Nyos, opererend vanuit Jyväskylä, Finland, is een duo dat sinds 2014 aan de instrumentale experimentele postrockboom knaagt, knabbelt en rammelt. Vanaf het prille begin kozen ze voor het veelvuldig gebruik van loops, wat inmiddels zowat het handelsmerk is geworden van dit stel Finnen.
Gitarist Tom Brooke (geboren in Leeds maar ondertussen quasi Fin) en Tuomas Kainulainen (drums, gitaar) zijn inmiddels aan hun zevende album toe en tot nu toe, we hoorden ze allemaal, slagen ze er in om zichzelf voortdurend opnieuw uit te vinden, waardoor er geen kans is op herhaling of verveling van onzentwege.
Het trucje flikken ze trouwens met Growl, hun derde inmiddels voor Pelagic, opnieuw. Zoals gewoonlijk heel ritmisch, wat dansbaarheid of mee hoofdschudden stimuleert, badend in de loops en inventief op gitaar en drums.
Het is altijd een beetje anders dan wat je verwacht. Als je denkt, daar gaan ze er een lap op geven, kiezen ze net voor minimalisme, voor ingetogenheid, en andersom. Brooke wordt alsmaar straffer in het creëren van zijn loops terwijl het hyperkinetische slagwerkwonder Kainulainen iedereen alle hoeken van de kamer laat zien en horen.
Nyos is trouwens heel indrukwekkend live, moeilijk te capteren bij studio-opnames, maar toch. Het gevoel dat de band live weet op te wekken zit zowaar helemaal in de negen nummers die op dit schijfje prijken, ingebakken.
Een feest voor lijf en leden, een verademing tussen de vele op elkaar gelijkende postrock en consorten, bewijst Nyos keer op keer dat ieder, met een beetje goede wil, nog steeds voor vernieuwing en verandering binnen een genre kan zorgen.
