Kwasi Flacko is een singer-songwriter en rapper werkend vanuit Gent/Brugge. Kwasi Flacko staat in voor de vocals, flows, teksten en beatselectie. Zijn stijl leunt vooral meer naar de donkere kant, denk aan SpaceGhostPurp, Travis Scott, ASAP Rocky, Denzel Curry etc. Dit in combinatie met een voorliefde voor 80’s synthesizers, psychedelic rock, triphop en obscure ‘chopped & screwed’ samples, zorgt voor een sound die nog niet vaak gehoord werd in België. Je kan Kwasi Flacko live aan het werk zien op 16 oktober in Muziekclub 4AD in Diksmuide.
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor!
Kwasi is mijn Ghanese naam (Akan volk) en wordt gegeven aan jongens geboren op zondag (staat trouwens voor knappe, zelfverzekerde en slimme man).
Flacko is Spaans voor magere man gezegend door goede genen en metabolisme, en een gezonde levensstijl!
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Ik bracht een single Kwasi Flacko uit, de rest wacht, zich klaarmakend voor de laatste hand dus vanaf nu schrijft de geschiedenis zichzelf.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen je passie is?
Alles wat ik ooit heb gekend is muziek. Om naar te luisteren. Te voelen. Door te leiden. Daar komt nog bij dat ik mijn hele leven al gepassioneerd ben over schrijven, teksten, geluid, melodieën, cover art en boekjes, muziekvideo’s, optreden etc
Ik bedoel toen ik 5 was voerde ik een show op met een zwerver op een boottocht naar Vlissingen met mijn (Nederlandse) vader en kreeg daar geld voor, gedoneerd door de toeschouwers.
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou je muziek het best omschreven worden?
In hiphop is het ‘all round’, ik heb alles opgepikt wat ik in de loop van de geschiedenis heb zien gebeuren. Maar voornamelijk Kendrick, Rocky, Travis, Andre 3K, Danny Brown… En andere genres zoals The Stooges, Portishead, The Doors, Joy Division etc.
Het is moeilijk om je eigen kunst te beschrijven naar mijn mening. Het is iets wat je gewoon ziet en voelt, je hoort het, je weet niet waar het vandaan kwam maar het voelde goed.
En waar het ook vandaan kwam, het kan door iedereen anders worden ervaren omdat iedereen zich op verschillende manieren verbindt met verschillende geluiden en tonen, ook emotionele verbinding speelt een grote rol omdat iemands stijl je aan iemand anders kan doen denken, maar daarom niet per se in hetzelfde genre of dezelfde richting is.
Het enige wat ik wil is dat de luisteraar volledig opgaat in deze fauna van frequenties die we creëren en dan zorgvuldig kleuren en lagen aanbrengen zodat ze gewoon kunnen gaan zitten en genieten.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Kid Cudi…
Geen haat, hij is een legende en zijn muziek en impact spreken voor zich, maar ik ben er gewoon niet zo mee bezig. Ik hou van de muziek waar hij door beïnvloed is en de acts die hij beïnvloed heeft, maar dat is vooral omdat ze bepaalde aspecten van hem op een andere en meer plezierige manier gebruiken. Dus gewoon een kwestie van smaak, nog steeds liefde voor mr.Solo Dolo.
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Elke hiphop act. Omdat ik van de cultuur hou.
Wat maakt je anders dan andere bands?
We denken out of the box en we trachten zoveel mogelijk sonisch interessante muziek te brengen en hiphop te creëren door de ogen van een toeschouwer, maar een gepassioneerd liefhebber en ‘appreciator’ van het genre en de cultuur(en) (en vele andere subculturen die het voortbracht) die dit prachtige instrument, kunstvorm en platform creëerde, waar we ons vrij kunnen uitdrukken en onze eigen wereld kunnen creëren, vrij van angst en bittere oordelen.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
Naambekendheid en hopelijk daarna touren. Ik wil mijn muziek verspreiden. Mijn energie en ziel.
Ik zeg niet dat ik beter ben. Maar ik heb het gevoel dat dit mijn manier is om mezelf zo goed mogelijk uit te drukken. Ik voel me ook het meest zelfverzekerd. Ik moet deze middelen gebruiken om een positieve impact te creëren.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Travis Scott – Rodeo want die plaat raakte me en dat is wat muziek geacht wordt te doen.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Mooi: Alles. Hoe het allemaal begint met wat geluiden en visioenen in je hoofd, werkelijk tot leven komen, werkelijk harmonisch zijn… leven. De doos die nooit stopt met het tonen van nieuwe mogelijkheden.
Er is altijd iets nieuws en opwindends om te proberen, dan te verneuken, dan Rottweiler-level gek te worden totdat je eindelijk de plek raakt.
Lelijk: De zakelijke kant van hiphop. Dat klinkt niet eens goed. Ik bedoel onder ogen zien, zelfs artiesten voeden zich aan deze machine. Waar hiphop vroeger een geluid was dat gevreesd en gecontroleerd werd door het volk. Nu is het gewoon verzonnen rijkdom, gecontroleerd en gecreëerd door rijke mensen. Het doel lijkt niet meer te zijn om het verhaal van de hele klinkerweg te vertellen. De schoonheid van de strijd, de agressie en honger die nodig zijn om vooruitgang te inspireren, het verlangen om grenzen te doorbreken en het oude omver te werpen. Dit verlangen gaat verloren als alles wat we hebben voorrecht is, dan nemen we daar genoegen mee. Daarom stellen we geen vragen, maar doen we gewoon.
En dat is wat de giftige parasiet ons bijbrengt, en dat is een schande. Vandaag de dag sponsoren we liever de schapenmentaliteit (van jongs af aan en op grote schaal) dan dat we individualiteit aanmoedigen. We hebben leiders nodig.