zijn en hoe de hele ervaring daarrond zal gebeuren. Het zijn heel veranderlijke, moeilijke, maar daardoor ook boeiende tijden voor de hele ‘kunstsector’.
Waterfront is een Belgisch showcasefestival. Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denk je, of is die helemaal niet uniek? Heb je bands waarvan we vinden dat we absoluut naar ze moeten uitkijken?
Wat ze zo uniek maakt is gewoon het feit dat al die muziek hier gemaakt wordt, en dat je die muzikanten heel gemakkelijk live kan gaan beleven. Er zijn enorm veel kwaliteitsvolle artiesten in alle spectra van de muziek/performance scene, denk maar aan Liesa van der Aa, Le 77, Solak, Vieze meisje, Azerty Klavierwerke, AAN, Frederik Leroux, Catbug, Robbing Millions, Hiele, ……
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Erik Honoré, Jan Bang, Daniel Lanois, Christian Wallumrod, William Basinski ……. Als een luie zetel onder water in een vijver vol blauwalgen.
Voor welke band zou je wel eens graag het voorprogramma willen spelen en waarom?
Ofwel iets heel akoestisch zoals Catbug, ofwel iets heel elektronisch zoals Hiele, zodat wij een soort van brug kunnen slaan of inleiding maken naar het optreden erna.
Wat maakt jullie anders dan andere bands denk je?
Misschien dat we niet op zoek gaan naar optredens?
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Onze muziek publiceren.
Welk album kunnen jullie op repeat beluisteren?
Leonard Cohen en zijn Greatest Hits.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Misschien Heaven Or Las Vegas van Cocteau Twins, ondanks de bijna cliché jaren 80 sound, blijft die muziek tijd-en ruimteloos.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Edel Maex, ik denk dat niemand anders mijn paniekaanvallen beter zou kunnen leiden dan hij.