Een paar weken geleden verscheen Roald van Novgrod op sentimental. Een release die je eigenlijk tot twee woorden kan herleiden: pure schoonheid. Muziek die door zijn originele aanpak anders klinkt dan de rest, en tamelijk beklijvend klinkt. Een gesprek met Giel Cromphout, de man achter dit briljante project.
Dag Giel, wanneer begon jij met Novgrod?
Ik heb zelf even moeten checken, maar volgens mijn Bandcamp ergens in 2015. Toen studeerde ik nog en had dus veel te veel tijd. En merkte dat ik nog veel ideeën voor nummers had, die niet goed pasten bij de bands waar ik in speelde.
De meeste mensen kennen jou van El Yunque. Als er één gelijkenis is met Novgrod, dan is het toch wel dat je de dingen wat geheimzinnig wil benaderen, net alsof je de luisteraar wil uitnodigen om zelf de dingen te ontdekken. Klopt dat?
Goh, geheimzinnig doen is zeker niet bewust. Ik maak vooral de muziek die ik zelf graag zou horen. En dat is vaak wel muziek waar de clou ervan niet zomaar voor het grijpen ligt. Ik hou van artiesten waarbij je na meerdere luisterbeurten nog nieuwe lagen, contradicties en details in ontdekt. En hopelijk slaag ik daar zelf ook een beetje in.
Novgrod staat ook bekend als jouw lo-fi bedroomproject. Betekent dat dan ook dat Novgrod een studioproject zal blijven en dat je er niet mee op het podium wil?
Dat was inderdaad het plan, ja. Maar kijk, plannen zijn er om aangepast te worden. Ondertussen zijn we op het gemakje aan het werk om live nummers te brengen onder de naam Novgrod. We, dat worden Kasper (ook van El Yunque), Ruben (van 30,000 Monkies) en ik. In het voorjaar volgen normaal de eerste shows.
Je bent ook een bezige bij. Met Novgrod heb je al een heleboel releases uit (ik dacht acht stuks) en die zijn steeds van dezelfde hoge kwaliteit. Waar haal je je inspiratie uit?
Niet arrogant bedoeld, maar inspiratie komt eigenlijk meestal vanzelf. Ik vind nummers maken en opnemen nu eenmaal veel leuker dan repeteren, dus ik zou me ook niet willen beperken tot één album om de paar jaar.
Akkoord als ik Novgrod bestempel als donkere luistermuziek, of geef jij er liever een andere twist aan?
Ik heb het zelf nog niet bestempeld, maar die lijkt me wel oké ja. Akkoord.
Spiegel jij je artistiek aan bepaalde voorbeelden? Ik bedoel het dan niet zo zeer qua sound want Novgrod is sowieso uniek, maar eerder qua ethiek.
Zeker. Phil Elverum, Dean Blunt of Rudy Trouvé, om er een paar te noemen. Muzikanten die zich blijven heruitvinden, uitdagen en steeds ongelooflijk productief zijn. Vaak ook muzikanten die zich niet houden aan het stramien van ‘album schrijven-opnemen-tournee-rust-nieuw album’, maar die alles meer ad hoc aanpakken.
Zijn tapereleases de ideale vorm voor Novgrod?
Ik hou wel van tapes, ja. Het is een mooi product, veel mooier dan een cd of een link naar Spotify. Net zoals vinyl trouwens. Dus voor een van de volgende Novgrod-platen wil ik ook wel eens een vinyl maken.
Het stond in de sterren geschreven, maar sentimental en Novgrod lijkt een ideaal huwelijk te zijn. Hoe is de samenwerking ontstaan?
Die is vrij eenvoudig ontstaan eigenlijk. Toen ik een eerste nummertje van mijn vorige album Slogans online deelde, kreeg ik de vraag van sentimental om dat album bij hen uit te brengen. Ik kende Fenne en Kobe al door de samenwerking met El Yunque,en dat was heel goed gegaan allemaal. Ik blijf het ook heel flatterend vinden dat iemand mijn muziek wil uitbrengen. En zeker de mensen van sentimental, die dat geweldig professioneel aanpakken. Dat is zeker ook een motivatie om de promotie van mijn muziek wat serieuzer aan te pakken. En kijk, nu zit hier interviews te geven aan Luminous Dash, dus dat loopt prima.
Naast de muziek kies jij voor je clips vaak intrigerende beelden. Kies je die na het componeren van je songs of zijn die gekozen na het schrijven ervan? Ik bedoel maar, vaak lijken de beelden perfect met de muziek te kloppen.
In dit geval was er eerst de muziek, en dan het idee om deze video’s te maken. In Test, het laatste nummer van de plaat, zit een zin over ‘whoever was the first to reach the South Pole’. Die man was Roald Amundsen. Dat leek me dan ook leuk om zo de plaat te noemen. Het artwork is ook een luchtfoto van de Amundsenzee. En de beelden van de video’s zijn oude beelden van Zuidpoolexpedities, waaronder die van Amundsen. Ik hoopte dat iemand die belachelijk nerdy link zou ontdekken, maar ik denk niet dat dat het geval is. Bij deze heb ik het verklapt.
Dus nu weten we waarom de plaat Roald heet…
Ja dus (lacht).
Iedere artiest prefereert wel zijn laatste werk, maar zelf vind ik Roald het sterkste wat Novgrod tot nu toe heeft uitgebracht. Vind je dat ook of zie je al je kinderen even graag?
Eigenlijk wel. Het is zeker de plaat waar ik het langst aan gewerkt heb, met het meeste zin voor detail.
Typisch voor Roald is net alsof er een tikkende klok aanwezig is, bijna een tijdbom. Ervaar je dat ook zo?
Dat is ergens wel hoe ik probeer muziek te benaderen. Een spanning te creëren en die een heel nummer lang niet lossen. Akkoordenprogressies werken vaak met spanning en ontspanning, dus daarom werk ik niet echt met akkoorden, maar wel met repetitieve gitaarriedels of percussie die een heel nummer blijft doorlopen en wringen. En het feit dat ik een belabberde gitarist ben, speelt daarin ook zeker een rol.
Om met een cliché te eindigen, bedroomartiesten zijn vaak dagdromers. Zie jij je ook zo?
Niet echt eigenlijk. Ik ben zeker geen dagdromer, ik ben vooral verslaafd aan knutselen met muziek.