Na haar ep ctrl-alt-del in 2019 liet ze een veel te lange stilte na. Die vult Blu Samu nu gelukkig weer op met haar ongrijpbare stem, die zowel nietsontziende raps als in weemoed gedrenkte refreinen aankan. Haar ep 7 biedt zeven nieuwe nummers met één rode draad: de liefde in al haar verschijningsvormen. Wij mochten met haar praten over haar melancholische ziel, haar Portugese en Kaapverdische wortels en haar belangrijkste liefde: die voor muziek.
We horen je opvallend veel in het Portugees zingen op 7, meer dan op je vorige nummers.
Ik denk dat ik soms heel perfectionistisch ben, daarvoor legde ik me veel druk op om in het Portugees te schrijven. Ik was bang om niet goed genoeg te zijn. Maar dan heb ik op een dag toch mijn eerste track in het Portugees geschreven en dat kwam zo vloeiend. Daar zat zo’n andere kleur in, een andere manier om dingen te zeggen die ik plotseling tienduizend keer beter bij de situatie vond passen dan wat ik in een andere taal had kunnen brengen. Toen realiseerde ik me dat ik ook gewoon in het Portugees kan schrijven.
Na de lockdown heb ik die acceptatie gehad met al mijn talen. Je moet het niet afremmen als de inspiratie in een andere taal komt, schrijf het dan gewoon op. Zelfs als je het mixt en mengt is het niet erg, want uiteindelijk ben ik ook een mix, een mengelmoes.
Luisteraars kunnen je teksten natuurlijk eens door Google Translate halen, maar de echte finesse zullen we daarmee natuurlijk niet vatten.
Binnenkort hoop ik mijn liedjes eens zelf te vertalen in het Engels, zodat meer mensen die zouden begrijpen. Een boekje met foto’s en teksten zou mooi zijn. Omdat ik zo’n groot publiek bereik, maar soms mensen kwijtraak omdat ik in verschillende talen bezig ben, wil ik dat ook zij weten waarover ik praat.
Fascinerend zijn de diverse invloeden in je muziek. Eén daarvan is de Portugese fado.
Vooral bij Amor heb ik me daar hard door laten inspireren. Ik dacht “Mijn mama en mijn oma gaan blij zijn.” (lacht) Toen ik twaalf of dertien was, heeft mijn mama me Mariza leren kennen. Ze ging naar een concert en kon gewoon niet stoppen met luisteren. Dat is de fadista die mij het meest beïnvloed heeft.
Fado is een manier van zingen, dus de manier waarop ik mijn melodie zing, komt daar wel vandaan. En dan zijn er die melancholische teksten, natuurlijk. Portugezen hebben allemaal die saudade in zich zitten.
Waar komt die saudade, die kenmerkende weemoed, vandaan?
Voor mezelf is dat omdat ik vrij jong van omgeving veranderde. Ik ben opgegroeid in Portugal en toen ik naar hier kwam, miste ik dat land voortdurend en wou ik weer teruggaan. Maar dan word je ouder en neem je meer van deze cultuur op en begin je hier banden te vormen. En als je dan naar Portugal gaat, voel je je daar een beetje minder thuis. Om dan weer naar België te gaan en opnieuw Portugal te missen.
Het is ook iets eigen aan het Portugese volk. Onlangs heb ik drie keer opgetreden in Portugal en toen heb ik gewoon aan het publiek gevraagd “Waarom hebben wij die saudade?” Het antwoord dat ik het vaakst kreeg, was “Omdat wij Portugezen zijn.” Het hoort erbij. Misschien is het iets zuiders, omdat het zuiden zo passievol is. Hier denken we meer in logica. Volgens mij ervaren Belgen ook saudade, maar de focus ligt hier minder op de poëzie van dingen, en meer op werk en succes.
Een andere invloed op je muziek is morna, een stijl uit Kaapverdië.
Morna zijn treurliedjes, om te rouwen voor iemand. Zo heb ik Pai geschreven, voor mijn overleden papa. Dat voelde gepast en het kwam heel natuurlijk. Voor ik het goed en wel besefte, was het morna. En tegelijk is het een hommage, het is een mengeling van beide.
Zo blijft er niet gek veel hiphop over, in vergelijking met je vorige werk.
Vaak willen mensen elke artiest in een categorie plaatsen en ik heb het daar altijd moeilijk mee gehad. Want ik luister naar veel verschillende dingen en ik heb nooit de druk gevoeld om me in een hokje te plaatsen. Met hiphop ben ik wel begonnen omdat ik daar de meeste vrijheid voelde om alles te doen wat ik wou. Daarom mag je dus wel een hiphoplabel op mij plakken. Dat is een universum dat vrij is, waarin ik kan groeien: als ik wil zingen en rappen, dan kan dat. Als het soul- en jazzinvloeden zijn, dan kan dat allemaal.
We horen heel wat strijkers en blazers op je ep. Neem je live dan ook zoveel muzikanten mee?
Voorlopig sta ik gewoon op het podium met mijn dj Loumana, die de backing tracks afspeelt en overgangen creëert met synths. Maar ik ben wel aan het nadenken over hoe we dit kunnen uitbreiden. Van twee personen naar een team, dat is natuurlijk wat knippen en plakken en zoeken. Wel weet ik dat wanneer ik in de Botanique optreed, op 1 oktober, het niet enkel met dj zal zijn.
Met Que Sabes Tu? heb je voor het eerst een nummer geschreven op akoestische gitaar.
Daar ben ik echt fier op (lacht). Het was back to the first days, want toen ik met muziek begon, had mijn mama mij een gitaar gefikst en probeerde ik daar ook iets mee te doen.
Na de dood van mijn vader heb ik even tijd genomen om mijn familie op te zoeken, maar daarna heb ik me afgezonderd in een huis in de bergen in Italië. Exactly what I needed. Ik was daar met een goede vriend en die was wat op zijn gitaar aan het tokkelen toen hij plots een halve toon naar beneden ging. Mijn reactie was meteen: “Wauw, hoe doe je dat?” Van daaruit is Que Sabes Tu? ontstaan. Want dan begonnen de woorden te komen en had ik een perfecte outro voor mijn ep. Soms ontstaan mijn nummers vanuit een beat, zoals Turquoise, maar dit nummer had geen beat nodig om overeind te staan.
Portugees is een wereldtaal en opent mogelijk veel deuren voor je. Heb je dan ook succes in Portugal, Kaapverdië of Brazilië, om maar een paar landen op te noemen?
In Portugal heb ik onlangs opgetreden. Daar waren ze vooral fan van mijn vorige ep, maar na al die coronajaren kregen ze nu pas de kans me live te ontdekken. Dat was de eerste keer dat ik voor mensen stond die mijn Portugese teksten begrepen en me feedback gaven op nummers als Pai en Amor. Heel positieve feedback, gelukkig, dus hoop ik natuurlijk dat ik dat opnieuw kan meemaken. Een tour in Brazilië zou absolutely bonkers zijn (lacht).
In afwachting van je Braziliaanse tour kunnen we je wel al bewonderen op 19 juli op Boomtown in Gent, op 13 augustus op Half Oogst in Leuven en op 1 oktober in de Botanique te Brussel. Tot dan!
