Het hoofd zit vol. Te veel gedoe en volgende week weer alle routines omgooien want het schooljaar begint weer met alle stress en drukte van dien (vooral veroorzaakt door anderen uiteraard, maar dat terzijde). Les Dunes komt ons mentaal ter hulp met de opvolger van hun in 2023 verschenen debuut.
Morten Jackman (drums), Per Andreas Haftorsen (gitaar), Per Steinar Lie (bas) slagen er namelijk perfect in ons tot rust te laten komen met hun instrumentale dromerige postrock die ons mee neemt naar een buitenwereldse, bijna psychedelisch aandoende cinematografische trip richting Kubricks space.
Leuk wistjedatje is trouwens dat het trio net als Årabrot uit het Noorse stadje Haugesund komt. Er zit daar wellicht iets in het water, want ook deze plaat is een uitermate innemende luistertrip, net als de nieuwste van Årabrot (Rite Of Dionysos, zie elders op de website).
Ingetogen, heel goed uitgevoerde postrock is dit, ideaal voor de late uurtjes tijdens een lange rit met een of ander voertuig richting het oneindige niets. Of gewoon, puur als ontspanning genieten van de wonderbaarlijke muziek die Les Dunes ook nu weer uit hun instrumenten weet te persen.
Brengt deze band vernieuwing binnen het genre? Geenszins. Het is allemaal al eerder gedaan maar het doet er niet toe. Het zit allemaal goed in elkaar en komt voor ons precies op het goede moment om eens gewoon onderuit te gaan zitten en te genieten van de kleine dingen des levens.
Soms moet het niet meer zijn dan dit.
