FELT – neen, niet de legendarische band uit Birmingham van Lawrence Hayward – is een trio met internationale allure. Een Belg, een Duitse en een Amerikaan. Meer diverser kan het niet, denken we dan. De band ontstond aan de cafédeur van de Kinky Star. Naast pintjes drinken werd er gepraat over shoegaze en voor ze het wisten gingen Koen Castermans, Hannah Christina en Aaron Morgan muzikaal verder door het leven. Binnenkort mag je de eerste plaat verwachten en omdat Luminous Dash altijd bij de eerste wil zijn, een interview!
Felt is een band van drie mensen met verschillende nationaliteiten. Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen?
Hannah: Door puur toeval eigenlijk. De sterren stonden gewoon perfect (lacht) dankzij onze
gemeenschappelijke vriend, Aaron die van Louisiana naar België verhuisde om er te studeren en Koen die een show speelde met HEISA op de Gentse Feesten. Het was 2 uur ’s nachts toen we elkaar voor het eerst ontmoetten op de drukke straat voor de Kinky Star, en het klikte meteen. We werden goede vrienden en toen Koen en ik songs aan het schrijven waren en op zoek gingen naar een drummer viel alles op zijn plaats toen we Aaron uitnodigden.
Aaron: In zekere zin kwam deze band echt “uit de lucht vallen” en uiteindelijk in mijn schoot.
Zonder jullie in een hokje te willen plaatsen, is shoegaze de term die je moet gebruiken als je het over FELT hebt. Ik denk dat de beslissing om shoegaze te maken niet zomaar uit de lucht kwam vallen?
Koen: Ik denk dat de beslissing om shoegaze-geïnspireerde muziek te maken vooral mijn “schuld” was, als je het zo wil zeggen. Ik had zin om iets meer te doen met rechttoe rechtaan ritmes dan HEISA, nog steeds iets zwaar, maar ook enigszins romantisch. Trouwens met een vrouwelijke zangeres zag ik mijn kans schoon om me te verdiepen in de shoegazewereld waardoor ik gefascineerd ben, maar eigenlijk minder bekend mee ben dan het misschien lijkt. Dus heb ik me laten inspireren toen ik aan het schrijven was en voor mezelf voelde het als iets nieuws en verfrissend aan.
Historisch bekeken is de term shoegaze ontstaan omdat de muzikanten naar de grond bleven staren omdat ze zich moesten concentreren op de vele pedalen. Zijn jullie dat soort mensen?
Koen: Hmm, minder dan de gebruikelijke shoegazeband denk ik. Ik moet me wel bezighouden met veel pedalen, maar ik denk dat beweging en energie een belangrijk onderdeel van de show zijn.
Hannah: Ik hou zeker van de verscheidenheid aan buzz en fuzz als we spelen. En de pedalen zijn daar zeker voor nodig, maar ik zou het meer omschrijven als een flow.
Het feit dat jullie een internationaal bedrijf zijn en dat jullie in de buurt van Nederland en Duitsland wonen, zorgt ervoor dat jullie in deze drie landen kunnen optreden. Is er een merkbaar verschil tussen de drie?
Hannah: Ik denk dat boeken in Duitsland moeilijker is. Het heeft misschien te maken met het feit dat Duitsland groter is, zowel het land als zijn steden. Ook al wonen we dicht bij Keulen en Düsseldorf, is het moeilijk om daar een optreden te vinden omdat podia veel pay-to-play-setups aanbieden en vereisen dat je op de affiche wordt vergezeld door een lokale band om mensen te trekken. Veel podia in de grotere Duitse steden krijgen honderden e-mails per week van bands uit de hele wereld, dus kan het moeilijker zijn om op te vallen.
Ik hoor een muur van lawaai. Sommigen interpreteren dat als escapisme. Geldt dat ook voor jullie of spelen jullie gewoon graag hard?
Koen: Zoals typisch is voor veel shoegaze denk ik, kan die muur van geluid ook bij ons zeker als escapisme geïnterpreteerd worden. Ik heb ergens gelezen dat harde muziek kan fungeren als een soort emotieregulator en dat is wat me aanspreekt aan veel shoegaze, dat de herrie eigenlijk een knuffel wordt.
