Belgen boven op Cactus dit jaar want de headliners waren telkens Belgisch. Op vrijdag werden de honneurs waargenomen door Oscar And The Wolf en dat ze daar in Brugge fier op waren was duidelijk want het werd al héél vroeg aangekondigd dat ze op de openingsavond zouden spelen. Op vrijdagavond staan er vaak wat meer frivole groepen op het programma. Vorige jaren waren dat bijvoorbeeld Grace Jones en Roisin Murphy. Ook vorig jaar was er een Belgische topper met Triggerfinger en nu dus Oscar And The Wolf. We zijn vaak te bescheiden in ons Belgenland, maar het moet gezegd dat Oscar And The Wolf, hoewel ze minder jaren op de teller hebben, helemaal niet moeten onderdoen voor die andere bands. Ze deden het ook al eens op Werchter Boutique en Pukkelpop en verkochten het sportpaleis twee keer na mekaar helemaal uit dus ja, Cactus inpakken: dat moest lukken.
Op vrijdag was er één buitenlandse act: Eliza. Maar door verplaatsingsproblemen moesten we verstek laten. Ook Faces On Tv misten we. Voor die bands moet je dus bij de concullega’s zijn.
De eerste band waar we van mochten genieten was SX. Goh ja… genieten. De start verliep lastig. Op het terrein was er al veel volk want dit jaar was Cactus helemaal uitverkocht. Het resultaat daarvan was wel dat er om 20u nog heel veel mensen aan de kassa’s stonden aan te schuiven om bonnetjes te kopen. Er stond wel al wat volk voor het podium maar velen waren niet met de muziek bezig. Dat zijn dingen die gebeuren en als band kan je daar niet veel aan doen.
SX startte hun set wat aarzelend. Stefanie stond in de coulissen te prevelen op het nummer Devotion. Op de plaat doet ze dat ook maar op een festival leek ons dat niet zo ideaal. De recente plaat is er een met bedwelmende muziek maar die sfeer pakte niet bij het weinig aandachtige publiek. Stefanie deed wel haar best om de aanwezigen mee te krijgen in de SX vibe. We kunnen niet genoeg onderstrepen dat ze een fantastische stem heeft, maar vanavond lukte het niet om daarmee het publiek mee te krijgen. Of ze op het podium door hadden hoe onaandachtig dat publiek wel was, betwijfelen we want van daaruit zie je vooral heel veel volk. Misschien was het best zo want dat zou niet echt geholpen hebben.
Bij het begin van de set leek de tuning niet helemaal goed te zitten. Stefanie zong te snel of de band speelde te traag en de bassen overstemden de zang. Pas bij Black Video merkten een aantal mensen toch op dat er ook iemand op het podium stond en gingen enkele handen op mekaar. Vanaf dan was de tuning beter en er passeerden nog wat nummers van de nieuwe plaat die ook wel geapprecieerd werden. Afsluiten deden ze met Gold en dat was het eerste nummer waarmee ze ons ervan konden overtuigen dat ze hier graag stonden.
De volgende opwarmer voor Oscar And The Wolf was Goose. Net als SX komen ze uit Kortrijk. De voor de hand liggende bindtekst van Kirsten Lemaire was er dus een over het water van Kortrijk. Goose tapt evenwel uit een heel ander vaatje dan SX. Ze begonnen vele jaren geleden als een rockband maar vervelden in een elektroband schatplichtig aan Front 242. Hoewel EBM in Vlaanderen zo goed als doodgezwegen wordt, zijn er wel degelijk bands die dit soort vette beats creëren en Goose doet dat met verve. Voor fans van Front 242 is dat misschien nogal opportunistisch maar dat zal het jonge volkje worst wezen. Dreunende beats en herkenbare songs werken. Dit weekend hebben we het een paar keer gezien: de muziekbeleving van wie nu pakweg 20 jaar is en zij die 20 jaar geleden 20 waren is gewoon helemaal anders. Een optreden moet meer en meer als een fuif zijn, een plek waar je kan dansen en desgewenst meezingen. Goose heeft dat heel goed gezien en het werd dan ook een super feestje. Handen in de lucht tot vanachter op het terrein. Jawel, alle nummers klinken wat gelijkaardig maar als heel het park staat te springen dan hebben de mannen die vooraan staan gelijk.
Dé headlinder vanavond was Oscar And The Wolf. Super emotionele muziek voor de ene, boysband muziek voor de andere. Wij als neutrale toeschouwer houden het bij: dit was een spetterend concert. Max Colombie zag er trendy uit met een okerkleurige baggie outfit en een blinkende zonnebril. Bij het openingsnummer You’re Mine danste hij rond vertikaal erupterende rookkanonnen. Een magistrale binnenkomer. Mooi hoe hij er in slaagt om in een vingerknip trage muziek om te toveren naar heel dansbare tracks. De vrouwen in het publiek dansten sensueel en vielen haast in zwijm. Achter hen stond er telkens een kleerkast om hen met plezier op te vangen. Vrijgezelle vrouwen bleven dansen en teasen, vrijgezelle mannen zochten steun aan de toog. Oscar And The Wolf gaat bij ons na vanavond in de categorie: “Music to make love to”.
Colombie slaagde erin om de passie in alleman op te drijven en ging daarmee door tot aan Strange Entity waar we naast de rookkanonnen ook nog eens een berg confetti over ons kregen die net als de rook haast verticaal geëjaculeerd werd.
Benieuwd naar foto’s van Cactusfestival? Bekijk ze hier.
