De onvoorspelbaarheid van de I Ching, of net niet voor wie er belang aan hecht, en het onvoorbereid en zonder enige vorm van herkenbare logica door elkaar husselen van een overdaad aan geluidsstukjes van een minuut per stuk, 64 in totaal, dat is onderhavig schijfje dat doorgaat als werk van De Fabriek, al is de reeks medewerkers behoorlijk lang, is het onduidelijk of alle projectnamen al dan niet bestaan en is het ook weinig evident om een bepaald stuk aan een bepaalde kunstenaar te koppelen.
Het is een werk dat perfect past binnen de hectiek van de eerder dit jaar overleden Harold Schellinx, aan wie deze cd is opgedragen. Hij overleed onverwacht aan een hartstilstand, was actief in de vroege postpunk in Amsterdam, medeoprichter van het tijdschrift Vinyl, gewaardeerd medewerker bij Gonzo (Circus), componist, geluidskunstenaar, schrijver, wiskundige en theoreticus.
In de jaren 2000 begon hij aan zijn sonic diary, een immense verzameling van dagelijkse opnames voor zijn audiocassettearchief waarin werkelijk van alles en nog wat is terug te vinden. Dat sluit quasi perfect aan bij het opzet van dit schijfje. Gesproken woord, zotte samples, flarden techno, noise, drones, aankondigingen op een vliegveld, een voorgelezen handleiding voor het maken van een touw, zo zot als we het kunnen bedenken, het kan aan bod komen.
Alles door elkaar, ad random, verwordt het luisteren naar deze cd tot een surreële ervaring waar bij momenten geen touw aan vast te knopen is en die onvoorspelbaarheid maakt het net zo leuk. Al dan niet intensief luisteren, het maakt niet echt uit. Verwonderd zal ieder die dit een kans geeft sowieso zijn.