Aaron: Ik zou zeggen dat ik een voorkeur heb voor muziek die een flow heeft die het geluid draagt, tot het punt waarop je het zowel voelt als hoort. Of het nu elektronische muziek, melodieuze death metal, blues of zelfs pop is, ik hou van muziek die je echt in een roes kan brengen. Er is ook gewoon iets bevredigends aan een goed geluid…
Hannah: Ik ben het eens met het escapisme. Voor mij helpt het om me los te laten en me over te geven aan de muziek, om als het ware op te gaan in het geluid dat we spelen. Het scheidt ons een beetje van het dagelijkse leven.
Het vergt wel wat luisterbeurten, maar naast shoegaze-geweld valt me ook de liefde voor melodie op. Is melodie een belangrijke factor voor Felt?
Koen: Melodie is heel belangrijk voor ons, zowel in de zang als in de gitaarlijnen. We besteden ook echt aandacht aan de harmonie wanneer alle partijen samenkomen, in plaats van te veel uitsloverige stukken. Uiteindelijk willen we vooral pakkende nummers afleveren.
Hannah: Ik hou er echt van om creatieve manieren te vinden om een interessante dynamiek te creëren tussen de zang en de instrumenten, terwijl het toch pakkend blijft. Ik weet dat het voor iedereen anders is, maar voor mij is de zang en de emotie die het met zich meedraagt, zowel in melodie als in intonatie, een grote factor in de muziek waar ik naar luister.
Er komt binnenkort een album uit en je hebt een heel plan. Leg eens uit!
Koen: Inderdaad, ons debuutalbum komt uit in november en we ondersteunen het momenteel met shows in België, Nederland en Duitsland en we maken zoveel mogelijk clips met het budget en de tijd die we hebben. Ik kijk er echt naar uit om dit uit te brengen omdat het ook heel oude melodieën van mij bevat die nog nooit ergens anders hebben bij gepast.
Hannah: We stoppen veel hart en ziel in deze release. Ik vind het spannend dat ons album binnenkort uitkomt en ik kan niet wachten om te horen wat mensen ervan vinden.
Het zal wel The Limburg Connection zijn, maar je bent toch de studio ingedoken met Jan Viggria van The Guru Guru. Hoe was dat?
Koen: Dat is inderdaad The Limburg Connection (lacht). Jan Viggria was in het verleden al een geweldige producer voor HEISA en op basis daarvan heb ik hem gevraagd om ook het eerste FELT-album te doen, wat hij gelukkig accepteerde. Dat was in feite een vuurproef voor een band die toen nog maar net begonnen was en nog maar één optreden achter de rug had. Het mixen is gedaan door Jonathan Frederix (drummer bij HEISA/Peuk) en ik ben erg tevreden met het resultaat.
Hannah: Ik had me geen betere studio-ervaring kunnen wensen met deze band. We verbleven een hele week in de studio, met een mooie natuur om ons heen en de vrijheid om te werken of te slapen wanneer we wilden. Jan duwde ons ook echt uit onze comfortzones.
34 minuten, 8 nummers. Meer moet het niet zijn voor een perfecte plaat, denk ik dan. Hebben jullie bewust 8 nummers gemaakt of was het een kwestie van kiezen?
Koen: Het was vooral een kwestie van “opgewonden muzikant met een beetje startkapitaal en geen geduld”-hebben. We hadden al snel 9 nummers en dachten er meteen in te springen. Uiteindelijk was één nummer naar onze mening niet van voldoende kwaliteit tegen de tijd dat we de studio in gingen en besloten we het nog niet op te nemen. Dus zo zijn we geëindigd met die 8 nummers op het album. Ik vind het sowieso een mooi aantal. Misschien houd ik me in de toekomst wel aan dat aantal.
Ik neem aan dat jullie alles zelf doen. Is dat de eerste stap of mikken jullie nog een trapje hoger?
Hannah: Toen we ons eerste album opnamen waren we eigenlijk onbestaand voor het publiek, dus is het geen verrassing dat de pogingen die we deden om er een label voor te vinden tot niets leidden. Ik hou echt van de controle die we op dit moment hebben over onze eigen muziek, en het helpt ons om als band samen te groeien en samen beslissingen te nemen. Ik ben een erg georganiseerd persoon, dus ik vind het ook leuk om een beetje een managementrol op me te nemen. Maar we zijn op zoek naar een label voor onze fysieke release en voor de toekomst zou het geweldig zijn om samen te werken met labels en agentschappen, zodat we ons kunnen concentreren op het maken van muziek.
