Waterfront is een gloednieuw showcasefestival dat doorgaat op 4 en 5 oktober in de Gentse binnenstad. Eén van de vele bands is het trio Lawaai dat op 5 oktober hun tweede plaat Densities, Forces, Intensities zal voorstellen.
Hoe moeten we jouw/jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Lawaai begon in 2017 in Kopenhagen, toen we elkaar ontmoetten aan het Rytmisk Musikkonservatorium. Na twee sessies namen we een eerste album op, dat in maart 2018 uitkwam in een oplage van 100 titelloze, labelloze cassettes. Tijdens de releasetour van dit album, namen we materiaal op voor een tweede album dat nu in oktober uitkomt. Pianist Kamil woont in Warschau, Jeppe in Kopenhagen en ik in Oslo, dus Lawaai repeteert niet bepaald regelmatig. We werken dus vooral projectgericht, maar daarvoor is onze muziek niet minder intens.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jouw passie is?
In 2011.
Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek?
Het unieke aan de Belgische muziekscene is dat er geen rode draad is. Het eclectisme is onze rijkdom.
Wie zijn voor jullie de inspiratiebronnen en hoe zou je jouw muziek het best omschrijven?
De geluiden van het dagelijkse leven, natuur en industrie. Lawaai improviseert akoestische verhalen die ontspringen uit visuele, architectonische en poëtische triggers. Door het extraheren en deconstrueren van impressies uit de buitenwereld, reconstrueren ze hun eigen geluid dat ademt en groeit als een levend organisme. Lawaai is een statement tegen de systematische zwart-wit-classificatie van geluid in de beladen termen ‘muziek’ en ‘lawaai’.
Voor welke band willen jullie graag wel eens het voorprogramma spelen en waarom?
Kendrick Lamar. Dan hebben we gratis kaarten voor zijn concert. Het zou ook een mooie kans zijn om eens een groter publiek te bereiken.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
We spelen stiller en trager.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Als alles goed verloopt nemen we volgend jaar een nieuwe plaat op in een studio in Zweden.
Welk album kan jij ‘on repeat’ beluisteren?
L’Histoire Du Mélodie Nelson van Serge Gainsbourg.
En wat is jouw favoriete plaat aller tijden en waarom?
Onmogelijk te kiezen. Hier zijn een paar pogingen: Magical Mystery Tour van The Beatles, L’Histoire Du Mélodie Nelson van Serge Gainsbourg, Shades of Blue van Fraanje, Soniano, Gouband, The Songs Of Leonard Cohen van Leonard Cohen, Kikuchi/Street/Morgan/Osgood van Kikuchi/Street/Morgan/Osgood en Forgaflingspop van Espen Reinertsen.
Met wie zou jij het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Met mijn lief. Ik denk niet dat ik het met iemand anders 8 uur vol houd.