Een trip down memory lane, niet die van de Virgin Prunes maar van mezelf toen ik ooit, in een leven toen tante de mier nog enig benul had van onderwijs en de smurfin enig benul van slimme telefonie, we een studentenjob deden aan zee, alwaar een donkere kroeg zat die we heel regelmatig bezochten, vooral overdag trouwens.
We hadden na onze ochtend shift een paar uur respijt alvorens de vermaledijde toeristen weer de hort op gingen op zoek naar iets om hun vette pens tevreden te stellen met een broodje met veel sauzen en eventueel een sneetje kaas of een paar garnalen. Die tijd spendeerden we meestal in die kroeg, alwaar de uitbaatster op dat ontiegelijk uur meestal geen zin had om de hele tijd plaatjes te wisselen en de weinige aanwezige pintelierders dus gewoon platen kregen te horen zoals ze eigenlijk bedoeld waren, dus eerst kant a en dan kant b. Dat scheelde haar weer meer dan een kwartier zoeken naar een andere plaat om te draaien of te bedenken waar ze nu eens zin in zou hebben, zo in de vroege namiddag. Verzoekjes waren trouwens niet toegestaan. Niet dat we dat nodig vonden. De ene na de andere rockende plaat uit de jaren 1960 en 1970 schalde door de boxen, met een voorkeur voor psychedelische rock waarbij gitaren al eens uit de bocht mochten vliegen en er ook zangers aan bod kwamen die niet perse een fantastische stem hebben maar er wel volledig voor gingen en iets te vertellen hadden.
Als we Vicious Minds van het trio The Birch uit Quedlinburg, Duitsland, nog eens beluisteren, dan kunnen we niet anders dan concluderen dat deze plaat, de opvolger van hun debuut Dazed Dreams (2023) er perfect zou hebben gepast. Uiteraard klinkt het allemaal wat moderner en hedendaagser dan wat we toen elke dag hoorden (punk en new wave hielden ze voor ’s nachts in die kroeg) maar toch. De plaat heeft dezelfde drive, dezelfde kracht die ons als het ware verplicht om de rit in een keer uit te zitten. Op vinyl uiteraard, al was de trip net zo intens met het promocd’tje dat we in de bus kregen.
Een half uurtje heerlijk nostalgisch trippen, net genoeg om ons pintje heel erg op het gemak door de keel te gieten, of zo stellen we het ons toch voor, aan de toog zittend in voornoemde kroeg.