Aaron: We hebben ook veel steun gehad van vrienden. Ik denk dat de band een soort van passieproject is, maar wel met een missie om vooruit te komen. Hoe ver we komen, hangt gewoon af van hoeveel mensen de muziek die wij graag maken de moeite waard vinden. Ik heb het erg naar mijn zin en we hebben veel gepland voor de toekomst, dus ik zou zeggen dat de sky the limit is.
Het is mijn werk, maar nu is het aan jullie: waarom zouden mensen naar FELT moeten luisteren?
Koen: Ik denk dat we een gezonde verrassing toevoegen aan het shoegazegenre. Soms kunnen onze nummers een plotselinge wending nemen of harder rocken dan je gewend bent van veel shoegaze. We zoeken echt naar de perfecte mix tussen een vibe en een krachtig nummer.
Als je de wereld zou kunnen veranderen met één liedje, wat zou je dan kiezen?
Koen: Meer liefde en minder zorgen maken over stomme dingen.
Wat is de beste shoegazeplaat ooit?
Koen: Het voor de hand liggend antwoord: Loveless van My Bloody Valentine. Minder voor de hand liggende keuzes: Future Perfect van Autolux en Painful van Yo La Tengo krabben ook aan mijn shoegaze jeuk.
Hannah: Shoegaze is zo gevarieerd, ik vind het moeilijk om één album te kiezen. Afgaande op mijn stemming van vandaag kies ik Slowdive van Slowdive.
ORIGINAL ENGLISH VERSION
FELT is a band of three people with completely different nationalities. How did you get together?
Hannah: By pure coincidence really. Many stars aligned perfectly in the form of a mutual friend, Aaron moving from Louisiana to Belgium to study, and Koen playing a show with HEISA at Gentse Feesten. It was 2 am when we met for the first time on the buzzing street right in front of the Kinky Star, and we just immediately all clicked. We became close friends and when Koen and I were writing songs and looking for a drummer to make them come to life, it all fell into place when we invited Aaron.Aaron: In a way, this band (and the genre, personally) really did “fall out of the sky” and into my lap.
Without wanting to put you in a box, shoegaze is the term to use when talking about FELT. I guess the decision to make shoegaze didn’t just come out of the blue?
Koen: I think the decision to make shoegaze inspired music was mainly my “fault”, if you want to put it like that. I felt like doing something with more straight-forward rhythms than HEISA, still something heavy but also somewhat romantic. Plus, now that I had a female singer, I saw my opportunity to delve deeper into the world of shoegaze, something I am fascinated by but actually less familiar with than it might seem. So that’s the stuff I took inspiration from when I was writing and it felt like something new and refreshing for myself.
Historically, the term shoegaze came about because the musicians kept staring at the ground because they had to concentrate on the many pedals. Are you that kind of people?
Koen: Hmm, less than the usual shoegaze band I think. I am definitely guilty of having many pedals, but I think movement and energy are an important part of the show.
Hannah: I definitely love the variety of buzz and fuzz we fall into when we play. And the pedals are definitely necessary for that but I would describe it more as a flow.
The fact that you are an international company and that you live near both the Netherlands and Germany ensures that you can perform in these three countries. Is there a noticeable difference between the three?
Hannah: I think booking in Germany is harder. It might have to do with the fact that Germany is bigger by size, both as a country and in its cities. Even though we live close to Cologne and Düsseldorf, it is hard to find a gig there without a direct connection to the locals because venues offer a lot of pay to play setups and require you to be joined on the bill by a local band to draw people. Many venues get hundreds of emails a week from bands from all over the world in the bigger German cities, so it can be harder to stand out.
I hear a wall of noise. Some interpret that as escapism. Does that apply to you too or do you just play loud?
Koen: As is typical with a lot of shoegaze I guess, that wall of noise can certainly be interpreted as escapism with us as well. I read somewhere that loud music can function as a kind of emotion regulator and that is what appeals to me about a lot of shoegaze; that the noise actually becomes a hug.
