Zelf een klein labeltje beginnen, het heeft zo zijn voordelen. Dat dacht ook drummer Anthony Laguerre die met Ravage de derde release verzorgt op Sérotine. Voorafgaand was er al When The Vowels Fall van L& S, waarin Laguerre aan de slag was met onder meer G.W.Sok. Daarna kwam zijn samenwerking met Les Percussions de Strasbourg, een prima plaat die hier nog zo nu en dan zijn rondjes mag draaien.
Rusteloze geest als Laguerre is, verandert hij waarschijnlijk sneller van band dan andere mensen van winterjas. Tijd voor Ravage dus, waarin hij zich laat bijstaan door Bastien Pelenc en Mathieu Werchowski, beiden op viool. Beide violisten zijn geen onbekende binnen experimentele middens dus een trio met twee violen en drums, daar waren beiden wel voor te vinden.
Verwacht geen eindeloos geëxperimenteer en gewriemel echter, want de vier nummers, en dan zeker opener Demon Lover, kregen een ferme scheut avant-rock in de snaren gegoten waardoor dit een veel toegankelijker werk is geworden dan we initieel hadden gedacht.
Drie relatief korte nummers waarin ze de paden verkennen die leiden tot het magistrale Nex, een stuk van zesentwintig minuten dat net door zijn tijdsduur als het ware een transcendentale ervaring wordt zoals een stel bands op het Constellation-label dat ook zo goed kunnen. Het is een label dat zeker geschikt zou zijn voor deze plaat en het zou meteen een stuk eenvoudige worden voor Laguerre qua naamsbekendheid. Nu blijft het nogal ploeteren in de marge terwijl deze muziek best een ruim publiek kan aanspreken, een publiek dat van vette portie droney rock met een hoek af houdt.
