Het Canadese duo Sublimatio Mortis, bestaande uit de illustere heerschappen C. Undirheimar (keelgezang, percussie, hoorns, gewei, beenderen, sjamaan) en M. Massaya (drones, distortion, harsh soundscape generator), verblijdt ons met een nieuw ritueel, zijnde het net geen uur durende en drie stukken bevattende album Ghur.
Rituele drones is het ambacht van het duo, maar dat viel eigenlijk al af te leiden uit de instrumenten die worden gebruikt om de muziek vorm te geven. Door de keelzang en de ferme drones is de sfeer nogal verwant aan wat Sunno))) doet.
Intense soundscapes met distorted gitaren gelardeerd met Undirheimar keelklanken zorgen voor een ietwat morbide sfeer, ook door het necromantisch sombere geratel van de percussie die het geheel een ietwat Tibetaanse gevoel mee geeft.
Dit is eigenlijk vooral een release die weinig woorden nodig heeft. Gewoon ondergaan en genieten is de boodschap, tenminste voor degenen die geen probleem hebben met uitermate intense muziek die de ingewanden doen daveren door de lage tonen en frequenties die door merg en been gaan.
Het is zoeken in het donker naar een sprankeltje verborgen licht, een tipje hoop dat ergens verborgen zit in de obscuriteit waarbij de twee Canadezen middels deze rituelen vast van plan zijn om het te ontdekken. Of ze erin slagen hoor je gewoon zelf uit te vogelen.
