Waterfront, dag 2. Ligt het aan het feit of de weergoden het Belgische showcasefestival de
zaterdag wat meer droogte hadden gegund of lag het aan de vrijdagsmoeiheid, feit is dat er
behoorlijk wat meer volk te bespeuren was op de tweede dag. Misschien moeten de
initiatiefnemers er in de toekomst rekening mee houden dat de locaties iets minder ver uit elkaar liggen (ook fietsen kost tijd, en minuten zijn kostbaar als je zoveel mogelijk acts wilt
meepikken), maar voor de rest kunnen we alleen maar hulde brengen aan Mieke en Jos (en de
talloze vrijwilligers) die op twee dagen tijd aan 33 Belgische acts de kans gaven om zich te tonen.
Op Reena Riot en (wie weet) Elefant na, waren het bijna allemaal namen die nog niet zo bijster lang bezig zijn en voor wie dit festival een meer dan welkome opportuniteit was.
Het avondeten was nog maar net door de maag gegleden of we mochten met BARST een
eerste stomp verwachten. Ieder optreden van Bart Desmet is anders. Een wereld van
contrasten. Angst en hoop, licht en duisternis, hoop en verdriet. Alles intens gebracht in één trip waar gitaareffecten, drones en allerlei andere elektronische spielerei de escapistische droom vervolledigen.
Hoogstaand niveau en dat konden we als verwacht ook zeggen van Naomi Sijmons die samen met Jan Myny in de studentencinema een akoestische set neerzette die naast coverwerk en een door Myny geschreven song, uit het beste van Nix bestond. Nadat we hun twee dagen eerder met een verpletterende geluidsmuur aan het werk zagen in de Ancienne Belgique was het eventjes wennen, maar de intensiteit werd er niet minder op. Au contraire, en omdat herhaling op tijd en stond geen kwaad kan: Knife is het mooiste wat ooit onder Belgische
vlag geschreven is.
De kwaliteitsgrens werd in de KASK nog verder getrokken met Endlingr. De laatste weken is het moeilijk geweest voor Jo De Geest om al de lovende reviews van zijn andere band John Ghost bij te houden, en ook met Endlingr merk je dat hier iets groots aan de hand is. Gemakkelijk is het niet, maar mocht Zappa ooit hebben samengewerkt met Tortoise en Godspeed You! Black Emperor was dit misschien wel het resultaat. Muziek die inspanning vraagt voor de geest, maar wat je ervoor terug krijgt is groots.
In de Parnassus-kerk waren ondertussen Lawaai en leap/deateach bezig, terwijl men in het Vizitfabriekske Waals bezoek had van Condore.
Keuzes maken, het is een cliché, maar gelukkig waren we op tijd voor Usi Es. Esther Weemaes was speciaal naar Nederland getrokken om de vinyltjes van haar nieuwe ep op te pikken zodat verkochte zieltjes een exemplaar mee naar huis konden nemen. Op wat zenuwachtigheid en schoonheidfoutjes na, zagen we een vrouw die met trots in de voetsporen van haar idolen trad. In de spiegel kijken, een gebalde vuist maken en zeggen dat je het kan, en Usi Es wordt één van de Belgische acts waar rekening mee zal moeten gehouden worden. Ayco Duyster dien je niet meer te overtuigen, en mensen met smaak weten wat dat betekent.
Snel daarna werd de kerk omgebouwd tot een omgeving vol drama met de meeslepende muziek van Monnik. Dronemuziek met de kwaliteitsstempel van Consouling.
Spurten (ook dat hoort erbij) naar de Sint-Lucas-campus om EMY niet te missen. Daarvoor kon men in de kunstschool al genieten van Mangrove en Tin Soldiers In The Underwoods. Voor wie het nog niet mocht weten, Emy Kaboré heeft het juk van singer-songwriter van zich afgeworpen en samen met een heleboel muzikanten (je ontdekt in ons interview wie ze zijn) heeft ze zich in de wereld van de groovy soul en funk geworpen. Waterfront mag dan wel een Belgische showcase zijn, maar EMY klinkt volledig on-Belgisch. Samen met Reena Riot, BARST en Endlingr eindigde EMY hoog in ons boekje!
Twee dagen extravaganza moest ook op zo’n manier worden afgesloten. Elefant. “Is dat nu
muziek?”, terwijl we naast ons de comment hoorden “geniaal, dit is Adrian Belew ten voeten
uit”. Het mag duidelijk zijn, Elefant maakt moeilijke Zappa-iaanse muziek, maar verpakt het op een ludieke, bijna carnavaleske wijze. Of voor zij die ervaring achter de kiezen hebben: op zijn olifaantjes!
Twee dagen lang was het Gentse stadscentrum het parcours voor de muziekontdekker. De stralende gezichten van iedereen die erbij betrokken was, kon je in een handomdraai vertalen naar “dit smaakt naar meer!” See you next year!
Foto’s: (c) Björn Comhaire