Aaron: I would say I gravitate towards music that has a flow which carries the sound, to the point where you really feel it as well as hear it. Whether it’s electronic music, melodic death metal, blues, or even pop, I love music that can really put you into a state. There’s also just something so satisfying about a good sound, ya know?
Hannah: I agree on the escapism part. For me, it helps me to really let go and give in to the music, to kind of melt into the sound when we play. It kind of separates it from everyday life.
It does take some listening, but in addition to shoegaze violence, I also notice the love for melody. Is melody an important factor for FET?
Koen: Melody is very important to us, both in the vocals and in the guitar lines. We also really pay attention to the harmony when all parts come together, instead of too many show-off pieces. Ultimately, we mainly want to deliver catchy songs.
Hannah: I really love to find creative ways in finding an interesting dynamic between the vocals and the instruments while still staying catchy. I know it is different for everyone, but for me, vocals and the emotion they carry both in melody and intonation is a big factor in the music I listen to.
It may be said. You have an album coming out soon and you have a whole plan. Explain!
Koen: Indeed, our debut album will be released in November and we are currently supporting it with shows in Belgium, the Netherlands and Germany and also making as many clips as possible with the budget and time we have. I am really looking forward to releasing this as it also contains very old melodies of mine that have never fit anywhere else.
Hannah: We are definitely pouring a lot of heart and soul into this release. It is exciting for me to think that soon our album will be out there, and I can’t wait to hear what people think of it.
It must be The Limburg Connection, but you still went into the studio with Jan Viggria from The Guru Guru. How was that?Koen: That is indeed The Limburg Connection, yes. Jan Viggria was already a great producer for HEISA in the past and based on that I asked him to also do the first FELT album, which he luckily accepted 🙂 That was in fact a trial by fire for a band that had only just started out at that time and had only one performance to show for itself. The mixing was done by Jonathan Frederix (drummer at HEISA/Peuk) and I am very pleased with the overall result.
Hannah: I could not have wished for a better studio experience with this band. We stayed at the studio for a whole week, with some nice nature around us, and the freedom to work or sleep whenever we wanted to. Jan also really pushed us out of our comfort zones.
34 minutes, 8 songs. That’s all it should be for a perfect record, I think. Did you deliberately create 8 songs or was it a matter of choosing?
Koen: It was mainly a matter of excited musician with a bit of starting capitol and no patience We quickly had 9 songs and thought we would jump right in. Ultimately, in our opinion, one song was not of sufficient quality by the time we went into the studio and we decided not to record it yet. So that’s how we ended up with those 8 songs on the album. I think it’s a nice number anyway. I might stick to that number in the future for FELT records.
I assume you do everything in-house. Is that the first step or are you aiming a step higher?
Hannah: We were basically nonexistent to the public when we recorded our first album, so it is no surprise that the attempts we made to find a label for it did not lead to anything. I really like the control we have at the moment over our own music, and it helps us to grow together as a band to make decisions together. I am a very organized person, so I also enjoy taking on a bit of a management role. But we are looking for a label for our physical release, and for the future, partnering up with labels and agencies would be great, so that we can concentrate on making music.Aaron: We’ve also had a lot of support from friends. I think the band is a kind of passion project, but a passion project with a mission to move forward. How far we get is just a matter of how many people think the music we love making is worth jumping around to. I’m having a blast and we have a lot planned for the future, so I would say the sky’s the limit.
It’s my job, but you guys should do it. Why should people listen to FELT?
Koen: I think we add a healthy level of surprise to the shoegaze genre. Sometimes our songs can take a sudden turn or rock harder than you are used to from a lot of shoegaze. We really look for the perfect mix between a vibe and a powerful song.
If you could change the world with one song, what would you choose?
Koen: More love and less caring about stupid shit.
Come on, what’s the best shoegaze record ever?
Koen: Obvious answer: Loveless by My Bloody Valentine. Less obvious choices are: Future Perfect by Autolux and Painful by Yo La Tengo also scratch my shoegaze itch.
Hannah: Shoegaze has such a variety, I find it hard to circle in on one album. Going off of my mood today, I pick Slowdive by Slowdive.
Felt kan je live zien op:
05/10 – Genk, Georg & Bear
30/11 – Leuven, Rock Café