Met een titel als Stabat Mater weet de goede verstaander/ lezer meteen dat we met Electrio richting klassieke muziek gaan, al mag dat met een stevige korrel zout worden genomen. Het trio kiest er namelijk voor om te reflecteren over wat er gaande was met Maria tijdens de kruisiging van Christus, en wat een ellende en lijden dat allemaal voor haar betekende.
Ze doen het aan de hand van interpretaties van werk van John Dowland en Monteverdi, vertrekkend vanuit de interpretatie van Marco Rosano, die er in 2010 al eens zijn tanden op stuk beet en een meditatief aandoende cd uitbracht rond Stabat Mater.
Het trio, met Francexco Rista, die het afsluitende Amen componeerde, op gitaar, Simone Giordano die de elektronica onder handen neemt en de schitterende stem van Sandra Lind Þorsteinsdóttir, maakt er een heel eigen versie van waarbij de elektronica de nummers aan elkaar breit en er zodoende iets helemaal anders van maakt dan zomaar een versie van de stukken.
Daardoor klinkt het geheel een stuk minder als doorsnee klassieke muziek maar als een hedendaagse versie van de barokke stukken die het oorspronkelijk waren. Het ensemble poogt barok, elektronica en hedendaagse muziek met elkaar te vermengen in een streven dat deze cross-over ook andere luisteraars zou bereiken. Met wat we op deze schijf te horen krijgen zou dat wel eens kunnen lukken.
Ingetogen en toch vol intrigerende klanken is dit Stabat Mater zeker een geslaagd werk te noemen dat in avondlijke uren voor wat innerlijke rust kan zorgen, tenminste, als het lijden van een ander daartoe geschikt blijkt.
