Na een sombere vrijdag liet de zon zich op zaterdag eindelijk weer zien. De organisatie van de Graspop Metal Meeting had alles op alles gezet om het terrein, dat door de regen in een modderpoel was veranderd, terug toegankelijk te maken. Ze brachten grote hoeveelheden gemaaid gras aan, die werden uitgestrooid over de modderige plekken.
Precies om 12:00 uur begon de derde dag van Graspop Metal Meeting met een reünieconcert van Spoil Engine. Dit jaar viert de band zijn 20-jarig bestaan, wat ze vierden met een optreden in de originele bezetting inclusief zanger Niek Tournois.
De band speelde uitsluitend nummers van hun eerste twee albums, waarmee ze internationaal doorbraken tot zelfs in China. Toen Niek van het podium afkwam en het publiek vroeg een grote cirkel te vormen, ontstond een enorme botsing van gecontroleerd geweld en uitgelaten vreugde. De eerste moshpit van de festivaldag was een feit. Niek bracht de hits alsof hij nooit was weggeweest, waardoor de vraag zich langzaam opdrong: is dit een eenmalig concert? Wij hopen in ieder geval dat er een vervolg op komt.
Na dit prachtige optreden nam Fleddy Melculy de South Stage over. Deze band, oorspronkelijk bedoeld als grap, heeft geen gebrek aan fans. Voor de vierde keer kwamen ze naar Dessel om de weide in vuur en vlam te zetten met hun Vlaamse metalcore.
Na een moeizame wandeling – want ondanks de vele kilo’s hooi is niet alle modder begaanbaar – kwamen we aan bij de Marquee, waar Suffocation op het punt stond aan hun set te beginnen. De band uit New York trad op met hun nieuwe zanger Ricky Meyers en hun onlangs verschenen album Hymns From The Apocrypha. Het werd een zeer gewaardeerd optreden, toch zullen velen voormalig zanger Frank Mullen niet snel vergeten.
In de Metal Dome zagen en hoorden we voor het eerst live de TikTok-ster Romy Flores. Haar band, Deathbyromy, is een explosieve mix van invloeden van Marilyn Manson en Ghost, vermengd met een vleugje melk en rum. Het was een spektakel voor zowel oog als oor.
Het was prachtig weer, dus we gingen RED in de open lucht bekijken op de Jupiler Stage. Hoewel de schade van dagenlang nat weer nog niet volledig was hersteld, weerhield het de fans niet. Hun zaalconcerten in België zijn altijd druk bezocht, en met hun achtste studioalbum Rated D zijn ze klaar om het festivalterrein te veroveren. De modderfonteinen namen we voor lief.
We wrongen ons door de menigte, die waarschijnlijk 40.000 mensen bereikte, en begaven ons terug naar de North Stage voor Flotsam & Jetsam. Sinds de release van Blood In The Water staan ze weer aan de top van de thrashmetalscene. Veertig jaar geleden werden ze in één adem genoemd met Metallica, Megadeth, Slayer en Venom. Door omstandigheden waren ze een tijdje van die top afgedwaald, maar nu zijn ze weer helemaal terug.
Wolfgang Van Halen toerde door Europa met zijn band Mammoth WVH als supportact voor Metallica. Hoewel het een zware last is om voortdurend met zijn vader vergeleken te worden, bewees Wolfgang dat hij een uitstekende moderne muzikant en songwriter is. Hij omringde zich bovendien met topmuzikanten die een klasse optreden neerzetten.
Steel Panther met zanger Michael Starr en gitarist Satchel slaagden er reeds een kwart eeuw in het glamermetalgenre met aangebrande teksten populair te houden. Nog steeds dagen ze vrouwen uit om hun borsten te ontbloten maar tegenwoordig voelen ook sommige mannen zich geroepen om eens in de picture te staan. Hun laatste album On The Prowl met Spyder als nieuwe bassist bewijst dat ze nog steeds fantastische energieke muziek kunnen maken en zonder probleem heel de weide in rep en roer weten te zetten.
We gingen nog even terug naar de Marquee voor het optreden van Rotting Christ. Zeven jaar geleden stonden de Griekse godfathers van de blackmetal de laatste keer op GMM. Tijd om de band rond de broertjes Tollis nog eens aan het werk te zien. Het werd dus meebrullen op de songs van hun tiende album Aealo die ook alweer van 2010 dateert.
Nu het plein echt propvol gelopen was kwamen de Architects hun ding doen op de North Stage. De Engelse metalcoreband wist na het overlijden van medestichter, gitaristen songschrijver Tom Searle het verdriet om te zetten naar een blijvend succes en verpletterende liveshows zoals hier op de weide van Dessel.
Limp Bizkit heeft geen introductie nodig. De band rond Fred Dust en Wes Borland gaf het publiek waarvoor ze gekomen waren. Toch was het hoogtepunt voor een andere muzikant, Gabriel een zeer jonge fan die zijn droom mocht waarmaken en op zijn gitaar meespeelde op zijn lievelingshit Faith. Het publiek genoot en de jongen zal deze dag waarschijnlijk nooit meer vergeten.
Avenged Sevenfold kwam reeds voor de zesde keer langs in Dessel. De albums Nightmare en Hail To The King zijn ondertussen uitgegroeid tot klassiekers. Nu kwamen ze hun nieuwste plaat Live Is But A Dream voorstellen. Maar zonder twijfel waren de onvergetelijke hits Save Me en A Little Peace Of Heaven de hoogtepunten van dit concert.
Met Bring Me The Horizon sloten we de derde dag van GMM af op het hoofdpodium. De bandleden onder leiding van Oli Skyes wisten zonder probleem metalcore met elektro en popmuziek te mixen.
Hun nieuwe ep Post Human: NeX Gen (jan 2024) is daar een mooi voorbeeld van. Aan de horizon in Dessel zagen we duizenden kopjes synchroon bewegen op hun prachtige muziek, dat was Bring Me The Horizon op GMM 2024.
