Voor een flinke portie minimale drones, waarin de klanken traag en geleidelijk aan verschuiven, kunnen we altijd terecht bij Orphax, het alias van Sietse Van Erve, die daarnaast ook nog het label Moving Furniture runt.
Het is als mediteren voor gevorderden, tot bezinning en ontprikkeling komen voor mensen die op het spectrum zitten. Het is een zich verliezen in tijd en ruimte, gebruik makend van kleine missers die net zo goed passen in de muziek als dat ze voorkomen in het echte leven. Orphax laat bovendien steevast ruimte voor improvisatie a la carte, zeker als het in een live-setting is.
Deze release bevat twee dergelijke performances, die via videostreaming werden gespeeld tijdens de pandemie. Uiteraard zijn ze geremasterd en samengevoegd tot Embraced Imperfections, waarvan de titel het zelf al zegt: het moet niet altijd perfect zijn om als geslaagd te worden beschouwd.
Beide stukken, met alleen een extra cijfer bij de titel als onderscheid, verschenen eerder apart en enkel digitaal. Ze zijn echter te interessant om ze niet ook, eindelijk, fysiek beschikbaar te maken.
Chillen voor gevorderden, terwijl het buiten stormt en we ons doorheen een immense berg strijk worstelen. Het helpt om vol te houden, om bijna te vergeten waarmee we bezig zijn. Bijna, zie dat we ons pollen verbranden.
Op de hoes prijkt een van zijn katten, beesten die voor wrevel of rust kunnen zorgen, net als de muziek van Orphax. We kunnen ons namelijk heel goed voorstellen dat velen gewoon als de wind weghollen bij het horen van deze, in hun oren dan toch, eentonige dreun. Volhouden en aandachtig luisteren, dan lukt het altijd.
