Persoonlijk hou ik bij muziekoptredens vooral van de intimiteit van de wat kleinere
zalen. Slechts enkele muziekgroepen kunnen mij daarin van mening doen veranderen. Kaiser Chiefs is één van die bands.
Dit Noord-Engels (Leeds) kwintet komt immers net tot zijn recht in de grotere muziekarena’s, of zoals in dit geval, de Lokerse Feesten.
Een introductie tot deze band kunnen we uiterst beknopt houden.
Aanvankelijk hadden ze de ietwat vreemde naam “Runston Parva” en na een niet helemaal gelukte platendeal werden ze zelfs nog even beschouwd als “damaged goods” met weinig toekomstperspectief. In 2005 kwam daar echter verandering in door o.a een uitstekend debuutalbum met de titel “Employment”, alsook de nodige aandacht die ze kregen in de media.
Intussen hebben ze in hun 10-jarig bestaan onder de naam Kaiser Chiefs reeds 5 full CD’s uitgebracht, staan ze er om bekend om live een behoorlijk feestje te bouwen,en kent de halve wereld hen.
Ook op de Lokerse Feesten hebben de Kaiser Chiefs het beste van zichzelf gegeven. Opnieuw was het vooral frontman Ricky Wilson die met zijn geweldige presence de meeste aandacht naar zich toe wist te trekken. Deze man eist letterlijk van de eerste tot de laatste seconde de volledige aandacht op van het publiek en lijkt wel geboren om als entertainer op een podium te staan. Het is gewoon onmogelijk Wilson te negeren.
Tijdens hun show is geen enkele plek op het podium (en vaak ook daarbuiten!) veilig voor deze spring-in-‘t-veld. Als hij al niet op de basdrum of een monitorluidspreker staat te huppelen, dan zwaait hij wel vervaarlijk in het rond met zijn microfoon of tamboerijn.
Deze zanger weet ook voortdurend zijn publiek te betrekken in de show via geslaagde grapjes, leuke bindteksten en sing-alongs waarbij hij dan als een volleerd dirigent beide kanten van de zaal alternerend aangeeft om mee te zingen met zijn opzwepende popsongs. Velen konden trouwens haast elk nummer dat werd gespeeld woordelijk met hem meezingen, wat duidelijk het enthousiasme aangeeft van het talrijk aanwezige publiek.
Bij dit alles mogen we zeker niet vergeten dat Wilson ook een geweldige groep muzikanten achter zich heeft staan. Ook zij waren tijdens het optreden op de Lokerse Feesten in vorm en goed op mekaar ingespeeld. En hoewel enkelen toch een vermoeide indruk gaven na enkele dagen op rij te hebben getoerd gaven ze het beste van zichzelf en lieten duidelijk blijken dat ze er zin in hadden. Al vanaf het eerste nummer zat de sfeer er bij deze jongens in.
In hun beginperiode lieten de Kaiser Chiefs zich vooral leiden door de punk en new wave uit de late jaren 70 en begin jaren 80. Ze hebben dit genre op hun eigen manier gecommercialiseerd naar wat gemakkelijker verteerbare indie en popsongs. Het was ook in die stijl dat ze hun optreden op de Lokerse feesten hebben gebracht.
Oude favorieten zoals “Everyday I love you less and less” en “Na na na na naa” en uiteraard meezingers “I predict a riot” en “Ruby” kwamen aan bod, maar ook materiaal uit het laatste album zoals “Ruffians on parade” werd gespeeld.
“Falling awake” is dan weer een nummer dat zal worden uitgebracht op hun later op het jaar nog te verschijnen zesde album, maar blijkbaar al goed gekend is bij een groot aantal aanwezigen in het publiek.
Het recente nummer “Coming home” bracht dan weer de nodige diepte en emotie.
Van een geleidelijke opbouw was er echter geen sprake. Al vanaf het eerste nummer
zat het tempo er immers behoorlijk in en de overgangen tussen de nummers verliepen snel. Het publiek vroeg, en kreeg wat het wou: een voortdurend bombardement van catchy tunes en explosieve meezingers.
De encore bestond uit 3 bisnummers waaronder het intussen ook onsterfelijke “Oh my God”.
Aan zij die intussen zouden vergeten zijn waarom “Ruby” indertijd in vele landen op nr. 1 stond in de hitlijsten geef ik één raad: ga naar een optreden van de Kaiser Chiefs, en je weet onmiddellijk terug waarom.
MT – Luminous Dash
Personally, I enjoy musical performances mainly in the intimacy of the smaller venues. Only a few bands can make me change my mind on this subject.
Kaiser Chiefs is one of those bands.
Indeed, this northern English (Leeds) quintet is often at his best in the larger music arenas, or in this case, the Lokerse Feesten
There’s no need for an extensive introduction to this band. Initially they had the somewhat strange name “Runston Parva”. Due to a not entirely successful record deal they were even considered as “damaged goods” for a while with little prospect.
However, this all changed in 2005 with a new band name, the release of an excellent
debut album entitled “Employment” and well deserved attention in the media. At this
moment they released five full CD’s , they got the reputation of being a very dynamic
live band and nearly half the world knows them .
At the Lokerse Feesten Kaiser Chiefs once again gave their very best.
And again, without any doubt, it was charismatic frontman Ricky Wilson who was the center of the attention. This man literally claims the audience ’s full attention during the entire show and seems to be born to entertain. It is simply impossible to ignore Wilson.
During a Kaiser Chiefs performance there seems to be no place neither on or offstage safe for this madcap jumping around like a foal . If not skipping on the bass drum or a monitor speaker, he’s probably swaying dangerously with his microphone or a tambourine.
Wilson continuously tries to involve his audience during the show with witty remarks
and some sing- alongs in which he alternately conducts both sides of the audience with uplifting pop songs. Many could sing literally almost every song they played, which clearly indicates the enthusiasm of the numerous audience.
And above all, we cannot forget Wilson also has an amazing group of musicians in his band. At the Lokerse Feesten these guys were in a good shape, although some of them look a bit tired after touring some days in a row. These guys were well attuned and gave their very best and showed that they felt like going for it .
In their early days the Kaiser Chiefs were guided by punk music and new wave from the late 70s and early 80s. They converted it somehow in their own way and turned it into easier digestible indie and pop songs. Their performance in Lokeren was in a similar style. Old favorites such as “Everyday I love you less and less” and “Na na na na naa” and of course sing-alongs such as “I predict a riot” and “Ruby” were part of the setlist, as well as more recent material from their latest album e.g “Ruffians on parade”.
“Falling Awake” is a song to be released later on this year in a forthcoming sixth album, but was apparently already well known by a large number of people present in the audience at the gig. “Coming Home”, another recent song, brought a great depth and emotion .
In this Kaiser Chiefs performance there wasn’t any gradual build-up. From the very first song the uptempo pace was omnipresent and transitions between songs were proceeding promptly . The audience got what it wanted: a constant bombardment of catchy tunes and explosive sing-alongs.
The encore consisted of three songs including the meanwhile immortal “Oh my God”.
To those who would have forgotten why “Ruby” at the time was a number 1 song in many countries I give one advice: go and attend a performance by the Kaiser Chiefs, and you immediately remember why.
MT – Luminous Dash
