Gent Jazz, het is en blijft een veelbesproken concept. Weggelachen door de eenzame jazzpurist die vindt dat de “echte” jazz er niet genoeg aan bod komt, maar wel met open armen onthaald door een nieuwe generatie omdat die terecht vindt dat dit Gentse festival niet alleen buiten zijn lenzen kijkt, maar ook omdat men op een luchtige manier de groten van het vak aan het werk kan zien. We moeten er maar weinig woorden aan vuil maken: weg met de puristen, leve de open geest!
Meer symbolisch kon de laatste dag van Gent Jazz niet zijn: all eyes on hip hop. Wat hip hop met jazz te maken heeft? De vraag is zo stom dat we ze zelfs niet beantwoorden.
En ja hoor, net zoals België een eersterangsrol speelt op jazz (Nordmann, SCHNTZL, Seizoensklanken of STUFF.) doet ze dat ook op hiphopvlak, en daarom een niet onaardige keuze om de jazzpodia Belgisch te kleuren, en daar zaten de Duivels zelfs niet voor tussen.
In de kleine tent, op Gent Jazz heet dat de Garden stage, mocht globetrotter Darrel Cole de boel in gang trappen. Destijds vertrok de hiphopper met Sierra Leonese roots (en geboren in Londen) naar Barcelona omdat hij gefrustreerd was dat diens muziek niet wilde aanslaan. Een ster is Darrel alsnog niet, maar hij heeft zijn fundamenten meer dan stevig opgebouwd om op een dag te staan waar die andere Belgische act aan de overkant staat: Blackwave.
Het was minder dan 24 uur geleden dat producer Willem Ardui en rapper jaywalker een droom in vervulling zagen gaan: op Werchter staan. De confettikanonnen die ze daar gebruikten werden thuis gelaten, maar we merkten wel op dat dit hiphop is dat door het grote publiek gesmaakt wordt. Een, vriend merkte op dat ze wellicht de stylist van Bazart hebben. Grappig, want bij blackwave. weet je nu al dat het Sportpaleis lonkt. Poepcommercieel, maar daarom niet slecht!
Tijd om van Antwerpen naar Sint-Niklaas te reizen en zo kom je sowieso bij K1D terecht. Was blackwave. smoothy dan was K1D heerlijk rauw. De rapper deed de 200 fans die naar de kleine tent gingen springen, genieten en vooral hun laten horen dat hij één van de muzikanten is die de Belgische hiphoptoekomst in pacht heeft.
Smaken en meningen zijn er om van elkaar te verschillen, maar ons hoogtepunt lag zondag toch in Leuven. Eerder dit jaar zagen we in de AB en de Roma de herbronning die Sanne Putseys aka Selah Sue vond door haar oudere arrangementen in een minimalistische versie te brengen. Het danseffect is er misschien minder op geworden, maar nog meer dan vroeger wordt de soulstem van Selah in het spotlicht gebracht. Dreunende bassen (soms leek het op LCD Soundsystem) verweven met cello, keyboards en een gitaar. Muziek over duisternis en hoop (in haar geval haar kindje die haar een andere blik op de wereld gaf). Het verwonderde Sanne dat ze na al die jaren afwezigheid als een koningin werd ontvangen. Ons verbaast dat niet, met recht en rede nog altijd één van de beste (Belgische) artiesten. Nog te bewonderen dit jaar op het Rivierenhof of Dranouter en met buddy Marcus Miller in Le Madeleine in Brussel.
Meer dan 250 shows speelde hij met de Belgische hiphopqueen Coely, maar nu is voor Dvtch Norris het moment er gekomen om te bewijzen dat hij op zijn eigen benen kan staan. Eigenlijk een beetje fout geformuleerd, de Antwerpenaar moet gewoon opgepikt worden door de massa, de kwaliteit is er al (lang). En als Gent een graadmeter is, dan is dat just a question of time!
Ooit al iemand anderhalf uur met een sousafoon (een gigantische blaasinstrument) van links naar rechts zien hollen? Kans is groot dat je dan voor Damon ‘Tube Gooding Jr.’ Bryson van The Roots stond. De band uit Philadelphia is ondertussen het vaste huisorkest van de Tonight Show, de meest langlopende talkshow, maar ze staan ook nog eens graag op een echt podium. Verleden jaar zetten ze Coleur Café in lichterlaaie, en dit jaar was Gent Jazz die mocht pronken met de band van Tariq ‘Black Thought’ Trotter op zijn affiche.
Hoewel ronduit perfect, is de muziek ook zeer bombastisch. De band zocht geen seconde naar adempauze, en je merkte dat na tien dagen festivalgekte heel wat Gent Jazz-bezoekers kalmere oorden opzochten. De blijvers beleefden, te merken aan het applaus, één van de funkfeestjes van de zomer.
Gent Jazz deed dit jaar weer wat haar handelsmerk aan het worden is: jazz is meer dan jazz.