Ik bevind me in wat kan beschouwd worden als een backstage. In feite is berging of rommelkot een meer correcte benaming. Met wat moeite krijg ik drie stoelen en een barkruk verzameld. Ik kan de jongens (en meisje) van Sugar Mountain toch niet laten rechtstaan.
Sugar Mountain heeft wel wat wijzigingen ondergaan de afgelopen jaren. Vertel eens hoe jullie tot dit punt zijn gekomen.
Serge: Ik ken Lander (Van Belleghem, red.) van het basketbal. Niet al te close eerst. Ergens onderweg zijn we te weten gekomen dat we dezelfde muzieksmaak delen en besloten we samen naar een bluesoptreden te gaan. Toen Lander uit de auto stapte, zei hij: “We gaan een Neil Young coverband oprichten!” En voilà. Hierna is Jolien (Teuwen, red.) de band komen vervolledigen. Dit moet zo’n vier jaar geleden zijn.Jeroen: Een tweetal jaar geleden, kreeg ik plots een bericht: “Ik ken iemand en die zoekt een violist.” Ik had op die moment niet veel te doen, aangezien ik net gestopt was met de muziekschool. Ik ben dan eens komen repeteren. In het begin speelde ik maar enkele nummers mee. Dit is dan geëvolueerd naar dat ik momenteel met elk nummer meespeel.
Serge: Eind 2015 had zangeres Jolien het plots te druk en stapte ze uit Sugar Mountain. Ik ken Kim (Grandgagnage, red.) via een andere band waarin ik speelde. Toen ze hoorde dat we naar een nieuwe zangeres op zoek waren, was ze euforisch. Ze is dan komen repeteren en het klikte direct. Sugar Mountain is weer compleet.
Vanwaar de naam Sugar Mountain?
Lander: Dat is een nummer van een Neil Young. Ik had direct het gevoel: dit is de perfecte naam. Serge was akkoord.
Jeroen: Aanvankelijk was het de bedoeling een Neil Young coverband te starten. Dit is dan snel geëscaleerd (lacht). We spelen sowieso nog een aantal Young-nummers.
Deze zomer waren er plannen om eigen nummers te schrijven. Hoe zit het daar mee?
Lander: Even ver als toen (lacht).
Serge: We zijn daar al een tweetal jaar aan bezig, maar daar blijft het voorlopig bij.
Jeroen: We hebben momenteel één nummer dat volledig klaar is.
Lander: Het probleem is dat ik dat zou moeten zingen, aangezien het mijn song is (lacht).
Serge: Het probleem is dat je aan eigen nummers veel moet werken. Ieder van ons heeft een druk leven. Daardoor blijft het momenteel nog wat hangen op covernummers. Op termijn is het wel de bedoeling eigen nummers in onze set te verwerken.
Lander: De eigen nummers zijn momenteel nog niet zo goed. We wachten tot we hier echt een goed gevoel over krijgen.
Is iemand onder jullie full-time muzikant?
Serge: Wij zijn hobbyisten (lacht).
Jeroen: We proberen een keer per week te repeteren. In praktijk is een keer om de twee weken realistischer. Ik studeer zelf. De rest heeft hierlangs nog een gewone job.
Zit iemand van jullie nog in een andere band?
Jeroen: Ergens wel (lacht). Lander en ik zijn een band op ons twee: Fazandt. Wij hebben het meeste tijd van ons vieren en zijn op onszelf beginnen repeteren. We zijn uitgegaan van de nummers van Sugar Mountain en zijn dan wat beginnen uitbreiden. We hebben sinds kort een vergunning om als straatmuzikant in Hasselt op te treden.
Serge: Kim en ik spelen in Standard Deviation. Door tijdsgebrek is dit er al lang niet meer van gekomen. Officieel bestaan we nog alleszins (lacht).
Lander: Ik drum nog bij Booty Kang. Je kan het wat vergelijken met QOTSA en The Black Keys.
Hoe staan jullie tegenover de optredens? Is er veel stress mee gemoeid?
Lander: Ik heb altijd veel stress.
Serge: Ik heb nooit veel stress. Als die er is, is deze na drie seconden op het podium weer verdwenen.
Kim: Eens ik op het podium sta, is deze ook volledig verdwenen.
Jeroen: Ik heb er zelf ook weinig last van. Je merkt wel duidelijk het verschil tussen gewone optredens en huiskamerconcerten.
Lander: Bij huiskamerconcerten zit iedereen je aandachtig aan te staren. Dat verschil in druk merk je dan wel tegenover normaal.
Welke band die je nog nooit hebt gezien, willen jullie supergraag eens zien?
Serge: The Band, Jimi Hendrix en Frank Zappa. En Led Zeppelin. Er zijn er zo veel. De meeste van de nog bestaande bands die ik wil zien, heb ik al gezien. Soms gaat er wel eens iemand dood en dan denk ik: verdorie (lacht).
Jeroen: Leonard Cohen had ik wel graag gezien.
Lander: Bands die ik nooit wil zien: Nick Cave.
Serge: Wij zijn allemaal grote Nick Cave fans. Lander haat hem (lacht).
Kim: Bij mij staat Mandolin Orange op mijn lijstje.
Jeroen: We halen heel veel inspiratie uit Mandolin Orange, dus… Ze spelen in februari in Zemst (Mechelen, red.). Echt de moeite om eens live te zien.
Serge: We hebben kaart 13,14,15 en 16. Ik denk dat er nog wel een paar kaarten zijn (lacht).Jeroen: Ooh ja, de zangeres van Mandolin Orange is verliefd op Lander. Stiekem (lacht).
Willen jullie zelf nog iets kwijt?
Serge: Ik zou graag een algemene oproep doen aan heel Vlaanderen: als je een goed gadget weet om Lander zijn sleutels vast te maken aan hem, twijfel niet ons te contacteren (lacht).
Mathias Bex