“The Sovjets are gone. The wars are done. But what the heck… Sovjet War is back!”
Wij ontmoetten hen na hun optreden op de vijftiende editie van het Nederlandse festival Geleen Calling. De ideale gelegenheid om na te gaan hoe het gaat met vanderZIP (vroeger achter de drums, maar nu volledig omgeschoold tot 2de gitarist), Babba (drummer sinds eind 2022, ook bij Speedpunk 164), Ed (bas), Koen (als nieuwbloedgitarist sinds 2018), en Bergy (zang) van wat de langst bestaande punk-, newwave-, postpunkband van België zou zijn.
De Sovjetunie is er ondertussen aan, maar jammer genoeg zijn de oorlogen nooit ‘op’ gestreden. De muzikale oorlog brengt een boodschap met krachtige muziek en woorden. Hadden jullie bewust een missie, wilden jullie een boodschap verspreiden toen jullie de bandnaam kozen? En (hoe) is dit nu geëvolueerd?
Rond 1979 tijdens de oprichting van de band, woedde de koude oorlog volop. De Russen vielen Afghanistan binnen en waarschijnlijk daardoor kwamen zij – en niet de Amerikanen – meer in het nieuws terecht. Dus voor hetzelfde geld hadden we American War kunnen heten, alleen bekt dit niet zo lekker.
Verder is het niet de bedoeling met Sovjet War om een missie of boodschap te brengen, we zagen en zien ons nog steeds eerder als de journalisten van de punk, waarbij politiek maar ook sociale kwesties in onze teksten verweven worden. Maar bekijk dit a.u.b. niet te groots… Het belangrijkste aspect blijft de fun natuurlijk.
Het rare is, en misschien gaan er hier en daar met hun oogballen rollen, dat sommige van onze songs later werkelijkheid zijn geworden. Zoals Ruins bijvoorbeeld: enkele maanden voor de invasie van Rusland in Oekraïne hadden we dit geschreven. Daardoor hebben we zelfs even overwogen toch maar wat lovesongs te gaan schrijven, maar uiteindelijk hebben we dat idee toch maar achterwege gelaten.
Dan Sovjet War met een ‘j’ spellen, daar is ook bewust voor gekozen: je had groepen als Soviet Sex en nog een paar andere, dus om op te vallen schreven we dit bewust verkeerd. Later met het internet kwam deze foute spelling goed van pas, we raakten met onze spelling van “Sovjet”, niet verstrikt in die eindeloze oorlog en propaganda video’s van de sovjets en staan nu mooi bovenaan in de zoekorde.
Jullie eerste optreden was op 28/11/1981 in café Arno’z in Leuven, toen nog onder de naam The Sovjets. Jullie kenden een sterke piek in jullie beginperiode, begin jaren tachtig. De band viel toen helemaal stil, tot jullie in 2018 opnieuw de studio en – mét een coronapandemie daartussen – meteen ook verschillende podia innamen. Hoe groot is het verschil tussen de jaren tachtig en nu, om er als band te staan?
Eigenlijk is er niet zoveel veranderd als band en de reacties van het publiek. Behalve de haren bij sommigen misschien? Als punkgroep start je met de DIY-mentaliteit: 3 akkoorden en go. Later komt daar wat meer variatie in door allerlei andere invloeden en anno 2018 tot nu probeer je dan weer je grenzen te verleggen en word je zo automatisch beter. Wat ook niet verandert, is onze inzet om iets te bereiken wat anders misschien niet mogelijk zou zijn om bepaalde dingen te bereiken.
Wij vinden het enorm fijn dat jullie in 2018 de draad opnieuw oppikten met de release van All Systems Go en we jullie opnieuw live aan het werk kunnen zien. Wat deed de ‘goesting’ terugkeren? Hoe ervoeren jullie die herstart?Die herstart is iets als herboren worden. Je steekt iets in de diepvriezer, je ontdooit het later en dan kom je tot de vaststelling dat je zomaar de draad weer kan oppikken om gewoonweg door te gaan. Zalig. Het zou zonde zijn geweest moesten we nooit meer bij elkaar gekomen zijn na de split in 1984 want dit maakt eigenlijk de cirkel rond. Maar pas op we zijn nog niet aan het gaatje, we zijn dromers die plannen smeden.
Op het album Psychopuppets (Track & Traces) dat dit jaar verscheen als jullie eerste vinyl-release, vinden we aan de ene kant oud en aan de andere nieuw werk. Dat nieuwe werk klinkt fris en daarmee maakten jullie meteen duidelijk dat jullie weten hoe postpunk anno 2023 moet/ kan klinken! Zijn jullie ook nu nieuw werk aan het schrijven?
Er wordt volop nieuw materiaal geschreven, waarbij we ons bewust zijn van onze beperkte tijd en waar we optimaal gebruik moeten van maken. Een aantal van die nummers gaan in de nabije toekomst opgenomen worden en gaan waarschijnlijk alleen digitaal te verkrijgen zijn. De bedoeling is met de regelmaat van de klok met iets nieuws af te komen en zo een compleet nieuwe liveset af te leveren.
Wat is de natste Sovjet War-droom? Wat willen jullie zeker nog doen / bereiken?
Oei, een natte droom dat is al lang geleden, maar bon. Doe dan maar een tournee door een deel van Duitsland en Nederland, Wallonië, Noord-Frankrijk misschien en Vlaanderen niet te vergeten. Onze trouwe thuisfans die moeten we dan zeker in de watten leggen. Als dat kan gerealiseerd worden… Maar dat ligt natuurlijk aan heel veel factoren. In eerste instantie aan ons zelf en nog wat andere zaken en dan daarna met een dikke vette knipoog naar Malcolm Nix Bookings!
En als laatste vraag: Punk is niet dood, toch?
Toch… nu moet ik zien wat ik zeg zeker, maar eigenlijk: I don’t care. Ik krijg het redelijk benauwd als ik die slogans zie van punk’s not dead. Maar wees gerust, punk is al lang dood. Alleen niet vergeten en wat we nu doen allemaal, is die herinnering even terug tot leven wekken. En misschien komt punk ooit in zijn oervorm terug. Net zoals Sovjet War.
